Urodzony 11 kwietnia 1971 roku Tomasz Gollob rozpoczął starty w bydgoskiej drużynie w wieku 17 lat, w sezonie 1988. Potem, aż do 2003 roku - z przerwą w sezonie 1989, kiedy czas służby wojskowej spędził w Wybrzeżu Gdańsk - jeździł w Polonii.
W Młodzieżowych Drużynowych Mistrzostwach Polski na torze w Bydgoszczy zadebiutował 5 lipca 1988. Zdobył w trzech biegach 7 pkt, a razem z nim w Polonii startowali jego brat Jacek oraz Jacek Gomólski, Tomasz Kornacki i Waldemar Cieślewicz. W biegu jedenastym zanotował pierwszy wygrany wyścig. Pokonał m.in. Jerzego Mordela z Motoru Lublin
- Trzeba inwestować w tego chłopca - mówi komentujący bieg z ligowego już meczu z tego sezonu Jerzy Matuszak 17-letni Gollob w spotkaniu Polonii z Falubazem przyjeżdża w nim drugi za Zdzisławem Ruteckim, wygrywa z Błażejczakiem
Sezon 1989 spędza w Wybrzeżu i jako 18-latek awansuje do finału IMP w Lesznie. Od razu zdobywa wtedy brązowy medal, pierwszy w karierze w finałach IMP. W następnym roku też jest trzeci, już w barwach Polonii. W 1992 r w Zielonej Górze zdobywa po raz pierwszy złoto w finale IMP. Teraz ma osiem tytułów,
Od początku swej kariery walczył o każde zwycięstwo. Na jej początku zdarzały mu się takie przypadki, jak na tym filmie z meczu Falubaz - Polonia. Gollob walczący o wyprzedzenie Marka Molki z Falubaza upada i przewraca swego kolegę z zespołu Jacka Woźniaka.
W 1992 roku bydgoska drużyna z Gollobem w składzie zdobyła złoto w lidze. To był trzeci triumf w dziejach klubu. Kolejne cztery wywalczyła także z nim w latach 97, 98, 2000 i 2002). Na tym filmie widać jego fascynującą walkę z Perem Jonssonem w derbach Pomorza z Apatorem w Toruniu.
W tym sezonie Polonia zajęła dopiero ósme miejsce, ale bracia Tomasz i Jacek Gollobowie dawali popisy zespołowej jazdy. W meczu ze Spartą Wrocław, późnejszym mistrzem Polski, blokuje Tommyego Knudsena, a Jacek wyprzedza najpierw Dariusza Śledzia i potem Duńczyka.
W finale indywidualnych mistrzostw świata zadebiutował w 1993 roku w Pocking, gdzie zajął 7. miejsce. Od początku startował także w cyklu Grand Prix. Wygrał pierwszy historyczny turniej w 1995 roku we Wrocławiu. W tym sezonie w Londynie zdarzył mu się pamiętny przypadek z Craigiem Boyce. Gollob przewrócił go na torze, a Australijczyk odwdzięczył mu się nokautującym ciosem po wyścigu.
To był najbardziej pamiętny rok i sezon, w którym Gollob był o pół kroku od mistrzostwa świata. Jeździł wspaniale. W trzecim z kolei turnieju GP we Wrocławiu wykonał jedną z najwspanialszych akcji w dziejach żużla, walcząc z Jimmy Nilsenem o zwycięstwo.
W tym finale na torze Polonii równo startowali Tomasz Gollob i Piotr Protasiewicz. O złocie miał zdecydować dodatkowy bieg. Po starciu i upadku Protasiewicza sędzia wykluczył Golloba.
Upadek w tym turnieju we Wrocławiu był jednym z najbardziej dramatycznych zdarzeń w karierze Golloba. Ciężkie obrażenia pozbawiły go szansy na równą walkę z Tony Rickardssonem o złoto w Grand Prix. Leciał samolotem na turniej w Vojens, ale nie dał rady bólowi. Polonia, tracąc dwóch swoich najlepszych zawodników, nie zdobyła także pewnego wówczas złotego medalu DMP.
Tomasz Gollob w tym meczu, startując w barwach Unii Tarnów, przegrał sensacyjnie z pewnym młodym Rosjaninem, mającym lat wówczas 17. Nazywał się on Emil Sajfutdinow.
Decydujący 25. bieg w finale DPŚ, w którym kapitan polskiej reprezentacji walczył o zwycięstwo z Leigh Adamsem. Polacy i Australia mieli przed tym wyścigiem po 41 pkt
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze