12 debiutów. Jedna książka, a w niej teksty 12 kobiet z regionu

Justyna Niebieszczańska - właścicielka Agencji PR Bridgehead, manager kanadyjskiej korporacji SciCan na kilka krajów Europy Środkowo-Wschodniej. Współorganizatorka konferencji 'Charmsy Biznesu'. Od 2014 r. prowadzi warsztaty kreatywnego pisania. To ona zainspirowała kobiety do wydania wspólnej książki.

Fragment opowiadania 'Anatomia przyjaźni' opublikowanego w '12 Debiutach'.

'Zamykam oczy. Czuję słodki zapach majowej koniczyny. Dłonie zaciskam na lodowatej poręczy huśtawki. Słyszę swój chichot. Zanoszę się śmiechem. Brzuch mnie od tego boli, a ona krzyczy:

- Przestań, bo się posikam!

Siedzimy naprzeciw siebie na huśtawce, która ma kształt kołyski i kolebie się, napędzana dygotem naszych ciał wypełnionych śmiechem/ Pod powiekami mam obraz Tani, która w porównaniu ze mną jest niska i pulchna. Mamy na głowie wianki z białej koniczyny. Mój jest potargany, ledwo się trzyma i tylko patrzeć, jak się rozleci. Tani jest mocno spleciony i pasuje jak ulał na jej jasną główkę. Zaczynam mieć czkawkę ze śmiechu, co działa jak wysokooktanowe paliwo, i nasz dziecięcy rechot staje się jeszcze bardziej histeryczny. Trzymamy się huśtawki, jakby wesołość miała nas katapultować w przestrzeń.'

Justyna Tessa - socjolog, psycholog biznesu, od ponad 20 lat przedsiębiorca z branży stolarki budowlanej. Właścicielka najmniejszej księgarni w Polsce. - Jestem optymistką, podróżniczką, biegaczką, matką trojga i żoną jedynego - pisze o sobie.

'Wprowadzili się wczoraj. Wojciech, kobieta, Przygłup, brat Wojciecha i dziecko. Dobrze, że jest dziecko. Będą budować dla niego. Na razie tu tylko dwie izby, kuchnia i sionka. Sławojkę, szopę i kurnik mam w podwórzu. I budę dla psa. Psa jeszcze nie ma. Ale na pewno będzie, znam się na ludziach. Oby tylko czujny był!

Jesień już. Stoją sobie trzy czereśnie liche. Nie wiadomo, czy resztka sadu, czy zaczątek. Stoją sobie, kulą się do mnie, a liście ich bardziej mają barwę chłodu niż ognistych języków jesieni. Wiatr przez nie na mnie dmucha. Ale nie za mocno, bo nie śmie dmuchać we mnie. Wróble, jak przysiądą czasem na płocie czy na tych czereśniach, to próbują nakryć się skrzydełkami. Ale tylko na chwilę, bo zaraz jakieś ciepełko od siebie poczują i myślą, że to lato jeszcze. Głupie takie! A co tu z nimi za utrapienia, jak te czereśnie jakiś owoc wydają! O, Wojciechowa lampę w oknie stawia! Dziecko kąpać idzie. To Wojciech z bratem zaraz nazad też będą.

Ja jestem ich Dom.'

Margota Kott - biolog ze specjalnością gleboznawstwo leśne. Przez kilkanaście lat zajmowała się produkcją win i wódek, piastując stanowisko głównego technologa. Od ponad dekady prowadzi własną firmę w branży nieruchomości. Recenzuje książki dla portalu 'Zbrodnia w Bibliotece'.

W '12 debiutach' ukazało się jej opowiadanie 'Dama z szopem'

Fragment:

'Widziała to. Las, kobietę, mężczyznę i nóż. I coś szarego znikającego w zaroślach. Nadchodził zmierzch. Księżyc wychylił się nieśmiało zza chmur. Sosny szumiały, gdy nadjechała bryczka. Widziała dokładnie. Jak szarpie ją za ramię i potrząsa jest cicho. Prawie ciemno.

Widziała to. W ciemności błysnął nóż. Zamachnął się i ugodził. Osunęła się na kolana, jakby w modlitwie. Błagała. Upadła na mech. Uderzył drugi raz. Zamachnął się po raz trzeci.

Widziała dokładnie. Martwa, a jej oczy nieruchome. I mnóstwo krwi, a w lesie dół. To grób. To trup. To krew.'

Joanna Czerska-Thomas, wczoraj złożyła ślubowanie w bydgoskiej radzie miasta. Właścicielka Agencji Marketingowej M4Bizz i ekspert w dziedzinie marketingu zintegrowanego. Współorganizuje comiesięczne spotkania Biznes dla Kobiet coroczną konferencję Charmsy Biznesu. Przewodnicząca Nowoczesnej w Bydgoszczy.

