Bartoszcze, prof. Godziszewski, Baumann. Odeszli w tym roku

Skrzypek, koncertmistrz orkiestry Filharmonii Pomorskiej zmarł 9 maja.

Henryk Bałaban był koncertmistrzem orkiestry symfonicznej Filharmonii Pomorskiej w latach 1981-1995, a także wykładowcą Akademii Muzycznej i nauczycielem w Państwowym Zespole Szkół Muzycznych im. Rubinsteina.

Urodził się w 1935 r. w Tarnowskich Górach. Ukończył WSM w Katowicach w 1955 r. Zanim trafił do Bydgoszczy, uczył w szkołach muzycznych w Gliwicach i Opolu. W latach 1965-1973 był koncertmistrzem w Rybniku, potem w latach 1973-1981 w filharmonii częstochowskiej.

Pierwszy prezes odrodzonego PSL-u zmarł 31 grudnia, po długiej chorobie. Miał 69 lat.

Roman Bartoszcze był założycielem Polskiego Forum Ludowo-Chrześcijańskiego "Ojcowizna". Był też posłem i pierwszym prezesem odrodzonego Polskiego Stronnictwa Ludowego. Był związany z Inowrocławiem. Urodził się 9 grudnia 1946 w Jaroszewicach. Był znanym działaczem chłopskim, szczególnie w latach 80. i 90. Wraz ze swoim bratem Piotrem współtworzył od 1980 r. najpierw "Solidarność Chłopską", a potem "Solidarność" Rolników Indywidualnych. Piotra Bartoszcze zamordowano w 1984 r., prawdopodobnie zrobiła to Służba Bezpieczeństwa.

Od 1969 do 1980 r. Roman Bartoszcze należał do Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego (ZSL). W 1980 r. został jednym z liderów "Solidarności Chłopskiej", a po zjednoczeniu w 1981 r. rozpoczął działalność w NSZZ RI "Solidarność". Internowany w stanie wojennym, po zwolnieniu działał w Ogólnopolskim Komitecie Oporu Rolników i wydawał pismo "Żywią i bronią".

W 1989 r. z ramienia Komitetu Obywatelskiego został wybrany do tzw. sejmu kontraktowego. W 1990 r. wstąpił do odrodzonego PSL-u i został jego pierwszym prezesem. W tym samym roku kandydował jako pierwszy ze stanu chłopskiego w wyborach prezydenckich. Uzyskał ponad 1,1 mln głosów (7,15 proc.). Był to najlepszy wynik ludowego kandydata na prezydenta. Wówczas wybory wygrał Lech Wałęsa.

W czerwcu 1991 r. utracił kierownictwo w PSL, po czym odszedł z tej partii i założył partię skupiającą osoby o poglądach konserwatywno-ludowych - Polskie Forum Ludowo-Chrześcijańskie "Ojcowizna". Po raz drugi uzyskał mandat poselski z listy POC. W wyborach parlamentarnych w 1997 r. bez powodzenia kandydował do Sejmu z listy Narodowo-Chrześcijańsko-Demokratycznego Bloku dla Polski.

W 2006 r., za wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, w pracy zawodowej i społecznej, został odznaczony przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. W wyborach prezydenckich w 2010 r. poparł kandydaturę Marka Jurka i wszedł w skład jego społecznego komitetu poparcia.

Medalista mistrzostw świata i Europy w kajakarstwie zmarł 21 października. Miał 33 lata.

Baumann, był wychowankiem Posnanii, ale w 2002 r. przeszedł do Zawiszy. W Bydgoszczy trafił do Wojskowej Grupy Sportowej. W barwach naszego klubu dwukrotnie startował na igrzyskach olimpijskich. W 2008 r. w Pekinie, w czwórce na 1000, zajął szóste miejsce. Cztery lata wcześniej w Atenach odpadł w półfinale. W K-4 na 1000 i 500 m Baumann zdobywał medale mistrzostw świata (dwa srebrne i dwa brązowe) i Europy (dwa brązowe).

Poślizgnął się na schodach na budowie, upadł i skręcił kark.

Wykładowca bydgoskiej Akademii Muzycznej zginął na szlaku w Tatrach 8 sierpnia. Miał 36 lat.

Borowicz był prodziekanem Wydziału Wokalno-Aktorskiego. Spadł ze szlaku w rejonie Orlej Baszty - pomiędzy Granatami a Buczynowymi Turniami. To jeden z bardziej niebezpiecznych odcinków Orlej Perci. - Od zawsze uwielbiali z żoną góry. Znają Tatry jak własną kieszeń, jeżdżą tam bardzo często - mówiła Katarzyna Szewczyk, zastępca szefa działu promocji i obsługi widzów Filharmonii Pomorskiej, po jego śmierci.

Doktor Borowicz na Akademii wykładał od 2005 r., ale nie koncentrował się tylko na pracy ze studentami. Kochał muzykę baroku - założył Zespół Muzyki Dawnej Illo Tempore, którego był kierownikiem artystycznym i dyrygentem. Powołał do życia Bydgoską Orkiestrę Kameralną, złożoną z muzyków zawodowych i najzdolniejszych studentów, z którymi realizował projekty z repertuarem XIX- i XX-wiecznym. W roku 2015 otrzymał stypendia artystyczne: Ministra Kultury i Prezydenta Bydgoszczy. Był też organistą w kościele garnizonowym.

Jako dyrygent regularnie współpracował z Filharmonią Pomorską, gdzie prowadzeniem koncertów zajmuje się też jego żona.

Nestor bydgoskiego dziennikarstwa sportowego zmarł 3 czerwca. Miał niemal 80 lat. Od kilkudziesięciu lat pisał o mieście i sporcie w bydgoskich gazetach.

Jerzy Drozdowski pracował w Ilustrowanym Kurierze Polskim, Dzienniku Wieczornym i Expressie Bydgoskim. Pisał o sprawach miasta, ale to sport był jego największą pasję. Z wielką sympatią opisywał sukcesy bydgoskich koszykarzy, szczególnie Astorii. W młodości sam uprawiał koszykówkę.

Zmarł 4 marca. Został pochowany na cmentarzu Nowofarnym. Prof. Godziszewski był uznanym pianistą, który nie tylko prowadził w Akademii Muzycznej klasę fortepianu, ale również koncertował w Polsce i za granicą. Miał na swoim koncie wiele nagród. Był m.in. finalistą VI Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Chopina w Warszawie w 1960 r. Był pierwszym w historii bydgoskiej Akademii Muzycznej doktorem honoris causa - uczelnia przed nim nigdy nie nadała nikomu tego tytułu. Zmarł nagle, w wieku 81 lat.

Trener koszykówki, z którym Astoria awansowała do I ligi, zmarł 21 lutego po Akademickich Mistrzostwach Polski w futsalu. Źle się poczuł, gdy jechał samochodem. Zmarł w szpitalu.

Roman Haber był związany przez większość kariery z AZS Poznań. W 1990 roku objął stanowisko szkoleniowca Astorii Bydgoszcz i awansował z drużyną do I ligi. W sezonie 1991/1992 Astoria zajęła 7. miejsce w I lidze, ale potem wycofała się z powodów finansowych.

Jeszcze w latach 70. pod wodzą jego i Bronisława Wiśniewskiego zespół AZS Poznań sięgał po medale mistrzostw Polski. Roman Haber prowadził akademiczki wielokrotnie, po raz ostatni objął je w 2004 r. Ostatnio był dyrektorem AZS Poznań i w tej roli zajmował się m.in. Akademickimi Mistrzostwami Polski w futsalu.

Wieloletni proboszcz parafii przy pl. Piastowskim zmarł 19 czerwca.

Urodził się w Kruszwicy, ukończył Liceum Ogólnokształcącego im. Kasprowicza w Inowrocławiu. W 1954 r. wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Gnieźnie. Święcenia kapłańskie otrzymał 11 czerwca 1960 r. Na początku lat 70. ks. Bogdan Jaskólski zaczął pracę w bydgoskiej parafii Świętej Trójcy, a w latach 1978-1982 pełnił funkcję rektora i kapelana sióstr klarysek Najświętszego Sakramentu w Bydgoszczy oraz duszpasterza akademickiego. Następnie został proboszczem parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa na pl. Piastowskim. Tę funkcję pełnił do 2010 r., gdy przeszedł na emeryturę.

Duchowny był członkiem kapituły katedralnej w Bydgoszczy, a od 2006 r. jej dziekanem. Kapłan włączał się w życie parafii na pl. Piastowskim także jako senior. O swojej pracy duszpasterskiej mówił: - Ciągle czynię sobie wyrzut, że rozliczne zajęcia administracyjne i dziekańskie nie pozwalają mi na bardziej bezpośredni kontakt z ludźmi.

Był duszpasterzem kolejarzy. Pytany przez dziennikarzy parafialnego pisma o dziecięcy wybryk, opowiadał o historii z pociągu. - Z Gniewkowa, tam mieszkała moja rodzina, dojeżdżałem koleją do Gimnazjum im. Kasprowicza w Inowrocławiu. Wybiłem raz szybę w pociągu i może dlatego teraz jestem duszpasterzem kolejarzy - wspominał.

Ks. Bogdan Jaskólski zmarł w Poznaniu, u swojej siostry. Został pochowany na cmentarzu na bydgoskim Ludwikowie.

Żużlowiec Polonii zmarł 5 listopada. Miał 66 lat.

Urodził się w Radzyniu. Z bydgoską drużyną startował w latach 1971 - 78. Wywalczył w 1971 roku mistrzostwo Polski, rok później - srebro. Startował w eliminacjach młodzieżowych indywidualnych mistrzostw Polski, eliminacjach indywidualnych mistrzostw Polski oraz w finale turnieju "O Złoty Kask".

Wieloletni dyrektor bydgoskiego Zespołu Szkół Budowlanych zmarł 15 czerwca. Miał 69 lat. Pracę w ZSB rozpoczął

w 1972 r. jako nauczyciel przedmiotów zawodowych. W latach 1977-1990 był wicedyrektorem szkoły, a od 1 stycznia 1991 do 2013 r. pełnił funkcję dyrektora szkoły. W 2008 r. był członkiem zespołu mającego na celu wypracowanie działań dla podniesienia efektywności i kształcenia zawodowego w naszym województwie.

Były hokeista bydgoskiej Polonii zmarł 15 sierpnia. Miał 62 lata. W Polonii od 1969 r. Przez kilka lat wspólnie z Marianem Feterem tworzył parę obrońców bydgoskiej drużyny. Później występował jeszcze w Stoczniowcu Gdańsk, a po powrocie do naszego miasta kibice ponownie mogli oglądać go na tafli hokejowej, tym razem już w barwach Budowlanych Bydgoszcz. Karierę zakończył w Niemczech. Tam też został trenerem.

Wieloletni redaktor Gazety Pomorskiej i w późniejszych latach rzecznik kujawsko-pomorskiego oddziału NFZ zmarł w po ciężkiej chorobie 11 grudnia. Miał 63 lata.

Raszeja z wykształcenia był historykiem. Studiował na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Pracował w Muzeum Okręgowym im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy. Pracę zaczął w Muzeum Okręgowym w Bydgoszczy. Z Gazetą Pomorską związany był od lat 80-tych. Od połowy lat 90. był zastępcą redaktora naczelnego. Funkcję tę pełnił do końca swej pracy w "Pomorskiej" w 2007 r. W późniejszych latach pracował m.in. jako rzecznik w Kujawsko-Pomorskim Oddziale NFZ.

Były koszykarz, trener Basketu 25 zmarł 6 grudnia. Miał 37 lat.

Rospara w trakcie swojej kariery grał jako środkowy i silny skrzydłowy w zespołach z Łodzi, Sopotu, Warszawy (Legia i Polonia), Bydgoszczy oraz Słupska. W Astorii występował w latach 2002-04. Grał w I lidze i ekstraklasie. Potem trafił do Czarnych. W 2004 roku, po meczu Pucharu Ligi z AZS Koszalin, normalnie przyszedł na trening. Przed zajęciami poczuł pieczenie w klatce piersiowej i został odwieziony do szpitala. Okazało się, że ma pękniętą aortę. Natychmiast trafił do Akademii Medycznej w Gdańsku, gdzie lekarze rozpoczęli walkę o jego życie. Cudem udało się go uratować, ale okazało się, że do sportu nigdy nie wróci. Lekarze mówili, że miał szczęście, bo śmiertelność w podobnych przypadkach wynosi 20 procent. Po zakończeniu kariery Rospara został trenerem i odnosił sukcesy.

Od 2012 roku był członkiem sztabu młodzieżowych reprezentacji Polski kobiet. Najpierw dwa sezony spędził jako asystent przy kadrze U-20, a w 2014 roku był już pierwszym trenerem w kategorii U-15. W 2015 roku z kadrą kadetek rywalizował w mistrzostwach Europy dywizji B. W latach 2006-2015 był szkoleniowcem UKS Aleksandrów Łódzki, a od tego sezonu KS Basket 25 Bydgoszcz, młodzieżowej drużyny Artego.

Działacz podziemia antykomunistycznego, długoletni dyrektor bydgoskiej delegatury Najwyższej Izby Kontroli zmarł 27 kwietnia.

Z Bydgoszczą był związany przez całe życie. Urodził się tu w 1948 r. Ukończył prawo na toruńskim Uniwersytecie Mikołaja Kopernika. Działał w podziemnej "Solidarności", w 1981 r. uczestniczył w pamiętnej sesji Wojewódzkiej Rady Narodowej podczas Bydgoskiego Marca. Był członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich: pracował w "Dzienniku Wieczornym", gazetach zakładowych, współtworzył wydawnictwa drugiego obiegu w czasie stanu wojennego. Na początku lat 90. XX w. podjął pracę w bydgoskiej delegaturze NIK i przez ponad 20 lat był jej szefem, schedę oddał na początku 2014 r.

Był odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Krótko przed śmiercią, 19 kwietnia podczas uroczystości w Filharmonii Pomorskiej odebrał medal Kazimierza Wielkiego.