Lecimy do Barcelony. Kilka porad

Samoloty Ryanaira lądują w Gironie, mieście położonym o 100 km od Barcelony. Z lotniska do stolicy Katalonii odjeżdżają autobusy. Rozkład zsynchronizowany jest z przylotami Ryanaira, a bilet w dwie strony kosztuje 23 euro. Autobus zatrzymuje się na dworcu Estacio Nord. Kilka minut spaceru stąd znajduje się stacja metra to Arc de Triomf. A metrem można dotrzeć w Barcelonie praktycznie wszędzie.

Na zdjęciu dach Casa Mila, budowli Gaudiego.

Katalończycy nazywani są w Hiszpanii Polakami. To określenie jest nieco pejoratywne, a teorii skąd się wzięło jest kilka. Niektórzy twierdzą, że wzięło się z oszczędności, bo za takich uchodzą Katalończycy.

W latach trzydziestych, podczas wojny domowej, do walki przeciwko oddziałom generała Franco stanęli ochotnicy z ok. 50 państw. Stworzyli Brigadas Internacionales, a zauważalną w nich siłą byli Polacy. "Dąbrowszczacy" mieli sprawić, że Katalończyków zaczęto nazywać "los polacos". Dość prawdopodobna wydaje się także teoria, że określenie wzięło się z powodu dziwnego dla Hiszpanów języka katalońskiego.
Na zdjęciu jedna z castellers, czyli tradycyjnych katalońskich ludzkich wież.

Gaudi zaprojektował ten wyjątkowy park na życzenie swojego przyjaciela, przemysłowca Eusebio Güella. Gaudi projektu nie dokończył. W 1922 roku ogród o powierzchni 20 ha został wykupiony przez ratusz i przekształcony w miejski park.

Uwagę przyciąga wyjątkowo długa ławka oraz sala kolumnowa. W tym głównym pawilonie, który pierwotnie miał służyć jako targ, kolumn jest aż 86. W domu przed parkiem mieści się muzeum Gaudiego. Artysta mieszkał w nim zanim przeprowadził się do Sagrada Familia.

W ciągu ostatnich 4 sezonów FC Barcelona zdobyła 13 pucharów. Leo Messi odebrał w tym roku trzecią Złotą Piłkę, a drużyna porywa niepowtarzalnym stylem. Zobaczenie takiego zespołu na ich stadionie to marzenie wielu kibiców. Nie jest to skomplikowane.

O bilety trudno jest tylko na mecze hitowe, czyli z Realem Madryt lub w fazie pucharowej Ligi Mistrzów. Na meczach ligowych stadion wypełniony jest rzadko. Pierwszeństwo przy kupnie biletów mają socio, czyli członkowie klubu. Obecnie, jeśli nie ma się socio w rodzinie, to oczekiwanie na pełne członkostwo trwa cztery lata.

Kiedy socios rezygnują z wykupienia biletów, trafiają one do wolnej sprzedaży. Można je kupić pod stadionem lub na jednej z kilku stron. Polską kartą kredytową możemy zapłacić na servicaixa.com, nie zapłacimy też prowizji. Bilet można później wydrukować w jednym z wielofukncyjnych bankomatów Servicaixa.

Na każdym bilecie na mecz mamy acces (wejście z ulicy), porta (brama na stadionie), boca (wejście schodami), fila (rząd) i seitent (miejsce). Miejsca numerowane są jak na polskich ulicach - po jednej stronie są parzyste, po drugiej nieparzyste. Jeśli mamy więc bilety na miejsca o numerach 1 i 3, to będą one koło siebie.

Na szczyt wzgórza można wjechać kolejką linową lub dojść z Placa Espanya, gdzie dojedziemy metrem. Oblicze Montjuic zmieniło się w 1929 roku, kiedy rozpoczęto budowę instalacji związanych wystawą światową. W pałacu Palau Nacional mieści się obecnie Narodowe Muzeum Sztuki Katalońskiej. Obok stoi Palau Sant Jordi, wielofunkcyjna hala, w której odbywają się wielkie imprezy sportowe oraz koncerty. Turyści ciągną do Poble Espanyol, gdzie wybudowano budynki w różnych stylach hiszpańskiej architektury.

W 1929 roku ukończono budowę Stadionu Olimpijskiego. Po licznych przebudowach, w 1992 był on główną areną Igrzysk Olimpijskich. Jeszcze trzy lata temu spotkania Primera Division rozgrywali na nim piłkarze Espanyolu. Teraz "papużki" mają własny, typowo piłkarski obiekt w El Prat. Obok stadionu olimpijskiego mieści się sportowe muzeum.

Na zdjęciu cmentarz na wzgórzu Montjuic.

11 linii, 166 stacji, 125 km torów. Metrem można dojechać w Barcelonie praktycznie wszędzie. Od niedzieli do czwartku metro jeździ od piątej rano do północy. Dwie godziny dlużej pociągu jeżdżą w piątki, a w soboty kursują całą dobę.

Linie oznaczone są kolorami oraz numerami od 1 do 11. Rodzajów biletów jest kilkanaście. Najpopularniejsza karta na 10 przejazdów w pierwszej strefie kosztuje 9,25 euro, karta dwudniowa 12,8, a pięciodniowa 28. Skasowanie biletu uprawnia do nieograniczonej liczby przejazdów metrem, tramwajem lub autobusem w przeciągu 75 minut. Niektórych turystów kusi wynajęcie roweru lub dołączenie do zorganizowanej rowerowej wycieczki.
Na zdjęciu Passeig de Gracia.

