Czekają właśnie na Ciebie

Punia trafiła do schroniska w połowie grudnia ubiegłego roku. Została zabrana z miejscowości Olimpin w gminie Nowa Wieś Wielka, gdzie błąkała się cały miesiąc, ciągle szukając swojego pana. To urocza, średniej wielkości sunia w typie pudelka o czarno-popielatej kręconej sierści i klapniętych uszkach. Punia jest jeszcze młodziutka, ma około roku, ale przez traumę jaką przeszła jest już dojrzałą suczką o niebywale stoickim charakterze i przełagodnym usposobieniu. Zachowuje się jakby rozumiała każde słowo kierowane w jej stronę. Grzecznie i spokojnie wypełnia podstawowe komendy, jest bezkonfliktowa w stosunku do innych psów oraz nie reaguje na żadne zaczepki kierowane w jej stronę. Mimo tego co ją spotkało nie straciła zaufania do ludzi. W stosunku do nowopoznanych osób jest nieco bardziej ostrożna, ale po chwili jest już przy nodze i tylko czeka by ją uściskać czy pogłaskać. Punia była już u fryzjera, gdzie została delikatnie przystrzyżona ze względu na warunki atmosferyczne. Jej numer ewidencyjny to  1443/11.

Bruno został przywieziony do schroniska, po tym jak przez około dwa tygodnie błąkał się w okolicach bydgoskiego stadionu Zawisza, gdzie prawdopodobnie został porzucony przez swojego właściciela. To mały, dwuletni piesek o krótkiej rudej sierści, którego trudno zaszufladkować. W kontaktach z psami w zasadzie nie ma kłopotu. Problem pojawia się, gdy na jego drodze stanie pies, który jest większy od niego. Wówczas robi się czujniejszy. Bruno toleruje wszystkich ludzi, niektórych mniej, a innych bardziej. Zupełnie jak gdyby wyczuwał emocje i nastawienie człowieka. Jest ostrożny i dość nieufny w kontaktach z nowopoznanymi osobami. Wyraźnie daje znać, że potrzebuje czasu, wycofując się, oblizując i ziewając. Jego numer ewidencyjny to 1380/11.

Elza to dwu i pół letnia suczka o lśniącej, czarnej i delikatnie podpalanej sierści. Swoim wyglądem troszkę przypomina owczarka. Do schroniska została przywieziona 12 września, gdyż jej właściciel trafił do szpitala. Widocznie jego zdrowie się nie poprawiło, ponieważ do tej pory jej nie odebrał. Elza mieszkała w bloku, jest nauczona czystości i była bardzo zżyta ze swym panem. Świadczyło o tym jej zachowanie podczas pierwszych tygodni pobytu w schronisku. Była niespokojna, nieufna, nie miała apetytu, cały czas czuwała przy drzwiach do boksu i liczyła, że zaraz przyjdzie po nią jej pan. Po jakimś czasie zaczęła się przyzwyczajać do nowej sytuacji i otoczenia. Teraz można stwierdzić, że doszła do siebie, odzyskała siły i chęć do życia. To mądra i spokojna suczka, bardzo usłuchana i stonowana. Lubi spacerować i spędzać czas na świeżym powietrzu. Stała się otwarta w stosunku do ludzi. Bardzo łatwo i szybko porozumiewa się także z innymi psami. Pytając o Elzę w schronisku podać należy jej numer ewidencyjny 1074/11.

Fido to mały łobuz o czarnej-pręgowanej sierści z jednym stojącym i jednym klapniętym uszkiem. Ma około trzech lat, a do schroniska trafił pod koniec ubiegłego roku z centrum naszego miasta. Jest bardzo żywy, pełen energii, uwielbia harce i gonitwy z innymi psiakami, wykazując się przy tym niebywałym sprytem. Przechytrzył już nie jednego, czasem dużo większego i silniejszego rywala w pogoni za piłką. Jego spryt i ciekawość, pomagają w poznawaniu nowych ludzi, a także w nauce posłuszeństwa i reagowania na podstawowe komendy.  Potrzebuje dużo ruchu, by wyzbyć się nadmiaru energii. Jego przyszły właściciel powinien być tego świadom, decydując się na jego adopcję. Fido może być wspaniałą i niezawodną motywacją do aktywnego spędzenia wolnego czasu. Jego numer ewidencyjny to 0701/11.

Hera to młodziutka, zaledwie ośmiomiesięczna amstaffka o gładkiej, błyszczącej sierści z białym krawatem. Do schroniska została przywieziona przez swoich właścicieli, którzy oddali ją ze względu na chorobę dziecka 18 lutego. Uwielbia dzieci i jest bardzo łagodna, co stanowi zupełne zaprzeczenie negatywnych opinii na temat swojej rasy. Nie ma w sobie cienia agresji, ani żadnych charakterystycznych dla amstaffa zachowań. Można bez problemu zabrać jej ulubioną zabawkę z pyska, aby dalej się z nią bawić. Bardzo ładnie i grzecznie chodzi na smyczy nie szarpiąc ani nie gryząc jej. Uwielbia aportować i bez problemów reaguje na podstawowe komendy.  Nie ma także trudności w kontaktach z innymi psami. Hera to istna przytulanka i przylepa, potrzebująca bliskości z człowiekiem. Czeka na nowy dom i rodzinę, która się nią zaopiekuje i ją pokocha. Jej numer ewidencyjny to 8019/12.

Bono to pięcioletni, szary-pręgowany kocur z białym krawatem, plamką na pyszczku i białymi skarpetkami. Do schroniska trafił z ul. Sowińskiego 7 lutego bieżącego roku. Jest prawdziwą ostoją spokoju, a jednocześnie duszą towarzystwa. Jest spokojny i opanowany, nie w głowie mu wygłupy i ganianie za pluszowymi myszkami, ale nie odpuści nikomu, kto zbliży się do jego boksu. Jest bardzo odważny, nie boi się nikogo i  do wszystkich się łasi. Jego numer ewidencyjny to 4047/12.

Ten czarno-biały grubasek to Chester. Ma około czterech lat. Do schroniska trafił kilka dni temu z ul. Korczaka. Chester jest troszkę nieśmiały, ale szybko się zaklimatyzował w nowym miejscu i kompletnie nie przeszkadza mu obecność innych kotów. Natomiast on sam unika rozgłosu i stara się znaleźć wygodne posłanie z dala od wszystkich w ciszy i spokoju, które bardzo ceni. Jak ktoś nie jest wobec niego zbyt natarczywy, jest kochany, łasi się i tuli. Ot taki sobie skromny i wrażliwy kotek, któremu do szczęścia nie wiele potrzeba. Jego numer ewidencyjny to 4050/12.

Filipek został znaleziony na ul. Inwalidów, gdzie błąkał się kilka dni i skąd został przywieziony do schroniska w pierwszych dniach lutego tego roku. To cudny około roczny, szary-pręgowany kocurek, który w kontakcie z człowiekiem, początkowo jest ostrożny i nieufny. Ale po chwili zapomina, co to strach i już jest na kolanach lub na rękach. Jest strasznie ciekawski i potrafi wśliznąć się nawet do kieszeni kurtki, by sprawdzić, co tam jest. Pytając o Filipka w schronisku podać należy jego numer ewidencyjny 4045/12.

Roger przebywa w schronisku od początku lutego 2012 roku. Znaleziony został na terenie miasta przez mieszkańca Bydgoszczy, który przywiózł go do schroniska bardzo zmarzniętego. Szybciutko odzyskał formę, a jego ulubionym zajęciem są pieszczoty, którym najchętniej poddawałby się przez cały czas. Mimo traumy, jaką przeszedł, jest towarzyski i miły. Garnie się do ludzi i żąda by go głaskać, a gdy może wskoczyć na kolana to jest w siódmym niebie. Roger to jeszcze młody kocur, w tej chwili ma około trzech lat. Jego numer ewidencyjny to 4019/12.

Tomi to dość drobnej budowy, czarno-biały kocurek, który został podrzucony na teren schroniska w ostatnich dniach. Właściciel nie miał na tyle odwagi, by oddać kota osobiście. Jest jeszcze nieśmiały i troszkę zdezorientowany, ale jednocześnie bardzo łagodny. Do wszystkiego podchodzi ze spokojem, nie przeszkadzają mu inne koty, hałas i szczekanie psów. Potrzebuje jeszcze kilku dni, by odzyskać równowagę, dzięki której śmielej będzie podchodził do ludzi, aż w końcu podejdzie do tych, którzy właśnie po niego przyszli. Jego numer ewidencyjny to 4057/12