W zoo urodził się mały żubr! Do kogo dołączył?

Maleństwo urodziło się w niedzielę. Cały czas pozostaje pod czujną opieką matki, która nie odstępuje go na krok i broni przed podejściem obcych. Swój pierwszy prawdziwy posiłek samiczka zje dopiero za dwa tygodnie. Dostanie wtedy otręby, warzywa i siano. Najprawdopodobniej matka młodej żubrzycy na zasadzie wymiany trafi do innego zoo. Jeszcze nie wiadomo, czy razem z nią wyjedzie także młody żubr. Zanim do tego dojdzie maleństwo musi dostać imię. Obowiązkiem wszystkich polskich hodowców jest nadawanie żubrom nazw, które rozpoczynają się na sylabę PO. Dlatego matka samiczki to Postójka, a ojciec Podryw. Na propozycje imienia czekamy do poniedziałku, 7 listopada. Można je wysyłać na adres rzecznik@myslecinek.pl. Najlepsza z nich zostanie nagrodzona.

Do osamotnionego strusia, w zeszłym tygodniu dołączyła kolejna samiczka, która przybyła z prywatnej hodowli. Mimo tego, że na wolności te ogromne ptaki żyją w gorącym, afrykańskim klimacie, dobrze znoszą polskie zimy. Przykładem jest położona na stoku hodowla w Kluszkowcach, będąca atrakcją dla miłośników narciarstwa i snowboardu.

Łoś jest największym obecnie żyjącym ssakiem kopytnym, który wyróżnia się wspaniałym porożem. 2,4 metry- taką wysokość może osiągnąć. W bydgoskim Myślęcinku żyje.. okazów.  W Polsce po 1945 roku łoś zachował się jedynie na Podlasiu. Jego populacje, która szacowana jest na ponad siedem tysięcy osobników udało się odbudować.

Drapieżniki te żyją w watahach, w których obowiązuje hierarchia. Zwykle w skład grupy wchodzi para zwierząt oraz ich potomstwo. Mają własny sposób porozumiewania się, w którym dużą rolę odgrywa mowa ciała oraz różnego rodzaju odgłosy. Od 1998 roku są na liście gatunków zagrożonych wymarciem. W starożytności zobaczenie wilka było uważane za dobrą wróżbę. Rzymianie, to właśnie temu drapieżnikowi przypisywali odniesione sukcesy na polu militarnym. Miało to związek z symbolicznym przypisaniem go do boga wojny Marsa.

Mieszkające w zoo dziki do swojej dyspozycji mają ogromny wybieg. W warunkach naturalnych żyją w lasach. Nie lubią otwartych przestrzeni. Żywią się ziołami, krzewami, owocami leśnymi oraz ptakami, myszami, gniazdami trzmieli, nie gardzą również padliną. Uwielbiają też wycieczki na pola w poszukiwaniu buraków, kartofli, marchwi i zbóż.

Są to największe żyjące u nas dzikie koty. Niestety na wolności pozostało ich już tylko 200. Są wpisane na listę gatunków zagrożonych wyginięciem. Obecnie w Polsce trwa akcja reintrodukcji tego drapieżnego kota. Wyhodowane w krakowskim zoo, są wypuszczane w Puszczy Kampinoskiej. Jego pożywienie stanowią gryzonie, ptaki, sarny, młode jelenie, kozice i warchlaki. Atak na ofiarę następuje z zaskoczenia, z małej odległości. Resztki upolowanej zdobyczy, przysypuje liśćmi, piaskiem lub śniegiem, które potem uklepuje, przez co powstaje pagórek. Przychodzi w to miejsce, dopóki nie zje swojej zdobyczy.

Kolejnymi mieszkańcami bydgoskiego zoo są ostronosy. Te, przypominające szopy, drapieżniki są bardzo zwinne i szybkie. Mają ogromne pokłady energii, które ciężko zaspokoić. Ich wybiegł usłany jest wieloma przeszkodami, po których z przyjemnością się wspinają. - Sa bardzo żywiołowymi zwierzętami, które potrzebują dużej przestrzeni. Żywią się pędrakami i innymi owadami, które wygrzebią w ziemi - mówi Hanna Bugaj, asystent do spraw hodowli Ogrodu Fauny Polskiej. W warunkach naturalnych żyją do ośmiu lat. W ogrodach botanicznych nawet do 18.

Są to specyficzne zwierzątka, z rodziny mangustowatych. Żyją w stadach, w którym zawsze występuje przewodnik. Z góry bacznie obserwuje co dzieje się dookoła. Krótkim, piskliwym dźwiękiem ostrzega pozostałych o zbliżającym niebezpieczeństwie. W warunkach naturalnych surykatki noce oraz chwile grozy spędzają w wykopanych przez siebie norkach. - W warunkach naturalnych żywią się głównie owadami, bezkręgowcami i płazami. Ich dietę uzupełniliśmy o owoce oraz jednodniowe kurczęta - tłumaczy Tamara Samsonowicz, dyrektor Ogrodu Fauny Polskiej. Miejscem zamieszkania tych małych ssaków jest Afryka, głównie pustynia Kalahari.

Karolinki to odmiana kaczek. Ich samce mają piękne ubarwienie, które u samic jest uboższe. Co ciekawe, w okresie lęgu składają dodatkowe jajo w gnieździe innej samicy. Później się już nim nie interesują. Ich gniazda znajdują się w dziuplach drzew, składają do nich około 10 jaj. Żywią się głównie wodnymi roślinami, ale dietę uzupełniają o to, co znajdują na lądzie - nasiona i owoce. Jeszcze 100 lat temu były zagrożone wyginięciem, ale podjęta w porę reakcja obrońców przyrody spowodowała, że znów są powszechne w Europie. Mieszkają też w myślęcińskim zoo.

Jest w Polsce gatunkiem chronionym, występuje głównie w Europie Wschodniej i Azji. Charakterystyczne jest czarne ubarwienie, jedynie spód jego ciała pozostaje biały. Mierzy około metra, rozpiętość jego skrzydeł to ok. 60 cm.

Jego poroże waży 4 kg, a sierść przybiera latem kolor rudobrązowy. Jest bardzo ruchliwy. Daniel Płowy zamieszkuje rzadsze lasy, w poszukiwaniu jedzenia zapuszcza się też często na pola uprawne. Jest mniej wybredny w kwestiach pokarmu od jelenia. W jego menu dominuje trawa, liście, zioła, zboże, w mniejszym stopniu pędy drzew i krzewów, a także ich kora. nie pogardzi również żołędziami, kasztanami oraz grzybami.

Długi, pasiasty ogon jest jego znakiem rozpoznawczym. W warunkach naturalnych zamieszkuje południowo-zachodnią część Madagaskaru. Z powodu tego, że nie jest przyzwyczajony do polskich temperatur, zimą mieszka na oszklonym wybiegu. Jak na małpiatkę przystało uwielbia rozmaite owoce.

Walabia Benetta jest niewielkim ssakiem z rodziny kangurowatych. W zoo można ją podziwiać przez cały rok na jej wewnętrznym wybiegu, w którym może schronić się przed minusowymi temperaturami. Młode, wielkości orzecha, wędruje po porodzie do torby lęgowej matki. Rozwija się tam przez osiem miesięcy. Walabie Bennetta zamieszkują tereny przybrzeżne wschodniej Australii i Tosmanii. Ich głównym pokarmem są liście i trawa.

Historia jego udomowienia sięga Hiszpanii i rzymskiego imperium. Królik domowy od wieków był hodowany w gospodarstwach. W mini ogrodzie, dzieci mogą bliżej przyjrzeć się temu małemu ssakowi z długimi uszami. Każdy wie, że jego ulubionym przysmakiem są marchewki.  

Pochodzi z rodziny krętorogich. Jej przodkiem była koza dzika. Potrafi znieść najcięższe warunki i pożywić się naprawdę wszystkim. Na temat tego roślinożernego ssaka wypowiadano się już w starożytności. W rozprzestrzenieniu się kóz domowych na tereny całej Europy pomogły wędrówki ludów między innymi Celtów i Germanów.

Patagonka, czyli kolorowy ptak żyje około 20 lat. Daje się łatwo oswoić, jednak jeżeli ktoś chciałby ja trzymać w domu powinien się dobrze zastanowić. Jest to bowiem jedna z najbardziej hałaśliwych papug. Posiada również niezwykły talent do naśladowania głosów. Uwielbia kukurydzę, jabłka, ale tylko te słodkie oraz szpinak. Nie pogardzi też gotowanym ryżem, marchewką i mieszanką jajeczną. Niestraszne sa jej również mroźne zimy, pomimo że jej naturalnym środowiskiem jest Argentyna i Chile.

Rozpiętość skrzydeł sowy błotnej dochodzi do jednego metra. Poluje również za dnia, w przeciwieństwie do sowy uszatej. Charakteryzuje się specyficznym ubarwienie piór, na których znajdują się podłużne prążki. Tam gdzie występują gryzonie, można spotkać i ją. Stanowią one bowiem jej główne pożywienie. Kiedy zabraknie źródła pokarmu przenosi się na inne terytorium.

Orzeł bielik jest największym ptakiem drapieżnym Europy Północnej. W czasie lotu wprost nie sposób pomylić go z innym ptakiem, a wszystko przez wyprostowany ogon i rozpostarte skrzydła. Występuje głównie na pojezierzach i w okolicach mórz, gdyż uwielbia wodę. W jej okolicach wybiera największe drzewo, z którego obserwuje swój teren łowiecki.