Maria Szymańska-Ilnata wyjechała w celach badawczych do Indonezji i spotkała miłość swojego życia. Nakręcony przez nią film pokazujący tradycyjne wesele z Zachodniej Sumatry jest jednocześnie pamiątką z jej ślubu. Powstał w lipcu zeszłego roku i zobaczyć można na nim m.in. w jaki sposób lokalna ludność przygotowuje się na planowana uroczystość - gromadzi jedzenie, buduje kuchnię i gotuje. Czy wesele bardzo różni się od polskiego? - Trwa kilka dni, podczas których leci muzyka i odbywa się pokaz tradycyjnego indonezyjskiego tańca. Goście, którymi jest rodzina, sąsiedzi oraz znajomi, wręczają młodym drobne upominki lub pieniądze, ale co chwila się zmieniają. Nie ma tak, że ci sami bawią się przez całe wesele - mówi. - Ciekawa jest procesja z domu panny młodej do mieszkania jej przyszłego męża, w której uczestniczą kobiety. W Indonezji to najstarsza córka dziedziczy dom po swojej matce, dlatego jej mąż wprowadza się do niej, a nie na odwrót - opisuje. Swoje Wesele Minangkabau zaprezentowała uczestnikom festiwalu Podróżnicy.
O swoich przygodach opowiedziała także Magda Nashipae Poros, która wybrała się w samotną podróż do Kenii. Dlaczego akurat tam? - Już od czasów liceum interesowałam się kulturą Masajów. Postanowiłam, że jak tylko skończę studia, to pierwsze zarobione pieniądze wydam na spełnienie mojego marzenia - mówi. Przez półtora miesiąca mieszkała w jednej z wiosek w środku buszu bez prądu, bieżącej wody i innych udogodnień. - Mimo, że z zawodu jestem informatykiem, to życie bez technologii w ogóle mi nie przeszkadzało. Żeby naładować komórkę musiałam jeździć do pobliskiego miasteczka. Nie ma autobusów, więc trzeba po prostu łapać okazję - opisuje. - Tam nie ma takiego pośpiechu, a ich kultura jest niezwykle bogata. Najważniejszą wartością dla Masajów jest rodzina, co u nas niestety powoli zanika - dodaje. Przeżyła ugryzienie skorpiona, który na szczęście okazał się niezbyt jadowity i nauczyła się języka Maa. - W Kenii można porozumieć się po angielsku i suahili, ale Masajowie mówią swoim własnym językiem. Na szczęście dzieci w szkołach uczą się angielskiego, co bardzo pomogło mi na początku - tłumaczy. Magda Nashipae Poros włączyła się także do akcji Mogę się uczyć w Kenii, która zbiera środki na czesne, mundurki, wyżywienie i pomoce dydaktyczne dla 149 dzieci z tamtejszej szkoły.
Podróżować można także z dziećmi, co udowodnili Dorota i Stefan Oeknigk, którzy na wyprawę do Zululand wybrali się z dwójką swoich pociech. Dzięki ich prezentacji, którą nazwali Sharing is caring, będzie można usłyszeć jak krok po kroku zostać wolontariuszami w RPA. Postanowili zmienić swoje życie, kiedy wszystko układało się znakomicie. Zostawili wszystko i wybrali się w podróż na drugi koniec świata, aby pomagać mieszkańcom domu dziecka w Kwazulu-Natal. Swoje wspomnienia przedstawili na slajdowisku zarówno po polsku jak i po angielsku.
Wypłynął samotnie w październiku 2010 roku, pokonał ponad 5,5 tys. km i jako czwarty kajakarz na świecie przepłynął Atlantyk. Aleksander Doba w swoją wyprawę wybrał się w specjalnie zaprojektowanym i niezatapialnym kajaku, w którym przetrwał m.in. pięciotygodniowy sztorm. Na jego pokładzie znalazł się panel słoneczny, ładujący akumulator w którym zgromadzona energia jest wykorzystywana do wytwarzania słodkiej wody i zasilania oświetlenia. Dziennie pływał od 50 do 80 km i żywił się odwodnionym jedzeniem. Do tej pory udało mu się już pokonać ponad 70 tys. km, w tym opłynął Bałtyk, jezioro Bajkał i dostał się z Polic do Narwiku.
W wyprawę na Arktykę śladami polskich polarników wybrali się w marcu uczestnicy Torell Expedition. - W tym roku mija 80 rocznica zdobycia ziemi Torella przez ekspedycję w składzie: Siedlecki, Różycki, Mogilnicki, Zagrajski, Bernadzikiewicz, Biernawski. Jej rezultatem była mapa topograficzna bezludnych rejonów z licznymi polskimi nazwami. Chcieliśmy przypomnieć ludziom ich odkrycia - wyjaśnia Szymon Jasieński. W trudnej podróży towarzyszył mu jego brat Michał i dwóch kolegów. Co ich spotkało po drodze? - Zima była w tym roku dość łagodna i przez to, że lód nie zamarzł odpowiednio bawiliśmy się z tą zimową krainą w kotka i myszkę. Największym niebezpieczeństwem były głodne niedźwiedzie polarne, na które mogliśmy się natknąć. Na szczęście nic takiego się nie stało - mówi. - Wyruszyliśmy w czwórkę, jednak najpierw jeden kolega odmroził sobie palce, a potem drugi musiał zrezygnować z dalszej podróży przez zapalenia płuc - dodaje. Przez dwa tygodnie udało im się pokonać 180 km.
Eliza Czyżewska marzyła, aby zwiedzić Kirgistan. Podróżniczka zrobiła to w nietypowy sposób, bo w konnym siodle. Podczas podróży okazało się, że nie wszędzie da się jednak dojechać na końskim grzbiecie i część podróży pokonała pieszo. O niesamowitych wspomnieniach z wyprawy po bezkresach Azji opowiedziała na sobotnim slajdowisku.
Marta Sziłajtis-Obiegło żegluje od zawsze i zwiedziła sześć kontynentów i pokonała trzy oceany. W wieku 23 lat opłynęła kulę ziemską i tym samym stała się najmłodszą Polką, która tego dokonała. Otrzymała dyplom Kapitana Żeglugi Wielkiej Honoris Causa, nagrodę PZŻ Rejs Roku i wyróżnienie Kolosy 2009.
Ania i Robb Maciąg odkąd tylko się poznali przejechali już ponad 22 tys. km jednośladami. Odwiedzili 19 krajów m.in. Chiny, Azję Centralną, Iran, Pakistan i Indie. Wynikiem ich wspólnej pasji jest książka Tysiąc szklanek herbaty, która swoją premierę miała na II Bydgoskim Festiwalu Podróżnicy.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze