Zaczynamy od tego, który może się ewentualnie stać najważniejszym, autorem cudu w Rzeszowie. W niedzielę bydgoska Polonia walczy ze Stalą w pojedynku o być albo nie być w I lidze. Bydgoszczanie spadali do tej pory trzykrotnie, ale z ekstraligi do I ligi. Tak było w 2007, 2010 i 2013 roku. Teraz grozi im opuszczenie nawet I ligi. Sprawa rozstrzygnie się w niedzielę po 20 - początek spotkania o 18.30. Polonia ściągnęła na ten mecz Anglika Craiga Cooka - czterdziestego żużlowca z zagranicy w Polonii. Cook jest ostatnio. Zdobył tytuł mistrza Wielkiej Brytanii, z powodzeniem walczy o awans do Grand Prix 2018. Był głównym autorem triumfu swej reprezentacji w półfinale Drużynowego Pucharu Świata w King's Lynn. Brytyjczycy wygrali z dorobkiem 53 punktów, a Cook miał 14 pkt. Bydgoszcz liczy, że z Anglikiem w składzie Polonia wyjedzie z Rzeszowa ze zwycięstwem i punktem bonusowym, co powinno wystarczyć do zapewnienia sobie 7. miejsca i prawa do barażu z drugim zespołem II ligi. W nim Cook też musi wystartować.
Pierwszy zagraniczny żużlowiec w Polonii pojawił się już w 1991 roku, ale zaczynamy nasz przegląd od Szweda Andreasa Jonssona, który pojawił się w Bydgoszczy dużo później, w 2004 roku. To był niezwykle trudny sezon, po bankructwie BKS Polonia i przejęciu zespołu przez powstałe wówczas dla ratowania żużla Bydgoskie Towarzystwo Żużlowe. Jego ówczesny szef, Bogdan Sawarski, postawił na 24-letniego wtedy Szweda, Andreasa Jonssona, który miał zastąpić samego Tomasza Golloba. I się nie zawiódł. Jonsson, niemal w pojedynkę, utrzymał zespół, wykręcając w sezonie 2004 niezwykłą średnią - 2,73 pkt. Lepsze miał Gollob w latach 1997-99. Szwed pozostał w Polonii do 2010 roku i był jednym z kandydatów do kupna klubu dwa lata temu.
Pierwszy z długiej listy obcokrajowców w Polonii, dlatego trzeba o nim wspomnieć. Szwed miał 22 lata, gdy się pojawił w sezonie 1991, w bydgoskim klubie. Nie zagrzał w nim długo miejsca, był tylko przez rok, ale akurat w sezonie 1991 był drugim zawodnikiem Polonii - po Tomaszu Gollobie, który rok wcześniej rozpoczął swoje wieloletnie panowanie w bydgoskim klubie.
Drugi obcokrajowiec i drugi Szwed w sezonie 1991. Niczym się wtedy specjalnym nie wyróżnił. Sam Tomasz Gollob z pewnością nie zdawał sobie sprawy, że za kilka lat Rickardsson stanie się dla niego przekleństwem w cyklu Grand Prix. Sześciokrotny mistrz świata zakończył karierę w 2006 roku.
"Szybki Sam" był pierwszym zagranicznym idolem bydgoskich kibiców. Startował w Polonii, w latach 1992-94. Nie przeszkadzało mu, że utykał na prawą nogę. Jako 16-latek przeżył ciężki wypadek motocyklowy. Razem z jego przyjściem rozpoczęła się dla Polonii najlepsza era w dziejach, lata 90. W 1992 roku wywalczył z Polonią drużynowe mistrzostwo Polski, trzecie w historii. Rok później zdobył z klubem srebro.
Anglik przyszedł do Polonii razem z Samem Ermolenko, ale startował w Polonii znacznie dłużej, w trzech turach: 1992-95, 1998 i 2004. Zaczynał w Polonii jako 26-latek ze średnią 2.5 w lidze, a kończył, gdy miał już lat 38. Najbardziej sympatyczny i najbardziej lubiany przez kibiców spośród wszystkich zagranicznych zawodników Polonii.
O miano najbardziej lubianego mógłby z nim rywalizować tylko Szwed Henka Gustafsson, startujący w Polonii, w latach 1995-2001. O ile Ermolenko rozpoczął złotą erę Polonii, Gustafsson ją współtworzył w najlepszym okresie i niemal zakończył. Wywalczył z Polonią trzy złote (1997, 98, 2000) i dwa brązowe medale (95, 2001). Swoje ostatnie złoto bydgoski klub zdobył w roku 2002.
Australijczyk był autorem najgłośniejszego, zagranicznego transferu Polonii. W 1999 przeszedł z Apatora Toruń, po trzech latach startów w barwach derbowego rywala. Bydgoski klub skończył wówczas jednak sezon dopiero na 4. miejscu, co akurat było efektem dramatycznego upadku Tomasza Golloba i Piotra Protasiewicza we Wrocławiu podczas finału Złotego Kasku. Obaj nie startowali w meczach o medale, a Polonia straciła pewne wówczas złoto.
Anglik, który wsławił się tym, że zdobył mistrzostwo świata, nie wygrywając ani jednego turnieju Grand Prix. Uzyskał go bardzo równą jazdą w 2000 roku. Polonia ściagnęła go rok później, jako mistrza świata. Startował w latach 2001-2003, zdobywając z klubem złoto i dwa brązowe medale.
O Emilu Sajfutdinowie trudno pisać, że jest zagranicznym zawodnikiem, skoro do Bydgoszczy i Polonii przybył jako 16-latek, trochę zagubiony i zahukany nastolatek z baszkirskiego Saławatu za Uralem. Od 2009 roku ma zresztą polskie obywatelstwo. W Polonii i spedwayu szedł w ślady Tomasza Golloba np. jak on wygrał w debiucie turniej Grand Prix. Polecił go w Bydgoszczy Andreas Jonsson. W roku 2006, pierwszym w Polonii, zdobył z klubem brąz - ostatni jak do tej pory medal DMP. W Polonii do roku 2012.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze