W latach 1916-1918, przy szosie wylotowej z Bydgoszczy w kierunku Szubina, powstało duże lotnisko, które zajęło około 112 hektarów. Doprowadzono do niego bocznicę kolejową. Zbudowano 4 hangary, koszary, magazyny, mieszkania dla kadry, budynek sztabu, mieszkania dla kadry i warsztaty. Taki był początek lotnictwa w Bydgoszczy. W czasie I wojny światowej stacjonował na lotnisku 3. Lotniczy Oddział Zapasowy (13. Flieger Ersatz Abteilung), w ramach którego działała szkoła lotnicza szkoląca pilotów na potrzeby jednostek frontowych. W trakcie szkolenia pilotów, aż do 1919 r., miało miejsce około 50 wypadków śmiertelnych.
W styczniu 1920 roku Bydgoszcz oficjalnie wróciła do Macierzy. Władze polskie przejęły lotnisko wraz z budynkami i infrastrukturą, których wojna, oszczędzająca Bydgoszcz, nie zniszczył. Natomiast sprzęt, maszyny, urządzenia, części zapasowe, paliwa, oleje i smary zostały wywiezione przez Niemców. Od lutego do maja 1920 r. stacjonowały w Bydgoszczy 10. eskadra wywiadowcza i 15. eskadra myśliwska. Wiosną eskadry wyruszyły na front wojny polsko-bolszewickiej. Po zakończeniu walk w listopadzie 1920 r. do Bydgoszczy przeniesiono 13. eskadrę myśliwską. Jesienią 1921 r. eskadra trafiła do Poznania.
Od 1920 r. lotnisko w Bydgoszczy stało się siedzibą wojskowego szkolnictwa lotniczego. W sierpniu 1920 r. do Bydgoszczy przeniesiono z Dęblina Niższą Szkołę Pilotów. We wrześniu dołączyła Niższa Szkoła Pilotów z Krakowa. W grudniu 1920 r. w wyniku połączenia obu szkół powstała Szkoła Lotników. Działała do 1926 r., szkoliła w pilotażu podstawowym oficerów i podoficerów z różnych broni. Od 1927 r. funkcjonowało Centrum Wyszkolenia Podoficerów Lotnictwa, w ramach której szkolono w pilotażu podoficerów i szeregowych rezerwy w Centralnej Szkole Podoficerów Pilotów Lotnictwa i podoficerów personelu technicznego w Centralnej Szkole Mechaników Lotniczych. W 1930 r. utworzono Szkołę Podoficerów Lotnictwa dla Małoletnich dla młodzieży w wieku 16-18 lat.
Po zakończeniu II wojny światowej wyznaczono cztery tzw. zwane węzły dla lotnictwa wojskowego: Bydgoszcz, Inowrocław, Kutno i Tomaszów Mazowiecki. W Bydgoszczy były najlepsze warunki, dlatego tutaj uruchomiono jedne z pierwszych ruchomych lotniczych warsztatów polowych. Tutaj na nowo rozpoczęto szkolenie mechaników lotniczych. W 1946 roku zaczęły działać Ruchome Warsztaty Polowe, które zostały przemianowane na Lotnicze Warsztaty Nr 1. Zajmowały się naprawianiem sprzętu poradzieckiego samolotów śmigłowych m.in. Po-2 (na zdjęciu), Jak-9, Ił-2. Ze sprzętem powojennym warsztaty zetknęły się dopiero w lutym 1949r., kiedy to pojawiły się, ciągle śmigłowe, a więc nie najnowocześniejsze samoloty szturmowe typu Ił-10 i jego czechosłowacka wersja, Avia B-33
Na początku lat 50, w lotniczych pułkach, pojawiły się samoloty z napędem turboodrzutowym. Początkowo sprowadzane z ZSRR, a następnie produkowane w polskich fabrykach. Konieczne było znalezienie dla nich bazy remontowej. Niektóre z nich powstały na bazie personelu z Bydgoszczy. Tak powstały choćby 56 Ruchome Warsztaty Remontu Lotnictwa przeznaczone dla 13 Dywizji Lotnictwa Szturmowego. Wówczas to warsztaty w Bydgoszczy opanowały technologie remontów i napraw wszystkich samolotów opartych na sławnej konstrukcji MiG-15 oraz nieco później MiG-17 - w tym produkowanych w Polsce na ich licencji samolotów Lim-1 i Lim-2.
W szczytowym okresie "zimnej wojny" Lotnicze Zakłady Remontowe remontowały ok. 100 samolotów w ciągu roku.
Gdy zrodziła się koncepcja przebudowy samolotów Lim-1 (MiG-15) na wersje dwumiejscowe, zlecono tę pracę warsztatom w Bydgoszczy. Przebudowa polegała na zmniejszeniu zbiornika paliwa w kadłubie i w wyciętej przestrzeni zamontowaniu drugiej, tylnej kabiny. Uczeń siedział w przedniej kabinie a instruktor w tylnej. Od 1958 do 1960 przeróbce 1 podano około 147 maszyn. Jedną z pierwszych był egzemplarz, który opuścił LZR-2 w Bydgoszczy w lipcu 1958 trafiając do 13 Pułku Lotnictwa Myśliwskiego w Łęczycy. Dwumiejscowe maszyny sprzedawano za granicę m.in. na Węgry. Bydgoskie zakłady remontowały także samoloty z NRD (MiG-15 i MiG-17)
W 1969 roku zakład zaczął remontować i naprawiać samoloty uderzeniowe typu Su-7, które od 1964 były na uzbrojeniu lotnictwa. W kolejnych latach zajmowały się samolotami Su-20 oraz Su-22 - te ostatnie do 1984 r. Prace ułatwiał fakt, że samoloty Su-7 i Su-20 były głównie eksploatowane właśnie w 5. Pułku Lotnictwa Myśliwsko-Szturmowym (od 1967 roku był to 3. PLMS) stacjonującym w Bydgoszczy. Już w XXI wieku WZL modernizowały jeszcze samoloty Su-22 dla Sił Powietrznych Angoli.
W 1970 r. w Bydgoszczy rozpoczęły się remonty bardzo popularnego samolotu szkoleniowego TS-11 Iskra. W 80-tych i 90-tych latach zakład prowadził także remonty samolotów TS-11 Iskra, które były użytkowane w Indiach. Te maszyny starsi bydgoszczanie doskonale pamiętają. Pojawiały się często w lotach testowych po remontach. Za granicę zabierały je potężne samoloty transportowe np. Ił-76 - atrakcja na naszym niebie
W 1982 roku firma zmienia nazwę, tym razem na Wojskowe Zakłady Lotnicze Nr 2. Od 1996 roku, w 50-lecie firmy, zajmowały się remontami samolotów MiG-29 - zarówno wersji jednomiejscowej jak i dwumiejscowej. Po przystąpieniu Polski do NATO, na pokładach samolotów MiG-29 montowano dwa nowe systemy nawigacyjne; GPS oraz system bliskiej nawigacji TACAN, który był standardem w państwach NATO.
W 2009 polskie lotnictwo wojskowe otrzymały samoloty transportowe typu C-130 Herkules. Pochodziły z zapasów amerykańskich, miały z sobą sporo lat, więc w WZL wykonywano przeglądy i naprawy.
W 2006 roku do uzbrojenia polskiego lotnictwa wszedł samolot F-16. W 2012 WZL nr 2 uzyskał uprawnienia do ich remontów.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze