Reżyser jest Honorowym Obywatelem Bydgoszczy, absolwentem I LO z 1950 r. Urodził się w Krakowie, ale w dzieciństwie często się przeprowadzał w miejsca, gdzie był przenoszony jego ojciec - lekarz wojskowy. Najdłuższa podróż czekała go jednak w 1940 r., kiedy został przez Sowietów wywieziony na Syberię. Wrócił stamtąd w 1945 r., w listopadzie osiedlił się w Bydgoszczy. Miał wtedy 13 lat. - Zamieszkałem przy ul. 20 Stycznia, tuż obok miejsca, gdzie niedługo potem rozpoczęto budowę nowego teatru - wspomina. - Uczyłem się w I LO, które wtedy mieściło się w budynku przy parku Kochanowskiego, a dopiero potem przeniosło się na pl. Wolności. W jedynce Hoffman zdał maturę i wyjechał na studia do szkoły filmowej w Moskwie. Jego kontakt z Bydgoszczą urwał się w 1952 r. - Spędziłem tu najpiękniejsze lata swojego życia - mówi reżyser.
Jedna z najbardziej utalentowanych aktorek młodego pokolenia wychowała się w Bydgoszczy, ukończyła I LO. Chodziła na zajęcia do Teatru Plastycznego Witryna w Pałacu Młodzieży. - To, co tam robiliśmy, z aktorstwem niewiele miało wspólnego, ale nauczyłam się pokonywać tremę. W Witrynie nie było ważne, kim jesteś, ale co wyraża twoje ciało. Na profesjonalnej scenie taka świadomość to skarb, o czym się potem przekonałam - mówi. Jednocześnie aktorka przyznaje, że swój sukces i możliwość rozwoju zawdzięcza w dużej mierze temu, że 11 lat temu wyjechała z Bydgoszczy. Sentyment ma tylko do rodziny, która tu została, i do przyjaciół z liceum. - Do dziś utrzymuję z nimi kontakt, a cztery lata ogólniaka bardzo mnie ukształtowały. Ale nie wyobrażam sobie mojego życia, gdybym została w Bydgoszczy. Teraz mieszkam i pracuję w Warszawie i nie czuję się bydgoszczanką - mówi.
Aktorka urodziła się w 1953 r. w Bydgoszczy. Do siódmego roku życia mieszkała w ekskluzywnej willi na Sielance, przy ul. Wyspiańskiego. - Stara wielka willa obrośnięta była winogronem i przez otwarte okno można było rwać owoce. Między rozsuwanymi drzwiami wisiała na grubej linie huśtawka, na której uwielbiałam się bujać. Z bydgoskiego domu pamiętam jeszcze białe łóżeczko z metalową siatką - opowiadała. Z Bydgoszczy razem z rodzicami przeprowadziła się do Torunia.
Kariera tego reżysera zaczęła się w bydgoskiej redakcji Gazety Wyborczej, skąd później trafił do telewizji. W 2006 r. Francuski numer - jego reżyserski debiut filmowy obejrzała cała Polska, a Gazeta przyznała mu za niego Feliksa - nagrodę dla ludzi sukcesu (na zdjęciu Wichrowski z nagrodą, obok - redaktor naczelny bydgoskiej Gazety Jacek Glugla). W Bydgoszczy od dawna nie mieszka, ale regularnie tu wraca. - Darzę moje miasto sentymentem. Lubię spacery po starówce i bulwarze nad Brdą - mówił.
Aktorka jest absolwentką SP nr 50 i VI LO w Bydgoszczy. Mieszkała w naszym mieście aż do czasów studiów w szkole filmowej. Teraz wraca do naszego miasta np. przy okazji zjazdów absolwentów szóstki.
Nieżyjący już aktor debiutował na scenie bydgoskiego teatru rolą Gońca w ?Mazepie" Słowackiego w 1949 r. Zagrał nad Brdą w latach 50. ponad 400 ról. W przystojnym artyście kochało się wiele bydgoszczanek tym bardziej, że i poza sceną aktor dbał o swój image - nosił zawsze doskonale skrojone garnitury sprowadzane z zagranicy.
Aktorka polskiego pochodzenia, która zrobiła karierę w Ameryce, grając w latach 20. i 30. w niemych filmach. Urodziła się 114 lat temu w Lipnie, jako Apolonia Chałupiec. Gdy jej aktorska kariera nabrała rozpędu, kupiła w Bydgoszczy piękną kamienicę przy Gdańskiej 84. Willę nazwano jej imieniem. Gdy zaczęła robić karierę za oceanem, mieszkała tam jej matka. Jednak nie tym w historii Bydgoszczy Pola Negri zapisała się najbardziej. Głośno protestowała przeciwko Łuczniczce. To z jej inicjatywy zasłaniano Łuczniczkę, gdy tuż obok w dzień Bożego Ciała przechodziła kościelna procesja. Aktorka zgorszona nagim posągiem doprowadziła do tego, że rajcy chcieli Łuczniczkę usunąć i przetopić. Na szczęście w porę się opamiętali. Musical o Poli Negri przygotowuje Janusz Józefowicz. Główną rolę zagra jego żona Natasza Urbańska. Premierę zaplanowano 4 grudnia w bydgoskiej Łuczniczce.
Aktor urodził się w Bydgoszczy. Mieszkał na Okolu, przy ul. Grunwaldzkiej 38. Ukończył szkołę podstawową przy tej samej ulicy, a potem III LO. W naszym mieście mieszkał do 1955 r., tutaj trenował boks. Do uprawiania pięściarstwa przekonał go starszy o cztery lata brat Tadeusz. Treningi odbywały się w niestniejącej już sali przy ul. Jagiellońskiej (obecnie znajduje się tu Pałac Młodzieży). Maturę zdał w 1954 r.
- Nadal czuję się bydgoszczaninem, mimo że wyjechałem stąd w 1948 roku. Tu się urodziłem i to miasto mam w sercu - mówił Kazimierz Karabasz, legenda polskiego filmu dokumentalnego, podczas wizyty na pierwszym festiwalu Camera Obscura. Bydgoszcz to dla niego rodzinne miasto. - Niedaleko stąd, w Koperniku, robiłem maturę. Nawet teraz, kiedy mieszkam w stolicy, nie zapominam, skąd przyszedłem - mówił. Twórca polskiej szkoły dokumentu zostawił w Bydgoszczy swój podpis wśród Bydgoskich Autografów na ul. Długiej.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze