Szkoda, że nie mówicie po angielsku. Obcokrajowcy o Bydgoszczy

Ma 26 lat, pochodzi z Włoch, skończyła studia. Co myśli o Bydgoszczy? - To ładne miasto, polubiłam zwłaszcza starówkę, okolice rzeki i mosty - mówi. W Polsce uwielbia jedzenie. - Zwłaszcza pierogi, sernik i jagodzianki - wymawia po polsku. - Odwiedziliśmy kilka polskich miast: Gdańsk, Wrocław, Warszawę, Kraków i moje ulubione miejsce - zamek w Malborku - dodaje. Nie odpowiada jej tylko pogoda. Jest za zimno.

Ma 18 lat, pochodzi z Niemiec i jest studentką. - W Bydgoszczy można spędzić fantastycznie czas i tak też było, mieliśmy wiele międzynarodowych spotkań - opowiada. - Ale nie ma tu zbyt wiele do roboty, w porównaniu z większymi miastami - uważa. Dlatego najbardziej podobało jej się zwiedzanie innych polskich miast, a zwłaszcza ciekawa była dla niej ich historia. - Szkoda tylko, że tak wielu ludzi nie mówi tu po angielsku, zwłaszcza młodych, więc czasami komunikacja jest bardzo utrudniona - wspomina.

Ma 22 lata, pochodzi z Hiszpanii, jest studentem. Bydgoszcz polubił, bo - jak mówi - to ciche i spokojne miasto, gdzie można się wspaniale zrelaksować. Najbardziej urzekły go podróże po Polsce. - Są tu piękne miasta i mili ludzie. Nie podoba mi się tylko, że tak szybko robi się ciemno i wiele aktywności już popołudniu jest niemożliwa.

Fundacja Wiatrak

Pochodzi z Portugalii, ma 23 lata, studiuje inżynierię środowiskową. Izaura uważa, że Bydgoszcz jest piękna, ale nie polubiła jej jako miasta, bo "nie ma co tu robić". - Może dlatego, że mieszkaliśmy w Fordonie - tak daleko od centrum? - przypuszcza.

Szybko jednak dodaje, że Polska jest jej ulubionym krajem w Europie i była tu już trzy razy. - Bardzo lubię być w Polsce - zaznacza. - Jedno co mi nie odpowiada to fakt, że wielu ludzi -  zwłaszcza w Bydgoszczy - nie mówi po angielsku i zdarza mi się czuć niekomfortowo w marketach albo autobusach.

Pochodzi z Włoch, ma 26 lat. Absolwent socjologii i opieki społecznej, obecnie bezrobotny. Luca bardzo polubił Bydgoszcz.  - To ładne miasto. Fajnie, że dostaliśmy bilet na autobus i mogliśmy dotrzeć, gdzie tylko chcieliśmy - opowiada. - Komunikację macie tutaj bardzo dobrą - uważa. - Ale żeby poznać dobrze miasto, potrzeba więcej niż 1,5 miesiąca - dodaje. - Gdybym mógł być tu dłużej, pewnie poznałbym więcej fajnych ludzi i zobaczył więcej ciekawych miejsc - dodaje.

Luca uważa, że zbyt mało jeszcze wie o Polsce, by stwierdzić, co mu się w tym kraju naprawdę podoba. - Być może wrócę tutaj wiosną albo latem i wtedy będę mógł powiedzieć więcej - mówi. - Na razie polubiłem mojego współlokatora Polaka, z którym dużo rozmawialiśmy i spróbowałem dobrych, polskich potraw.

A co mu się w Polsce nie podobało? - Że poza ładnymi, kolorowymi budynkami w centrach miast, wszędzie jest tak szaro - mówi. - Ok rozumiem, że to wina pory roku - dodaje. - Bardzo jestem  ciekaw, jak Polska wygląda latem, gdy jest słonecznie.

Ma 24 lata i pochodzi z Hiszpanii. Cały projekt go zachwycił, bo - jak mówi - to było fantastyczne doświadczenie, dzięki któremu poznał cudownych ludzi.

