Czarny poniedziałek w Bydgoszczy. Te kobiety wezmą w nim udział

- Postanowiłam wziąć udział w poniedziałkowym czarnym proteście, gdyż jest to sprawa, która bezpośrednio mnie dotyczy i nie mogę sobie pozwolić na bierne patrzenie z boku. Zaostrzenie ustawy antyaborcyjnej nie może dojść do skutku! Dlatego też zbierzemy się na bydgoskim pl. Teatralnym, by pokazać, że nasze ciała to nasz wybór. Kto inny ma walczyć o prawa i wolności kobiet jak nie my same?

- Kiedy usłyszałam o poniedziałkowym proteście, od razu wiedziałam, że w ten dzień nie pójdę ani na uczelnię, ani do pracy. To jest karygodne, żenujące i niedopuszczalne, żeby w XXI wieku kobiety nie miały prawa decydować o swoich ciałach. Jakbym chciała żyć w państwie, które za mnie podejmuje decyzje, to już dawno wybrałabym Państwo Islamskie.

- W poniedziałek ubiorę się na czarno i pójdę na protest, by wyrazić swoje oburzenie wobec sytuacji, w której postawiono kobiety. Uważam, że każda z nas ma prawo decydowania o sobie. Nie chcę, żeby odbierano mi możliwość bycia niezależną.

- Jestem przeciwko ustawie, która zabrania wykonywania aborcji w szczególnych wypadkach, ponieważ kobieta powinna móc decydować, czy usunąć ciążę, która zagraża jej zdrowiu i życiu lub jest wynikiem gwałtu. Obecna ustawa dawała równowagę w tej sprawie. Obawiam się, że gdy władza rządząca uchwali ustawę odnośnie zakazu aborcji, będziemy mieli częstsze przypadki porzucenia niechcianych dzieci lub, co gorsza, dojdzie do amatorskich zabiegów aborcyjnych. W poniedziałek nie pójdę na uczelnię, by dołączyć do protestujących kobiet. Mam nadzieję, że nie będzie to problem dla wykładowców.

- Idę na protest, bo się nie godzę na zaostrzenie przepisów, które proponuje rząd. Nie godzę się, by lekceważyć  wybór drugiego człowieka, narzucać innym  swój światopogląd i fanatyzm. Nie godzę się, by państwo odbierało kobietom możliwość korzystania z medycznych osiągnięć takich jak in vitro - nie potrafię zrozumieć jak można odbierać ludziom szansę na bycie rodzicem. Przecież nikt nie zaczyna  leczenia niepłodności od  in vitro - to najczęściej ostatnia deska ratunku i nadzieja. Państwo powinno wspierać takie pary, a nie je potępiać, piętnować  i dyskryminować.

Jestem pedagogiem specjalnym i wiem, że dziecko niepełnosprawne potrafi dać rodzinie ogromną radość, wyzwala pokłady miłości. Ale są też takie niepełnosprawności, które wiążą się z bólem, cierpieniem i pewną śmiercią dziecka zaraz po narodzinach. Nie można zmuszać kobiety, by ciążę z tak chorym dzieckiem donosiła, urodziła i patrzyła jak umiera przy braku opieki ze strony państwa. Chcę, by kobiety miały wybór  i nie innym oceniać decyzję rodziców. Nie namawiam absolutnie do aborcji - ma być ona alternatywą dla wielkich rodzinnych  tragedii.

Nikt nie zapewnia kobiecie pomocy psychologicznej po poronieniu, kładzie się takie dziewczyny na jednym oddziale z młodymi mamami, szczęśliwymi ciężarnymi, bo taki mamy system, bo nie ma pieniędzy na izolatkę, by mógł posiedzieć mąż do rana. By zajrzał specjalista, porozmawiał, otoczył wsparciem, pocieszył, wysłuchał. Nikt nie dba o ich emocje. Taka sytuacja to codzienność - spotkało to bliskie mi osoby. Zamiast poprawiać tą sytuację, państwo chce cofnąć się o lata świetlne i w tak traumatycznych sytuacjach dobić psychicznie, oskarżać, przesłuchiwać. Ja się nie godzę.

