Sądny dzień miał - według relacji mediów - nadejść latem 1974 r. Na 22 lipca planowano uroczyste otwarcie Ronda Jagiellonów, a zaraz później miały ruszyć dalsze prace związane z poszerzeniem ul. Jagiellońskiej w kierunku zachodnim. Przeszkodą w tych planach była właśnie kamienica z Savoyem, która podobnie jak wcześniej wiele innych budynków wzdłuż ul. Jagiellońskiej, została przeznaczona do wyburzenia.
"Starsza generacja bydgoszczan mówiła Dom Pfefferkorna, młodsza zaś Savoyka. Zatem wszyscy wiedzą, że mowa będzie o domu u zbiegu ulicy Jagiellońskiej i Placu Zjednoczenia. Historia tej nieruchomości jest ciekawą cząstką historii naszego miasta i dowodzi, że czas i życie zmuszają do dokonania zmian otoczenia, do którego ludzie przywykli. Potrzeba dokonania modernizacji ulicy Jagiellońskiej pociąga za sobą wyburzenie omawianego domu. Biorąc pod uwagę, że dzisiejszy wygląd dom otrzymał dopiero w latach 1922-23, przekonamy się, jak mało byli przewidujący architekci miejscy z tego okresu" - donosił na swoich łamach w marcu 1974 r. "Dziennik Wieczorny".
Pierwsze informacje na temat zabudowy działki w tym miejscu pochodzą jeszcze sprzed rozbiorów. Według opisu księgi gruntowej na działce mieścił się: dom mieszkalny o dwóch kondygnacjach, spichrz, stajnia, drugi spichrz dwukondygnacyjny, budynek boczny oraz podwórze i mały ogród kuchenny. Później dom wyburzono aby w jego miejsce w 1853 r. wybudować nowy, trzypiętrowy. W XIX wieku kilka razy zmieniali się właściciele nieruchomości. Od 1809 r. dom należał do właściciela ziemskiego Kazimierza Mieczkowskiego, w 1817 r. nabył go piekarz Karol Cvelb, od którego odkupił go w 1842 r. restaurator Wojciech Rudecki. Rok później nieruchomość przejął rzemieślnik Wilhelm Mant i była ona dziedziczona przez kolejnych członków jego rodziny, aż w 1905 r. kupił ją Otton Pfefferkorn. Był on jednym z najbogatszych mieszkańców miasta, właścicielem fabryki mebli.
Ze względu na położenie w bardzo uczęszczanym przez mieszkańców miejscu, prowadzono tu działalność handlową. W XIX wieku sprzedawano mąkę, a od 1858 r. mieścił się także sklep kolonialny, który przetrwał do 1912 r. W okresie od początku XX wieku do wyburzenia starego domu, działalność handlową prowadził tu także Lipkowski oferujący garderobę męską i chłopięcą, Zweninger (szkło i porcelana) czy Bruck (obuwie).
Nową, sześciokondygnacyjną kamienicą zaprojektował berliński architekt Heinrich Gross. W miejscu obecnego Savoya działała początkowo Cafe Palais. Później lokal nosił nazwę Wielkopolanka.
W 1940 r. na żądanie władz okupacyjnych wykonano arkady (zaprojektowane przez Jana Kossowskiego). Miało to służyć poprawie ruchu pieszego w tym miejscu.
Na zdjęciu z 1912 roku widać wyburzony stary budynek i przygotowania do budowy nowej kamienicy, w tle Teatr Miejski
archiwum - skan z Dziennika Wieczornego
W 1974 roku trwały intensywne prace przy budowie Ronda Jagiellonów. Pracowano dzień i noc, żeby zdążyć na 22 lipca. I prawie się udało. Uroczyście z udziałem przedstawicieli władz oddano ukończony obiekt, a później do końca roku wykonywano jeszcze liczne poprawki.
Stało się jasne, że zaplanowana na lata 1972-74 przebudowa ul. Jagiellońskiej nie będzie zrealizowana w terminie. Jak donosiła prasa pod koniec 1974 r. brakowało materiałów oraz funduszy na pociągnięcie prac dalej w kierunku zachodnim. W ten sposób kamienica przy ul. Jagiellońskiej 2 ocalała od niechybnego wyburzenia.
A dziś jest przedmiotem sporu politycznego w radzie miasta pomiędzy zwolennikami i przeciwnikami sprzedaży tego budynku przez miasto.
Zobacz także: Zdjęcia z wnętrza budynku http://bydgoszcz.gazeta.pl/bydgoszcz/51,48722,17479212.html?i=1
Na zdjęciu z lat 60. po prawej stronie wyburzone w latach 70. budynki (na wysokości obecnego Pałacu Młodzieży), co miało służyć poszerzeniu ul. Jagiellońskiej.
archiwum prywatne
Materiał promocyjny
Ogłoszenie Płatne
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze