Niezwykłe piosenki na świąteczną nutę z Anią Rusowicz

Piosenkarka jest blisko związana z Bydgoszczą, tutaj kończyła liceum, poznała miłość swojego życia - perkusistę Huberta Gasiula. Stawiała też pierwsze artystyczne kroki w zespole Desire. Kilka miesięcy temu tak mówiła o pracy nad albumem na łamach Magazynu Bydgoskiego: ''To niezwykle ekscytujące. Za oknem upał, a my nagrywamy pastorałki. Mój ostatni pobyt w moim rodzinnym domu w Poznaniu to było Boże Narodzenie. Tamte święta spędziliśmy jeszcze jako pełna rodzina: mama, tata, ja, brat i babcia. Czuję tęsknotę, taką potrzebę. Nie chciałam nagrywać kolęd już znanych. Napisałam swoje pastorałki. Po to, żeby kiedyś puścić je z gramofonu przy kominku w domu. Muzyka, teksty, samo się tworzyło. Zaprosiłam do śpiewania przyjaciół: Skaldów, Marka Piekarczyka, Renatę Przemyk, Martynę Jakubowicz, Artura Andrusa, Adama Nowaka. Oprócz płyty, która będzie wydana jak rarytas, planujemy trasę po wielkich salach.'' Krążek już jest na rynku. Rzeczywiście - pięknie wydany. Pierwszy koncert miał miejsce w ostatnią niedzielę w studio im. Agnieszki Osieckiej w radiowej Trójce, był transmitowany na antenie. Muzycy w świetnej formie, publika zachwycona. Płyta rozchodzi jak świeże bułeczki, jest już na listach bestsellerów. Ania Rusowicz specjalnie dla czytelników Magazynu opowiada o kulisach powstania pastorałek, doborze gości i przesłaniu, jakie chciała przekazać słuchaczom w swoich tekstach.

Przybywajcie, przybywajcie

do naszego stołu.

Od południa i północy,

wschodu i zachodu.

Dobrzy ludzie, mili ludzie,

starzy czy też młodzi.

Razem z nami zasiadajcie,

bo się Chrystus dzisiaj rodzi.

Pamiętam jak dzisiaj dzień, w którym siadłam przy pianinie do tego numeru. Muzycznie silnie zainspirowało mnie Procol Harum, to taki utwór w ich stylu. Od początku czułam, że dobrze wypadłaby w tej piosence Iza Kowalewska. Jest nie tylko moją sąsiadką, ale i przyjaciółką, ma silny głos, świetnie współgrający z tą muzyką. Sam tekst to, jak na utwór numer jeden przystało, jest zaproszeniem do stołu, posłuchania muzyki, spędzenia razem czasu przy jedzeniu i wspominkach.

A korona lśni,a gwiazdeczka ćmi,

Radujcie się, ludzie,będziecie przy cudzie,

Padnijcie na twarz, bo to z nieba znak,

Że dziś na świat przyjdzie

Pan nasz Jezusicek.

Ta płyta ma być podróżą po Polsce z całym jej bogactwem, regionalizmami. Nie mogło zabraknąć akcentu góralskiego, górale śpiewają pastorałki wyjątkowo. Boże Narodzenie nierozerwalnie kojarzy się z górami, ja z najbliższymi będę spędzać święta w Szklarskiej Porębie. Od lat tam jeździmy, mamy przyjaciół, odpowiada nam ten obszar i mentalność ludzi. I choć do ''Cosik się kolebie'' zaprosiłam górali z Zakopanego, to duch gór wszędzie jest podobny.

Dziś składam te trudne słowa

życzenia wam

nieznane

żebyście mieli w głowach

dobrze poukładane

Wielu słuchaczy nie dowierzało, że to jest pastorałka za sprawą Listy Przebojów Trójki, na której piosenka świetnie sobie radziła gdzieś do czerwca. Powstała jako pierwsza z zestawu, w listopadzie ub. roku. Tekstowo pasuje do współczesnych czasów, do naszej dzisiejszej mentalności, z przesłaniem aktualnym nie tylko w zimie. Zaprosiłam do śpiewania Adama, ponieważ wydawało mi się naturalne, że właśnie jego głos powinien tutaj wybrzmieć. I chyba się nie pomyliłam.

Zasiadajmy wokół stołu,

Jest co życzyć dzisiaj komu,

niechaj siano pod obrusem,

zapach sieje tuż pod nosem,

Niech zabrzmi nośnie, a choinka ujrzy wiosnę.

Dzisiaj każdy łotr czy święty

zasługują na prezenty.

Ta pastorałka jest trochę filipinkowa, a więc dobór gościa był specyficzny. Z Anią świetnie się rozumiemy, mamy podobną wrażliwość i rockandrollową ekspresję sceniczną. Nasze głosy idealnie brzmią, chyba czuć w nagraniu, że po prostu dobrze się bawimy. Tekst prosty, tradycyjny, z motywem stołu, jakże istotnym w czasie świąt. Lubię w nim to zdanie, że każdy zasługuje na prezent, nawet łotr. Jest jakieś pełne nadziei.

Niech już nikt z was nie pamięta

o frasunkach, smutkach wszelkich.

Niech wesołe będą Święta,

niech się darzy,

niech się szczęści!

Pastorałka bajkowa. Kiedy jej słucham i zamykam oczy wyobrażam sobie Danię sto lat temu, kolorowe kamienice gdzieś w Kopenhadze, jak z baśni Andersena, bałwanek Olaf i Czesław Mozil spacerujący po ulicy i śpiewający ten tekst. Tylko Czesław mógł tak to zaśpiewać, oddał jakąś niezwykłą melodykę skandynawską. Tego nie da się nauczyć w tydzień czy dwa, trzeba tym nasiąknąć.

Odwołano Narodzenie,

bo w galeryi handlowej ogłoszono promocyje,

każdy biegnie, jak umie.

Zasmucił się Pan Jezusik,

że sam będzie spędzać święta,

narychtuje wigiliję i pocieszą go zwierzęta.

Skaldowie to dla mnie zespół kultowy, polscy Beatlesi, a ich pastorałka ?Kulig? ? najbardziej znana polska zimowa piosenka. Stąd ?Odwołano narodzenie? bezpośrednio nawiązuje do ?Kuligu?. W warstwie tekstowej natomiast zwracam uwagę na problem współczesny ? wszechobecnego konsumpcjonizmu, czyli problemu w latach 60. w ogóle nie występującego, ponieważ wtedy ludzie borykali się raczej z pustymi półkami w sklepach. Powstał utwór niezmiernie dla mnie ważny.

Spójrz na to Dziecię,

czyste od łez

W sianie powite prosi o sen

Otwórzcie serca,

otwórzcie drzwi

bo na świat przyszedł król Boga Syn.

Tak jak mówiłam ? te pastorałki to obraz różnych wpływów kulturowych i etnicznych na polską sztukę. ?Choć w stajeneczce) może kojarzyć się z muzyką żydowską, ja słyszę w niej jakieś odcienie tanga. Tylko jedna wokalistka potrafi wprowadzić taki klimat: Renata Przemyk. Jej vibrato, rdzenny wokal, jeszcze w parze z akordeonem brzmi wybornie. Głos Renaty to instrument i w tej pastorałce słychać to znakomicie. Brzmi wspaniale.

Nie smuć się!

Gdy Nowy Rok już świta,

w cieple gwiazd ogrzejesz swe dłonie

Niech Cię strzegą\Jezus i Maria,

niech Cię wiodą

w każdej świata stronie.

Nie smuć się, a więc tylko Artur Andrus. Ma niezwykłą umiejętność rozśmieszania, albo może trafniej ? wprowadzania w radosny nastrój, na smutno, melancholijnie. Brzmi trochę jak ksiądz. Muzycznie chciałam nawiązać do piosenki znanej z filmu ?Wojna Domowa?, ze znanym passusem ? ?tak mi źle, tak mi szaro?. To była bezpośrednia inspiracja.

Jezusie, Jezusie

może w Twoim domu

Będzie bez tych gniewów,

hałasów i gromów

Może nas osłonisz

przed bólem i łzami

Może nas ochronisz,

Chrystusie przed nami.

Element zaskoczenia. Dziewczęta z zespołu Południce poznałam na Green Festiwalu w Olsztynie. Są z Białegostoku, a przecież szukałam na płytę akcentów z różnych stron Polski. Ten podlaski folklor z mocnym bitem sprawdził się bardzo dobrze. Wyszła niezwykła mikstura, a jej dopełnieniem jest mądry tekst, dający do myślenia nam wszystkim.

Pędzą sanie z wichrem w dal

Do bacówki w górę hal

Już w chałupie zapach dań

Karp, pierogi,

barszczu dzban

Pędzą sanie

Malowane.

Inspiracją był utwór The Jungle legendarnych The Tokens. Pastorałka ma swój drive, wiedziałam, że musi ją ze mną zaśpiewać ktoś, kto ma oldskulowy wokal. Natalia ma w głosie naturalną nutę lat 60., wspaniale ze sobą współgramy. Nie ma co się oszukiwać ? tamte czasy płyną w naszej krwi. Tekst, to powrót w góry. Są sanie, jest bacówka, ośnieżone hale. I znów zastawiony stół.

Gwiazdo Betlejemska,

Co widziałaś boski cud,

Ile jeszcze drogi do Betlejem,

tylko mów Cicho,

cichuteńko,

narodzony Boży syn,

W żłobie położony,

matka liczy jego sny.

Martyna Jakubowicz to artystka kultowa, choć nie gości na pierwszych stronach gazet. Działa w cieniu komercji, ma swoją publikę, nagrywa znakomite płyty i jest dla wielu wzorcem. Do tej pastorałki potrzebowałam kogoś o ciepłym, aksamitnym głosie, a że znamy się z Martyną kilka dobrych lat, poprosiłam o współudział w nagraniu. Kiedy słucham ?Cicho, cichuteńko? odżywa we mnie marzenie, żeby któreś święta spędzić na Hawajach, na plaży, pływając na desce. Kiedyś tego dokonam!

Na Święta do domu nareszcie

Dość jazdy po świecie,

po mieście

Włóczęga nie służy nikomu

Na Święta wracamy do domu.

Utwór jest prezentem od Skaldów, to Andrzej Zieliński napisał muzykę, a Andrzej Zabłocki ? tekst. Zaśpiewał ze mną Marek Piekarczyk, kolejna na tej płycie ikona polskiej muzyki. Świetnie odnalazł się w piosence spokojnej, melancholijnej, pięknej. Jest wielkim artystą i udowodnił to aż nadto. Marek, podobnie jak ja, jest wielkim fanem Skaldów, czuliśmy się więc zaszczyceni, móc śpiewać ich kompozycję. Tekst to doskonałe zamknięcie klamrą tych 12 opowieści. Powrót do domu, czyli całe nasze życie w pigułce. Włóczęga nie służy nikomu.