Sekcja piłkarska FC Barcelony wcale nie jest najbardziej utytułowana w historii klubu. Jeszcze więcej pucharów zdobyli szczypiorniści. W latach 90. Puchar Europy piłkarze ręczni Barcy zdobyli sześciokrotnie. Przez krótki okres gwiazdą drużyny był Bogdan Wenta, obecny trener reprezentacji Polski.

Co roku w zwycięstwo w lidze ACB oraz Eurolidze celują koszykarze. Jeszcze w ubiegłym roku grę drużyny kreował Ricky Rubio, dziś gwiazda NBA.

W Palau Blaugrana, hali położonej tuż obok Camp Nou, oprócz szcypiornistów i koszykarzy grają futsalowcy oraz hokeiści na wrotkach. Ten ostatni sport jest w Katalonii bardzo popularny. Hokeiści Barcelony są prawdziwym hegemonem. 19 razy wygrywali Ligę Mistrzów.

Barcelona to fascynujące miasto, ale nierozerwalnie związane są z nim dwie wyjątkowo mało przyjemne rzeczy. Zapach moczu oraz plaga kieszonkowców. W miejscach, gdzie pełno turystów, niektórzy z nich plecaki noszą nie na plecach, ale z przodu. Chcą widzieć, czy ktoś nie dobiera się do ich rzeczy. Szczególnie czujnym trzeba być np. w metrze.
Należy uważać na przejawy serdeczności obcych ludzi. Wszelkich przytulających nas nieznajomych należy unikać. Wieczorna kąpiel w morzu oraz pozostawienie ubrania na plaży może się skończyć powrotem do hotelu w stroju kąpielowym.

Kwota zgłoszonych strat od której policja poważnie podchodzi do kradzieży to 400 euro.

Na tę wycieczkę trzeba sobie zarezerwować ok. 4 godzin. Do połowy wzniesienia można dojechać tramwajem, potem zostaje nam podróż autobusem, kolejką lub oczywiście pieszo.

Bilet do wesołego miasteczka kosztuje 25 euro. Niektóre, zabytkowe już elementy miasteczka powstały na początku XX wieku. Korzystniej wygląda opłata za wejście na samą górę kościelnej wieży. Wjazd windą kosztuje 1 euro. To najwyższy punkt w okolicach Barcelony.

Menu del dia, czyli danie dnia, można zjeść za 10 euro. Korzystnie wypada wizyta w lokalu sieci Fresc Co. Za ok. 10 euro możemy zjeść tyle, ile chcemy. Warto też spróbować miejscowych win. Tanie sieci marketów to Carrefour, Mercadona, Consum i Eroski.

Na tym wielkim targu znajdziemy owoce, o których w Polsce nawet nie słyszeliśmy. Bazar w tym miejscu istnieje od XIII wieku. Na Boquerię może wejść prosto z Rambli, czyli głównego traktu turystycznego. Jednak żeby poczuć prawdziwy klimat Barcelony, powinniśmy wybrać sie do Barri Gotic, dzielnicy gotyckiej lub na Gracię

Większość barcelończyków rozmawia w domach w języku katalońskim. Katalończycy swoją odrębność od Hiszpanii pokazują na każdym kroku. Na zdjęćiu demonstracja przeciwko corridzie. Katalończycy dopięli swego i od niedawna ta tradycyjna hiszpańska rozrywka jest w ich wspólnocie autonomicznej zakazana.

Popularne muzea w Barcelonie to Muzeum Sztuki Współczesnej (na zdjęciu), Fundacja Joan Miró, Muzeum Picassa, Fundacja Antoniego Tápies oraz Muzeum Morskie w Barcelonie. Jednak najpopularniejszą tego typy instytucją w Katalonii jest muzeum FC Barcelony. Na Camp Nou można obejrzeć puchary z całego okresu działalności klubu oraz Złote Piłki France Football. Zobaczyć można także salę konferencyjną, szatnię gości oraz tunel prowadzący na murawę.

Antoni Gaudi, najsłynniejszy kataloński architekt słynął z unikalnych projektów. Jego styl był bardzo rzeźbiarski oraz secesyjny. Często wykorzystywał paraboliczne łuki i fantastyczne formy. Nawiązywał też do płynności podwodnego świata.
Na zdjęciu Casa Mila, projekt, którego Gaudi nie ukończył z powodu konfliktu z inwestorem. Architekt nie używał w projekcie prostych linii.Balkony zdobią kute z żelaza balustrady przybierające kształt dzikich chaszczy. Ozdobą fasady głównej są również specjalnie rozmieszczone ptaki, które maja sprawiać wrażenie szykujących się do odlotu.

W Barcelonie jest aż 68 miejskich parków. Oznacza to, że jako teren zielony zakwalifikowano 10 procent powierzchni miasta, co daje 18 metrów kwadratowych parku na jednego mieszkańca. Największe z parków to Montjuic, de la Ciutadella, Guinardó i Park Guell.

Imponująco wyglądają także liczby dotyczące plaż. Na długości 4,5 kilometra jest ich siedem. Najsłynniejsza to Barceloneta, wybierana w niektórych rankingach najlepszą miejską plażą na świecie.

Śnieg wzbudza w Barcelonie sensację. Ludzie robią sobie zdjęcia, a kilkucentymetrowa warstwa śniegu kompletnie paraliżuje miasto. Barcelona przez większą część roku cieszy się pogodną i ciepłą pogodą. Klimat jest łagodny dzięki Morzu Śródziemnemu.

Obowiązkowy punkt każdego wypadu do Barcelony. Budowę kościoła rozpoczęto w 1882 roku. Gaudi pracował przy niej przez cztery dekady, do samej śmierci. Unikalność projektu oraz niepowtarzalność detali sprawiły, że budowa cały czas się wydłuża.