W Polsce podobały mu się ceny, jedzenie, miasta, które zwiedzał i ludzie. - Nie lubię tylko waszej pogody i języka, bo jest za trudny - mówi. Jeśli chodzi o Bydgoszcz, uważa, że to ładne miasto, tylko nazwa jest bardzo trudna do wymówienia. - I nie przepadam za Fordonem, gdzie mieszkałem - dodaje.

Studentka prawa z Portugalii. Projekt Wiatraka podobał jej się, bo lubi pracę z dziećmi i ludźmi wykluczonymi. - Polska jest pięknym krajem, ma piękne miasta, które uwielbiam zwiedzać, nie lubię tylko waszej okropnej pogody - mówi. Jak dodaje, podoba jej się także Bydgoszcz, zwłaszcza urocze centrum. - Spacery po waszym mieście są cudowne, tylko ludzie czasami niezbyt mili i szkoda, że wielu nie mówi po angielsku.

Ma 19 lat, przyjechała z Niemiec. Feline polubiła Polskę i Bydgoszcz. - Jest tu wiele ładnych miejsc, jak w każdym państwie czy mieście. Teraz jest trochę zimno, ale to nie problem, wystarczy się odpowiednio ubrać - uważa. - Nie podobało mi się, że w Bydgoszczy wielu ludzi nie mówi po angielsku, na szczęście wszyscy pracownicy Wiatraka byli dla nas bardzo mili - dodaje.

24-latek z Węgier. - "Europodwórka" to fajna inicjatywa, najciekawsze była praca i wspólne przebywanie z ludźmi różnych narodowości - mówi. - Polskę i Polaków bardzo polubiłem. Szkoda tylko, że tak niewielu ludzi mówi po angielsku - wspomina. - Bydgoszcz to piękne miasto, zwłaszcza okolice rzeki i parki - dodaje.

Alessi de Luca bardzo podobała się praca przy projekcie bydgoskich "Europodwórek". - Dzięki niemu nie tylko mogłam pracować z dziećmi i młodzieżą, opowiadać o włoskiej tradycji, kulturze czy kuchni, ale również poznałam mnóstwo nowych ludzi i zyskałam przyjaciół z całej Europy - opowiada.

Charlotte Willmann w bydgoskim projekcie "Europodwórka" najbardziej podobało się, że mogła poznać wielu wspaniałych ludzi, polską kulturę, a także rozwijać swoje umiejętności.

- Podobał mi się bydgoski projekt Wiatraka, bo lubię uczyć się poprzez naukę i pomaganie innym - mówi Javier Hernandez Castro. - Ponadto miałem zabawę chodząc znowu do szkoły i poznając nowych przyjaciół ? dodaje.

- Dzięki przygotowaniom do projektu "Europodwórka" lepiej poznałam portugalską kulturę, a z prezentacji moich kolegów dużo dowiedziałam się o innych krajach -  opowiada Izaura Oliveira Samento. - Poza tym mogłam uczyć się współpracy z innymi ludźmi, otwartości, tolerancji i akceptowania opinii innych. Wiele też nauczyłam się od innych wolontariuszy, bo każdy z nas ma różne umiejętności i doświadczenia.

Luca Pecho Petroni podkreśla, że projekt Wiatraka to było dla niego "nowe i bardzo stymulujące doświadczenie". - Nagle musiałem stanąć przed dziećmi albo młodzieżą i przekazać ważne dla mnie rzeczy w sposób szybki, skuteczny, unikając nudy, najlepiej w zabawny sposób. Mieliśmy zajęcia każdego dnia, więc z dnia na dzień poprawiałem swoje prezentacje, mogłem też obserwować jak zmieniają się reakcje uczniów czy przedszkolaków. Każdy z nas zresztą, prezentując swój kraj, robił to coraz lepiej.

- Bydgoski projekt "Europodwórka" był dla mnie ciekawym doświadczeniem, które jednak chyba bardziej niż w pracy, zdobyłam dzięki innym ludziom, których tu spotkałam - dodaje Niemka, Feline Ebert.