- W poniedziałek będę popierać strajk organizowany przez kobiety! Każdy człowiek powinien mieć wolny wybór, szczególnie w kwestiach tak osobistych jak ciąża, aborcja czy in vitro. Posiadanie dziecka powinno być czasem radości dla rodziców, a nie strachu.

- Biorę udział w Ogólnopolskim Strajku Kobiet z prostego powodu - jestem świadomą, dorosłą osobą, która urodziła się w wolnym kraju. Nie pozwolę na to, aby ktoś decydował o tym, co jest dla mnie dobre, a co złe. Tu nie chodzi tylko o kwestie aborcji czy in vitro, bo w tym temacie każdy ma swoje poglądy, zasady moralne, a także sumienie - chodzi o to, że władze chcą naruszyć nasze prawa, prawa kobiet, i odebrać nam możliwość podejmowania świadomych wyborów. Uważam, że każdy dorosły człowiek, zarówno kobieta, jak i mężczyzna, powinien decydować o sobie i swoim ciele. Obecnie panujące prawo dopuszcza aborcję w skrajnych przypadkach, dzięki czemu mamy nie tylko możliwość wyboru, czy wyższe poczucie decyzyjności o swoim dalszym życiu, ale także większe poczucie bezpieczeństwa. Właśnie dlatego pojawię się wraz ze swoimi przyjaciółmi na poniedziałkowym czarnym proteście przeciwko łamaniu praw człowieka.

- Przekroczono pewną granicę. Wiele osób poczuło, że coś musi zrobić. Z wieloma środowiskami w różnych sprawach się różnimy, ale w poniedziałek w Bydgoszczy chcemy wystąpić wspólnie. Ta sprawa jest szczególnie ważna - dotyczy wolności i praw człowieka, a nie polityki. Jesteśmy przeciwko zaostrzaniu ustawy. Chcemy, że państwo wspomagało skuteczną edukację o seksualności człowieka i skutecznej antykoncepcji.

Angażuję się, bo jestem kobietą. Działam w ruchach kobiecych od 30 lat. Nie chcę, żeby w czasie ciąży kobietom odbierano podstawowe prawa człowieka i ryzykowano ich zdrowiem i życiem.

Włączają się osoby, które rzadziej wypowiadały się na takie tematy - ludzie kultury i sztuki. Dają swoją twarz i prowokują do przemyśleń, jakie mogą być skutki zaostrzenia ustawy. Jako SLD zbieramy podpisy pod projektem ustawy liberalizującej przerywania ciąży. W projekcie są trzy obecne możliwości i dodatkowo przerwanie ciąży do 12 tygodnia, obwarowane rozmowami z psychologami.

Trwają w Polsce zmiany obyczajowe. Wiek XXI będzie wiekiem kobiet. Nie chodzi o dominację jednej płci, ale równe szanse, równe możliwości i ich wykorzystywanie. W niektórych dziedzinach te zmiany następują wolniej. Sama to odczuwam, bo czasem jestem jedyną kobietą na spotkaniu.

Strajk? Naśladownictwo rozwiązań z innych krajów nie zawsze się sprawdzają. Ale na pewno strajk zwróci uwagę społeczeństwa. Teraz mało kto myśli o skutkach zaostrzenia ustawy. Dopiero, gdy sprawa dotknęłaby siostry, córki, wnuczki, wtedy zmienia się perspektywa.

Ja nie zamierzam opuścić swojego pracodawcy. Czym innym jest strajk domowy, czyli niewykonywanie swoich prac domowych. To działa na płaszczyźnie prywatnej. To będzie miało duży wydźwięk i zwróci uwagę osób, które do tej pory o tym problemie nie słyszały.

- Jestem kobietą i dlatego ta sprawa bezpośrednio mnie dotyczy. Nie możemy godzić się z pozbawianiem nas godności i praw człowieka. Spędzę ten dzień na ulicy: z córkami, przyjaciółkami, koleżankami i znajomymi. Cieszy mnie nasza solidarność, zaangażowanie i brak podziału. Życzyłabym sobie, aby wszystkie kobiety wzięły udział w poniedziałkowym strajku.