W '12 Debiutach' ukazał się jej tekst 'Z pamiętnika kobiety polityka'.

Publikujemy fragment:

'Dzisiaj dziennikarz zapytał mnie, po co to robię. po co weszłam do polityki, która jest brudna, nieciekawa i pełna fałszu. Odpowiadam im, że cały czas wierzę, że dzięki ludziom, jakim jak my, ludziom takim jak ja, mamy szansę coś zmienić.

Teraz nadszedł czas kobiet w polityce. Mamy czas ludzi, którzy są prawdziwi, którzy zajmują się problemami innych i którym naprawdę zależy na działaniu. W dobie mediów społecznościowych trudno byłoby ukryć się za pisanymi przez kogoś innego przemówieniami, za wyćwiczonymi pozami. Teraz jest czas naprawdę! Teraz jest czas na kobiety! Polityka może być inna, polityka może być fair! To od nas zależy, jak będziemy działać!'

Marzena Dembicka - praktyk biznesu z ponad 20-letnim doświadczeniem w firmie farmaceutycznej. Certyfikowany Coach ICC. O sobie pisze tak: 'Działam jak dziadek do orzechów. W mojej Pracowni Poznania Potrzeb wyłuskuję wewnętrzne potrzeby. Jako Master Reiss Motivation Profile świadomie współpracuję z klientami i wytyczam ich ścieżki edukacyjne lub zawodowe. Ze Stowarzyszeniem Pozytywni organizuję cykliczne wydarzenia Biznes z Pasją (...). Fotografuję i piszę. Ostatnio rok dzielę na zimę w Dolomitach, safari w Namibii i lato w Polsce'

W 12 debiutach ukazał się jej tekst 'Trzy tysiące to za mało'

Fragment:

'Gdy opowiadam znajomym, że materializuje się nasza czwarta wyprawa do Namibii, słyszę:

- Po co ludzie jeżdżą do Afryki?

Wyruszamy, mając to pytanie z tyłu głowy. Chcemy dotknąć północno-wschodniego zakątka Namibii. Trasa wiedzie od Windhoek, stolicy Namibii, do Caprivi. Przed nami tysiące wyczekiwanych kilometrów.

(...)

Startujemy po 7. rano. Cieszy mnie myśl, że za sześć godzin skończymy podróż. Niestety, w południe pilot ogłasza, że z przyczyn technicznych lądujemy w Demokratycznej Republice Konga. Stewardesa otwiera drzwi. Tych, którym brakuje powietrza, jest więcej, zbiera się nas całkiem spora grupa, możemy stać przy otwartych drzwiach, ale wyjść nam nie wolno. Słońce przypala mi twarz. Obserwuję wycieczkę szkolną, która wędruje po płycie lotniska.

Na miejscu, w rezerwacie Erindi, jesteśmy po 30 godzinach podróży. Pierwsze 300 kilometrów trasy za nami. Wynajętą toyotą hilux podjeżdżamy pod recepcję kempingu, licząc na szybką rejestrację i możliwość zrobienia zakupów. Marzy mi się ciepły posiłek z braaia, jak nazywany jest tutaj grill. Na zamkniętych drzwiach recepcji Adam, mój mąż i towarzysz podróży zauważa przyklejony przywitalny list: 'Welcome to Camp Elephant! Unfortunately we are already closed; please find your key and map enclosed'. Klucz z numerem 12 znajdujemy od razu, ale sklep jest zamknięty, a my bez jedzenia i picia'.

Julia Rozworowska-Wolańska - politolog, dziennikarz, trener biznesu. Od 14 lat zajmuje się sprzedażą. Wspólnie z synem napisała książkę 'Mój tata mieszka w innym świecie'. - Specjalizuję się w poszukiwaniu harmonii i radości w tym, co trudne. Wierzę w to, że nawet najbardziej bolesne życiowe doświadczenia są po to, abym nauczyła się czegoś nowego, a szczęście jest moim własnym wyborem - pisze o sobie.

Fragment opowiadania 'Dobry klimat':

'- Wiesz co, stary, co ci powiem, to ci powiem. Ludzie to są jednak głupi. Myślą, że światem rządzą jakieś wielkie polityki. Że są zasady, ustawy, a nawet konstytucja. To wszystko gówno prawda. To się nie tak składa. Jestem ja i kilku innych, co wiedzą, jak roni9ć. A reszta to tylko pionki są. Co o życiu nic nie wiedzą. Szkoły pokończyli, a jak głupi byli, tak głupi umrą - powiedziałem, dopijając setkę Pana Tadeusza. To, że jestem dziś starostą, to dopiero połowa mojej drogi.

Komendant wzniósł toast w geście porozumienia.

- Mamy ją. W końcu się podłożyła. Jutro będziesz mógł klepnąć odwołanie - dodał.

- No i widzisz, o to chodziło, już ty też zaczynasz kumać, jak to działa. Szybko się uczysz. Zajdziesz daleko. Myślę, że niedługo będzie 'dobry klimat dla ciebie'. Jeszcze zobaczysz. Ja ci to mówię. Ciekawe, co ta głupia pinda teraz zrobi?'

Ilona Gromulska - z wykształcenia pedagog. Doświadczenia zawodowe zdobywała w branży farmaceutycznej i informatycznej. Uzupełniając wiedzę na kursach i studiach podyplomowych, pracowała w działach marketingu, public relation i Human Resources. - Wierzę, że warto dawać szansę swoim marzeniom, podejmować wysiłek, by je urzeczywistniać - mówi.

W '12 debiutach' opublikowała opowiadanie 'Aniela'.

Fragment:

'Po chwili znalazłam się w swoim pokoju. Był niewielki. Pomalowane na żółto ściany, na których powieszono kolorowe obrazki, i zielone zasłony w oknach dodawały mu przytulnego uroku. We wnęce za łazienką stało podwójne łóżko, a naprzeciwko niego telewizor. W pokoju były jeszcze stoliczek kawowy, dwa fotele, szafa i ja.

Pomyślałam, że to zbyt wiele i łzy zakręciły mi się w oczach. Poczułam gorzki smak rozczarowania przeszłością i tym, że znowu jestem czegoś niewarta. Otworzyłam drzwi niewielkiej łazienki i nabrawszy w ręce zimnej wody, zanurzyłam w nią twarz. Skronie zapulsowały, boleśnie zszokowane tak nagłą zmianą temperatury.'

Voiletta Naskręt - w notce biograficznej umieszczonej w '12 debiutach' pisze o sobie tak: 'kreatorka rzeczywistości wszelakiej. Uwielbiam osoby, które mają odwagę spoglądać poza wymiar codzienności 3D. Odkryłam, że moja twórczość ma ogromnie pozytywny wpływ na ludzi. budzi ich serca porusza umysły i wzrusza duszę. Wszystko zaczęło się od cudownego debiutu na deskach Żnińskiego Domu Kultury. Wówczas to poznałam Piotra Prykę, z którym od tamtego czasu tworzymy motywacyjne spektakle słowno-muzyczne. (..) Wraz z przyjaciółką Pauliną Szall stworzyłyśmy zestaw motywacyjnych kart '7 Wierszy, które budzą sera:. Wkrótce powstanie motywacyjny kalendarz.

Publikujemy jeden z wierszy Naskręt, który ukazał się w '12 Debiutach'

Piszę wiersze

Piszę wiersze, które budzą serca

takich wierszy dziś nikt nie pamięta

takie wiersze dziś niedostrzegane

Dlaczego?

bo rymowane

rymowane zbyt

zbyt łatwo

zbyt często

zbyt dużo

zbyt schematy burzą

nie mieszczą się w ramki

łamią zasady

więc pisałam je do szuflady

lecz już wiem

wiem doskonale

że są ludzie, którym słucha się wspaniale

którzy płaczą

się wzruszają

a dzięki temu zmieniają

zmieniają swoje serca

odnajdują duszę

zaglądają w rozum

i już cierpieć nie muszą

Marzena Cholerzyńska - coach i inwestor, prowadzi indywidualne i grupowe sesje coachingowe. O swojej przygodzie z pisaniem opowiada tak: - Uwielbiam książki Jonathana Carrolla. Podziwiam go za to, że potrafi stworzyć niesamowite światy, zaskakujące zwroty akcji i całkowicie rozłożyć mnie na łopatki. Justyna Niebieszczańska porwała mnie w takie inne światy. Na kreatywnym pisaniu okazało się, że z dobrym nauczycielem można wiele. Już po pierwszym spotkaniu byłam pozytywnie zaskoczona tym, co potrafię napisać na zawołanie'.

Fragment tekstu 'Zegar słoneczny postawiony w cieniu jest bezużyteczny'

'Źle dopasowane buty to coś, co może naprawdę uprzykrzyć życie. Teoretycznie, takie obuwie spełnia swoją funkcję Chroni stopę przed urazami, pozwala dobrze wyglądać. Niestety, im dłużej poruszasz się w za ciasnych butach, tym większe pojawiają się na stopach otarcia i bąble. Nic przyjemnego. Co innego, kiedy masz buty uszyte na miarę. Wtedy można przetańczyć cała noc i czuć się komfortowo. Dosłownie pójść na koniec świata z lekkością motyla.

