Sportowe hity i kity 2018 - od asów dla Golloba po krach siatkówki

Charytatywny turniej, który wymyślił Jerzy Kanclerz, okazał się strzałem w dziesiątkę. W 2018 roku nie było w Bydgoszczy wydarzenia sportowego, które zgromadziłoby na trybunach więcej kibiców. Ponad 10 tys. kibiców przyszło na stadion Polonii dla Tomasza Golloba. Wielu, ze łzami w oczach, wysłuchało, jego emocjonalnego wystąpienia. Po turnieju okazało się, że zebrano aż 300 tys. złotych na rehabilitację sparaliżowanego mistrza świata.

Najbardziej solidnym klubem w Bydgoszczy jest od pięciu lat Artego. Koszykarki, szkoleniowcy i działacze nie zawiedli i w 2018 roku. Po raz trzeci zespół awansował do finału ekstraklasy. Po raz trzeci nie udało się zdobyć upragnionego mistrzostwa, tym razem w starciu z CCC Polkowice, ale srebro koszykarek to największy zespołowy triumf bydgoskiej drużyny. W styczniu 2018 roku koszykarki Artego zdobyły także Puchar Polski, co było wielką sensacją. Trofeum podniosły razem ze swoim trenerem. Tomasz Herkt prowadzi zespół od 2012 roku i tylko w jednym z sezonów bydgoskie koszykarki nie zdobyły medalu. W tym sezonie także są w czołowej czwórce ekstraklasy.

Iga Baumgart-Witan z BKS Bydgoszcz wywalczyła razem z koleżankami z polskiej reprezentacji złoty medal mistrzostw Europy w sztafecie 4 razy 400 metrów. To był niezwykły wyczyn, bo półtorej godziny wcześniej zawodniczka wystartowała w finałowym biegu indywidualny na 400 metrów. W tej rywalizacji zajęła piąte miejsce i po raz drugi na bieżni stadionu olimpijskiego w Berlinie pobiła rekord życiowy, który wynosi 51,24 s. Zwyciężyła inna Polka, Justyna Święty-Ersetić. Finał 400 metrów skończył się kwadrans po godzinie 20. O godzinie 21.50 bydgoska lekkoatletka stanęła na starcie sztafety 4 razy 400 metrów. Wyprowadziła polską sztafetę na pierwszą pozycję. - Rywalki mnie dogoniły na wirażu, ale pomyślałam sobie: Dobra, biegnijcie sobie Grażyny. Potem włączyłam swoją przerzutkę - powiedziała za metą lekkoatletka BKS Finiszowała na mecie zwycięska Święty-Ersetić. Baumgart-Witan imponuje stabilną formą. W 2017 zdobyła ze sztafetą cztery medale. Najcenniejszy był brąz mistrzostw świata z Londynu. A dwa lata temu, po igrzyskach olimpijskich w Rio, bydgoszczanka chciała skończyć karierę...

Rok rozpoczął od halowego wicemistrzostwa świata na 1500 metrów. Żaden polski lekkoatleta nie zdobył wcześniej medalu na tym dystansie, na imprezie tej rangi. Marcin Lewandowski z Zawiszy przedzielił na mecie biegaczy z Etiopii i Maroka. Decydował świetny finisz Polaka. Podobnie było w sierpniu, podczas mistrzostw Europy w Berlinie, na które przyjechał z siódmym wynikiem na 1500 metrów. W finale Lewandowski stoczył heroiczną walkę z trzema braćmi Ingebritsenami z Norwegii. Ostatnią prostą zaczynał jako szósty, ale potem jak luxtorpeda mijał kolejnych rywali. Lewandowski był piąty, potem czwarty i trzeci, w końcu drugi. Przed nim był jeszcze ostatni z norweskich braci - Jakob Ingebritsen. Do wyprzedzenia zabrakło 0,04 sekundy. - Jeszcze dwa metry by wystarczyły do złota! - twierdził utytułowany lekkoatleta Zawiszy.

Koniec niszczącego konfliktu Stowarzyszenia Piłkarskiego Zawisza z CWZS Zawisza. Piłkarze SP wrócą na stadion przy ul. Gdańskiej - ogłosiły obie strony w sierpniu. - To co było, oddzielamy grubą kreską - ogłosili Waldemar Keister, prezes CWZS i Krzysztof Bess, szef SP. Porozumienie ogłoszono po walnym zebraniu członków CWZS, które zwołano, by ponownie, po wyroku sądu apelacyjnego korzystnym dla SP, wykluczyć stowarzyszenie ze struktur CWZS. Powiodły się jednak mediacje, które prowadził Eugeniusz Nowak, wiceprezes PZPN. Po posiedzeniu Krzysztof Bess, prezes SP Zawisza oraz Waldemar Keister, prezes CWZS, stanęli przed kamerami i podali sobie ręce. Ogłosili, że doszli do kompromisu i razem będą budować piłkę na Zawiszy. SP wróciło po dwóch latach gry w Potulicach. Piłkarze grający w lidze okręgowej jesienią jeszcze nie zagrali na stadionie przy Gdańskiej - występowali na boisku przy ul. Sielskiej. Ma się to stać w 2019 roku.

Klęska sportowa i finansowa - tak wyglądała duża część 2018 roku w wykonaniu siatkarskiej spółki Łuczniczka. Zespół ledwie się uratował przed spadkiem, zanotował najsłabszy występ w ekstraklasie w swej historii. Właściciel i prezes Łuczniczki, Piotr Sieńko, najpierw ogłosił, że chciałby sprzedać swoje udziały i nawet rozpoczął rozmowy z innymi miastami w Polsce. Władze miasta kontratakowały - zarządziły audyt spółki i same wyraziły ewentualną chęć odkupienia udziałów. Sieńko zrezygnował w prezesury, oddał spółkę synowi - zawodnikowi drużyny. Okazało się, że drużyna tonie w długach. Finansowy kryzys odbił się oczywiście w kolejnym sezonie, który rozpoczął się w październiku. Siatkarze, trenerzy i nowy prezes nie dostawali wypłat. Na szczęście nie odbiło się to na wynikach, które jesienią były nadspodziewanie dobre. W końcu do kieszeni sięgnęło miasto, które wysupłało na ratunek milion złotych.

Żużlowcy bydgoskiej Polonii jeździli w 2018 roku w II lidze - to najniższy szczebel rozgrywek w Polsce. Zajęli w tym sezonie na tym poziomie przedostatnie miejsce. A więc Polonia, siedmiokrotny drużynowy mistrz Polski, to obecnie druga od końca żużlowa drużyna w kraju. Nie wiadomo jednak, czy jeszcze bardziej fatalne od tego rezultatu, było to, że wynik taki był niestety oczekiwany. Kibice, których na stadion przy ul. Sportowej chodzi już ledwie tysiąc, nie spodziewali się lepszych osiągnięć. Niewiele też w poprawie samopoczucia pomogło, że stale obniża się dług klubu. Brakuje też dopływu świeżej, bydgoskiej krwi do zespołu, w czym oczywiście nie pomagały połajanki, jakie Władysław Gollob stale kierował w kierunku pracy wykonywanej przez BTŻ.

Bydgoska siatkówka w wykonaniu męskim i damskim źle wspomina 2018 rok. Dla Pałacu Bydgoszcz to był sezon klęsk niemal tak samo ciężkich, jak dla Łuczniczki. Drużyna prowadzona przez trenera Piotra Makowskiego ciągle się wlokła w ogonie tabeli. W końcu musiała zagrać z Legionovią o 11. miejsce w tabeli - pozycja odległa, ale stawka istotna, bo zespół, który ją zajął nie musiał już sobie szarpać nerwów w barażu z I-ligowcem o utrzymanie. Bydgoszczanki w kwietniu dwukrotnie pokonały Legionovię 3:0 i 3:2. Cieszyły się ogromnie po tym drugim zwycięstwie. Klubowych działaczy dręczyły jednak wówczas i tak złe sny, bo pod znakiem zapytania stanęła dalsza gra zespołu w ekstraklasie. Brakowało finansowej stabilizacji, bo same pieniądze z miasta nie wystarczały. Udało się jednak w końcu zażegnać kryzys. Pomógł Bank Pocztowy.

W 2014 roku piłkarze Zawiszy występowali w ekstraklasie, zdobyli Puchar Polski i Superpuchar. W 2015 roku spadli w ekstraklasy. Latem 2016 roku Radosław Osuch wycofał zespół i, by nic nie przejęli kibole oraz SP Zawisza, zostawił po sobie spaloną ziemię. Jesienią 2018 roku najwyżej sklasyfikowanym zespołem z Bydgoszczy jest Chemik. Gra w III lidze, zajmuje miejsce zagrożone spadkiem. W IV lidze BKS jest 12., a Polonia - 14. Drużyna SP Zawisza, która zaczynała od klasy B i awansowała dwa lata z rzędu jest liderem bydgoskiej okręgówki (V liga). W bydgoskich realiach tylko na Zawiszy można zbudować silną drużynę. Takie są deklaracje szefów CWZS i SP, ale bez pieniędzy z ratusza, jak wskazały dzieje Zawiszy w latach 2011-2015 nie da się w Bydgoszczy awansować ponad czwarty poziom rozgrywek (obecnie III liga).

Sportowa ekipa, która długo była kołem zamachowym Zawiszy zatraciła obecnie, pod nowymi rządami w MON, swój wyłącznie bydgoski charakter. Są w niej teraz bowiem żołnierze-sportowcy reprezentujący różne kluby w Polsce. WZS szczyci się sukcesami kaprala Marcina Lewandowskiego - biegacz Zawiszy jest ciągle w bydgoskiej grupie, ale znajdują się w niej także sportowcy Opocznianki, Legii Warszawa.