Oni mogą się znaleźć w Złotej Ósemce Polonii

W powojennej Polonii od 1946. Jeździł w bydgoskim klubie do 1962 roku. Był pierwszym idolem kibiców. W 1951 roku zdobył pierwszy w dziejach klubu, srebrny, medal drużynowych mistrzostw Polski. Potem było kolejne wicemistrzostwo (1953), złoto i cztery brązowe medale. Zginął tragicznie w 1983 r. w wypadku na niestrzeżonym przejeździe kolejowym w Zalesiu koło Kotomierza, kiedy samochód, w którym powracał z nocnego polowania, zderzył się z nadjeżdżającym pociągiem.

Reprezentant trudnych dla Polonii i całego polskiego żużla lat 80, który był jednym z głównych autorów tych czterech medali w lidze z lat 86-90, nie złotych wprawdzie, ale to było jednak podium. - Cenię go za awans do finału indywidualnych mistrzostw świata w Chorzowie, bo miał wtedy tylko 20 lat. Szkoda, że kontuzje przerwały bardzo wcześnie jak na żużlowca jego karierę i nie dotrwał do sukcesów z lat 90. - mówi o nim Sławomir Wojciechowski, znawca dziejów Polonii. - Na torze wygrywał inteligencją - dodaje Jerzy Kanclerz, dyrektor sportowy klubu.

Amerykanin był w drużynie, która zdobyła złoty medal w 1992 roku. Bardzo wszyscy na niego czekaliśmy, bo przerwa od poprzedniego mistrzostwa trwała długo ? aż 21 lat. Jedno pokolenie kibiców Polonii musiało się obyć bez złota. Ermolenko był wtedy dla wszystkich zwiastunem nowych czasów dla polskiej ligi. - Ermolenko to jeden z najlepszych technicznie zawodników jakich w życiu widziałem. Niesamowicie skutecznie jeździł przy krawężniku. Przypilnował tak wewnętrzną część toru, że mucha by się tam nie wcisnęła. - mówi o nim Jerzy Kanclerz

? Musiał się znaleźć wśród kandydatów, bo to kolejna, po Połukardzie, legenda Polonii, tym razem z końca lat 60. i potem 70. - ocenia Sławomir Wojciechowski. Był zawodnikiem, który poprowadził drużynę do drugiego mistrzostwa Polski w historii klubu w 1971 roku. Pamiętajmy także o jego występach w lidze angielskiej, która wtedy była zdecydowanie najsilniejsza na świecie i jeździli tam najlepsi żużlowcy świata.

- Z Tomkiem tworzyli najlepszy duet na torze jaki znam. Nikt nie umiał w Polsce jeździć tak w parze jak oni. Jacek to bardzo dobry ?krawężnikowiec? - ocenia Jerzy Kanclerz, szef sportowy Polonii. Dwukrotny indywidualny mistrz Polski - jeździł wtedy w barwach Polonii Bydgoszcz i Polonii Piła 

Wiadomo dlaczego musiał się znaleźć wśród najlepszych 65-lecia. Najlepszy polski żużlowiec w historii i najlepszy w dziejach Polonii. Z nim wiążą się i on jest głównym autorem najlepszych dla klubu lat 90 i początku naszego stulecia. W sumie zdobyliśmy wtedy aż pięć złotych medali. - To była prawdziwa złota era dla Polonii. Mistrz świata musi być oczywiście filarem naszej Złotej Ósemki - typuje Sławomir Wojciechowski.

Kojarzy się kibicom ze wspaniałą erą Polonii z przełomu wieków, kiedy zespół był niezrównany w kraju. Jeździł u nas w latach 1995-2001 i razem z braćmi Gollobami oraz Piotrem Protasiewiczem. - Dla Polonii zrobił dużo, więcej niż np. Emil i dlatego stawiam na niego - ocenia Sławomir Wojciechowski. - Showman na torze i poza nim, bardzo rozrywkowy facet, co mu przeszkodziło w osiągnięciu światowych sukcesów. Tego należy żałować - ocenia Jerzy Kanclerz.

Szwed praktycznie w pojedynkę utrzymał Polonię w ekstralidze w kryzysowym sezonie 2004, kiedy po likwidacji BKS Polonia przejęło zespół Bydgoskie Towarzystwo Żużlowe. Miał wówczas najlepszą średnią na bieg - aż 2,73. Zdobył potem z bydgoskim klubem srebro (2005) i brąz (2006) w ekstralidze. Zaliczył także z Polonią pierwszy spadek w dziejach klubu (2007) i powrót po rocznym pobycie w I lidze.

Trzykrotny medalista DMP z Polonią. Zdobył z nią złoto (1971), srebro (1972) i brąz (1964). Startował w Polonii przez 17 sezonów, od 1963 do 1979. Był także trenerem bydgoskiego klubu i jako szkoleniowiec zaliczył brąz (2001) oraz złoto (2002) w lidze. W 2004 prowadził reprezentację Polski.

Startował z gryfem na piersi w latach 2001-2003 czynnie niosąc wkład w zdobyciu w 2001 ? brązowego medalu DMP a w 2002 ? złotego krążka. Imponując była zawsze waleczność urodzonego na Malcie Brytyjczyka, który w 2000 roku został indywidualnym mistrzem świata.

- Jako zawodnika pana Andrzeja nie pamiętam, jednak zetknąłem się z nim jako trenerem szkółki do której należałem w latach 1993-1997. Z opowiadań wiem, że trener był zawodnikiem drugiej linii i wiele razy jego punkty decydowały o losach spotkań Polonii. - mówi Marcin Stawluk ze Stowarzyszenia Pomagamy Polonii. Karierę jego przerwała kontuzja kręgosłupa. Startował w Polonii w latach 1975-81.

Dwukrotny młodzieżowy mistrz Polski w 1976 roku (Opole) i 1978 (Leszno), wielka nadzieja Polonii lat 70-tych. Karierę jego przedwcześnie przerwał wypadek w roku 1981 w Anglii. Był to polonista, który dostał angaż w lidze angielskiej w zespole Sheffield Speedway, gdzie właśnie podczas treningu doznał złamania kręgosłupa.

Ikona bydgoskich kibiców lat 50. i 60. Był liderem zespołu, który zdobył w 1955 roku pierwsze mistrzostwo Polski dla Polonii. Startował w klubie w latach 1955-68. Nie można zapomnieć także o tym, że był pierwszym Polakiem, który startował na Wembley w finale indywidualnych mistrzostw świata. Przecierał szlaki. Był potem trenerem.

- Postać historyczna dla całego polskiego żużla. Moim zdaniem tylko jego i Tomasza Golloba można nazywać ikoną klubu. - mówi Jerzy Kanclerz.

- Facet po AWF, inteligentny na torze jak Rysiu Dołomisiewicz. Zawodowiec w każdym calu. - chwali asa Polonii z lat 1981-87 Jerzy Kanclerz. Elegancki zawodnik zdobył z bydgoską drużyną dwa srebrne medale (86 i 87)

? Kibice na niego gwiżdżą za te okoliczności, w jakich odszedł z Polonii do Zielonej Góry w 2006 roku. Mnie to się nie podoba. Nie zasłużył na to. Jest jednym z podstawowych zawodników, tworzących złotą erę bydgoskiej drużyny - mówi Sławomir Wojciechowski autor książki o dziejach Polonii.

Nie raz i nie dwa wówczas w ostatnich biegach wygrywał razem z Tomaszem Gollobem po 5:1 i zapewniali zwycięstwo Polonii w jej złotej erze z przełomu wieków. Indywidualny mistrz Polski z 1999 roku.

- To paradoks, ale gdyby nie on, zawodnik rodem z Torunia, żużla w Bydgoszczy pewnie by nie było. W 1951 roku, kiedy ówczesna Gwardia walczyła o prawo jazdy w I lidze z zespołami z pionu gwardyjskiego z Poznania i Rzeszowa to on był najlepszym zawodnikiem naszego zespołu. Gdyby wtedy bydgoszczanie przegrali pewnie żużel w mieście by się nie rozwinął - mówi Sławomir Wojciechowski. Raniszewski zginął na torze w meczu reprezentacji Polski.

Zawodnik drugiego planu, który nie wahał się startować mimo kontuzji, kiedy klub tego potrzebował. Jako junior zdobył cztery złote medale z Polonią w czasie jej złotej passy z przełomu XX i XXI stulecia. Najlepszy był sezon 2004, kiedy był najskuteczniejszym polskim żużlowcem i wsparł Andreasa Jonssona w utrzymaniu zespołu w ekstralidze

Jako zawodnik Polonii na przełomie lat 80 i 90 zdobył z zespołem cztery medale DMP: złoty w 1992, srebra w 1986 i 87 oraz brąz w 1990. Po zakończeniu kariery był także trenerem bydgoskiej drużyny. Zginął w tym roku w wypadku samochodowym.

Najświeższy idol bydgoskich kibiców. W Polonii znalazł się już jako szesnastolatek. Jest najmłodszym uczestnikiem, zwycięzcą turnieju Grand Prix i najmłodszym medalistą GP w historii. Zdobył brązowy medal w 2009 roku. W pierwszym sezonie w Polonii wywalczył brązowy medal w lidze. Zaliczył także oba spadki z ekstraligi oraz powroty do niej.

Ikona pierwszych lat działalności sekcji żużlowej w Polonii - z zawodu fryzjer, do 1939 roku miał swój zakład w hotelu Victoria. Zdobywca pierwszego tytułu indywidualnego mistrza Polski na żużlu dla Polonii jeszcze na motocyklach przystosowanych. Miał rudge?a 250, którego jeszcze przed wojną kupił w Koronowie, przechował go w czasie okupacji i startował na nim po wojnie. Tytuł mistrza zdobył w 1947 roku.

Starszy z dwóch braci - zaliczył z Polonią złoty medal w 1955 roku i potem w 1971 roku. Rok później zakończył karierę w wieku 40 lat. W sumie ośmiokrotny medalista DMP: dwa złote, srebrny (1972) i pięć brązowych (1956, 57, 60, 61, 67). Razem z bratem Norbertem uprawiał także ice-speedway. 

Młodszy o dwa lata od Rajmunda. Zdobywał cenne punkty dla Polonii na przełomie lat 50-tych i 60-tych. Także uprawiał ice-speedway. W 1967 r. wystąpił w finale Mistrzostw Świata wyścigów motocyklowych na lodzie, zajmując VII miejsce. Wspólnie z bratem był jednym z pierwszych Polaków, którzy uprawiali ice-speedway. W Polonii od 1955 do 1970 roku

Najbardziej popularny lider drużyny lat 80-tych - Utkwił mi szczegół związany z jego motocyklem. Pamiętam, że w latach 80-tych rama jego motoru była pomalowana na żółto co w tamtych czasach było ewenementem - wspomina Marcin Stawluk ze Stowarzyszenia Pomagamy Polonii. Zdobył z bydgoskim klubem dwa srebrne medale DMP (1986, 87)