Tak samo jest z pracą. Dobrze dopasowana kariera pozwala czuć się lekko i się rozwijać. A kiedy uwiera nas coś w życiu zawodowym, daleko nie zajdziemy (...)

Czy chciałbyś trafić do lekarza, który nie lubi swojej pracy? Jakie pieczywo zrobi piekarz, który nie ma serca do swoich obowiązków? Czy przyjemne jest bycie obsługiwanym przez kogoś, kto sprawia wrażenie, że robi nam łaskę?'

Karolina Tarabańska - zawodowo zajmuje się pozyskiwaniem środków unijnych, głównie na projekty infrastrukturalne. - Kocham dalekie trasy i wolność - pisze o sobie. - Od pewnego czasu biorę udział w przygodzie, jaką jest poznawanie tajników kreatywnego pisania. Nie czekając na uroki emerytury, skorzystałam z szansy na uchylenie rąbka swojego pisarskiego zamiłowania.

Fragment opowiadania 'Mrucza wioska'

'Z dnia na dzień coraz bardziej rosła w niej potrzeba wolności. Czuła to za każdym razem, gdy zbliżała się do blokowiska, w którym żyła. Pragnęła ruszyć w nieznane. Kiedy pewnego razu siedziała nad brzegiem miejscowej rzeki, myśl przywiodła postać Włóczykija, który - podobnie jak ona - miał w sobie pragnienie poznawania nowego. Nie myśląc długo, obiecała sobie, że ruszy w drogę przy pierwszej nadarzającej się okazji...

- Kochana, jutro też widzimy się na śniadaniu - rzekła z pewnością staruszka.

- Oczywiście, rano zawitam - odpowiedziała z uśmiechem Alicja, która w głosie panie Elwiry wyczuła ogromną potrzebę spotkania.

Alicja od samego początku obdarzyła staruszkę sympatią. Spotkały się dwa dni po jej przyjeździe na Mazury. Dobry los ma to do siebie, że posyła nas w odpowiednie miejsce i we właściwym czasie właśnie tam, gdzie powinnyśmy być, a spotkanie właściwych ludzi to już dodatek do pełni szczęścia.

Jolanta Serocka - coach, trener biznesu i rozwoju osobistego. Autorka projektu 'Meta:Matura'. - Jestem jak trampolina, dzięki której ludzie skaczą wyżej - mówi.

Fragment tekstu 'Rzecz o walce o to, co ważne. Trzy prawdziwe historie':

'We wrześniu miną dwa lata od wyzdrowienia Małgosi, która czuje się bardzo dobrze, mimo, że tamtych drzwi jeszcze za sobą nie zamknęła. Długo mogłaby opowiadać o tym co dało jej to doświadczenie Jej zdaniem, każdy, kto wyleczył się z choroby nowotworowej, powie, że to był przełom - życie smakuje zupełnie inaczej. Kiedy zachorowała, nie zastanawiała się, Dlaczego ona? bo właściwie - dlaczego nie? Według Małgosi, w chorobie wszyscy jesteśmy sobie równi. Pytania, jakie sobie zadała, brzmiały: 'Do czego mi ta choroba jest potrzebna?', 'Co mój organizm chce mi powiedzieć?' Zwolniła życiowo, wypogodniała, mniej przejmuje się rzeczami nieistotnymi, już nie uważa, że musi pracować po kilkanaście godzin na dobę i wszystkim zajmować się osobiście, celbruje drobiazgi. Przekonała się, jak wiele dobrych osób ma wokół siebie, jak ważna jest rodzina i najbliżsi. Poczuła w sobie dużą moc - skoro pokonała chorobę, może naprawdę wiele. Jednocześnie zyskała dużo pokory. Żyje ze świadomością, że choroba może wrócić, to się przecież zdarza'.

Agata Wyroślak - magister analityki medycznej. Zawodowo zajmuje się diagnostyką laboratoryjną.

Fragment tekstu: 'Akceptacja, czyli wspólna droga serca i rozumu':

'Przestałam też patrzeć na marzenia jak na coś nieosiągalnego. Spełnianie tych małych, jak i większych pragnień budzi moje wewnętrzne dziecko i co za tym idzie - przynosi wiele radości, często także satysfakcji. W tym roku uświadomiłam sobie, jak bardzo się one zmieniły z wiekiem. Dojrzały razem ze mną. Przy tym nauczyłam się mieć znacznie odważniejsze marzenia niż kiedyś. Nie jest to pogoń za idealizmem czy byciem lepszą od innych. Jest to przyzwolenie sobie na spełnianie się też w wielkich rzeczach, które teraz mogą przerażać'.