Popularne w latach PRL-u mydełko dla dzieci i niemowląt. Swoją nazwę zawdzięcza jednej z pierwszych dobranocek. W siedmiominutowej kreskówce występowały pacynki o drewnianych główkach. Na opakowaniach widniały wizerunki Jacka i Agatki, które miały zachęcić dzieci do kąpieli. To pierwsze mydło przygotowane specjalnie z myślą o dzieciach było bardzo delikatne i dobrze nawilżało.
45-letni egzemplarz kultowej już Frani. Ten prezentowany w muzeum nadal działa i jest w doskonałym stanie. Śmiało możemy powiedzieć, że to najpopularniejsza polska pralka. Najciekawsze historie wiążą się z niezwykłą pomysłowością Polaków, którzy w trudnych czasach wykorzystywali ją do najróżniejszych celów: silniki od Frani trafiły na przykład do kosiarek, a samo urządzenie służyło m. in. do robienia masła, kremów, ciasta na makaron czy gofry, pędzono w nim bimber. Zdarzało się, że mieszano w nich bigos, ale też farby a nawet... beton. Dzięki wirowemu ruchowi ciepłej wody można też było domowym sposobem rehabilitować złamane czy skręcone kończyny.
Unikalny model pralki wirnikowej z mechaniczną wyżymaczką. Prototyp skonstruował w latach 50. XX wieku bydgoszczanin, Paweł Mazurkiewicz. Konstrukcja nośna wykonana jest z drewna. Co ciekawe, Mazurkiewicz przygotował wózek do przewożenia pralki. W czasach, gdy pierwsze pralki w Polsce były dostępne tylko na talony dla wybranych, Mazurkiewicz jeździł ze swoją pralką po ulicach Jachcic i oferował pranie za drobną opłatą.
Narzędzia wykorzystywane do prania odzieży, bardzo popularne do momentu pojawienia się pralek. Muzeum prezentuje dwie wersje: tarkę blaszaną i szklaną. Wadą tary blaszanej było to, że pranie bardzo szybko się niszczyło, szczególnie dotyczyło to materiałów takich jak koronki czy jedwab. Szklana tarka była o wiele bardziej delikatna.
Zachowany w doskonałym stanie i wyglądający jak nowy grzebień sprzed prawie 90 lat. Służył do wyczesywania wszy. Uwagę zwraca kunszt wykonania: grzebień był starannie opakowany w papier z czarno-białym nadrukiem i chowany w kartoniku. Wszystko z najwyższą dbałością o detal i elegancję.
Zanim wynaleziono żelazko z duszą, żelazka rozgrzewano węglem. Żarzące się kawałeczki miały niestety tendencję do wypadania i brudzenia prania. Problem rozwiązało wynalezienie wymiennej duszy. To kawałek stali, który podgrzewano wcześniej w palenisku i umieszczano wewnątrz żelazka. Do prasowania potrzeba było sporej krzepy - takie żelazko ważyło w zależności od modelu od 3 do nawet 5 kg! Ciężar powodował, że żelazka nie przesuwało się po tkaninie, aby jej nie zniszczyć. Zamiast tego żelazko trzeba było dociskać do materiału niczym stempel.
W czasach PRL-u skrupulatnie wyliczono, jaki roczny przydział papieru powinien przypadać na jednego obywatela. Było to siedem rolek rocznie. Dla porównania w tym roku przeciętny Polak zużyje aż 50 rolek! Z dostępem do papieru bywały problemy, dlatego niektórzy próbowali produkować go sami: wykorzystywano do tego gazety, które odpowiednio rozdzierano, moczono i gnieciono, aby papier był przyjemniejszy w dotyku. W ostateczności używano gazety w jej codziennej, raczej szorstkiej postaci.
W regionalnym konkursie nagrodzono także Zajazd Fojutowo w Borach Tucholskich. Czy atrakcje z kujawsko-pomorskiego zdobędą trofea w ogólnopolskim rankingu? Przekonamy się w lutym przyszłego roku.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze