Przepytaliśmy kandydatów. Teraz oceniamy odpowiedzi

Jacek Olech, Ruch Janusza Palikota, pozycja numer 2

Nasza ocena: 4 plus

Zaskoczył. Na głębsze polityczne wody jeszcze nie miał okazji wypłynąć, wiec przed debatą był raczej wielką niewiadomą. Odpowiadał merytorycznie i spójnie, nie nudził, a do tego sprawiał wrażenie całkiem wyluzowanego. Jest z Inowrocławia, jednak przygotował się dobrze również z problemów bydgoskich. Plusik za gest przeliczania banknotów, którym rozbawił publikę kiedy Andrzej Walkowiak szczerze wyznał: Pójdziemy do koalicji z tym, kto przedstawi lepszą ofertę

Paweł Olszewski, Platforma Obywatelska, pozycja numer 3

Nasza ocena: 4

Widać i czuć, że Olszewski szybko się uczy warszawskiego sznytu telewizyjnego. Dziesiątki godzin spędzonych przed kamerami ogólnopolskich stacji nie idą na marne. PR-owsko wyszkolony do perfekcji, niestety za tą perfekcją nie zawsze idzie głębia przekazu. Mówi ładnie, ale ogólniki, ani na minimetr nie przekracza linii ustalonej przez partię. Trzeba też oddać Olszewskiemu, że potrafił mądrze się bronić przed atakiem konkurencji. Zachował zimną krew i celnie ripostował.

Andrzej Walkowiak, Polska Jest Najważniejsza, pozycja numer 1

Nasza ocena: 3 plus

Wypadł dobrze, lepiej od oczekiwań, ale udowodnił, że polityka raczej nie jest dla niego. Sam zresztą szczerze to wyznał. Za to dostał od nas plusik. Stary radiowy wyga, wie kiedy, i co powiedzieć. Budzi sympatię swoją nieukrywaną naturalnością, nie ma w sobie jednak cech zwierzęcia politycznego. Żadnej w tym zadziorności, a przez to i wyrazistości. Czyli tych cech, bez których w XXI wieku nie da się na poważnie istnieć w polityce. Walkowiak chyba to już wie i tylko czeka na dłuższy urlop od sejmowego rozgardiaszu.

Krzysztof Orszagh, Nowa Prawica, pozycja numer 1

Nasza ocena: 3 plus

Dodał tej debacie wiele kolorytu. Był jak działkowiec-emeryt nie wchodzący w takt przeboju zespołu Feel podczas ?Szansy na sukces?. Albo młodzian pierdzący pod pachą marsze Strausa w TVN-owskim ?Mam Talent?. Merytorycznie kompletnie nieprzygotowany, jednak wzbudzający sympatię i potrzebny. Hitem - i za to dajemy plusik - był pomysł zrobienia ze Żnina drugiego Jarocina. I nazwanie ZUS ?grupą przestępczą?. Zobaczyć jakim wzrokiem spojrzała po tej deklaracji na Orszagha była prezes tej instytucji Anna Bańkowska - bezcenne i nie do zapomnienia.

Piotr Król, Prawo i Sprawiedliwość, pozycja numer 5

Nasza ocena: 4

Ma potencjał i kompetencje, musi popracować nad wizerunkiem. Co z tego, że przedstawia ciekawe pomysły, mrucząc coś pod nosem, rzadko się uśmiechając i ignorując wszystkie prawidła marketingu politycznego? Mamy obawy, czy wejście do dużej polityki nie zabije w nim tych atutów, które pozwalają mu cieszyć się opinią jednego z lepszych radnych. Dzisiaj jeszcze pokazuje niezależność, nie inaczej było podczas debaty, i za to dostaje od nas kredyt zaufania. Mandat poselski może jednak sprawić, że z dobrego radnego będziemy mieli przeciętnego posła.

Anna Bańkowska, Sojusz Lewicy Demokratycznej, pozycja numer 1

Nasza ocena: 5 minus

Gra w innej lidze, niż większość rywali, bo spędziła w Sejmie prawie całą III RP. I to widać. Widać też lekkie znudzenie polityką, szczególnie tą pełną PR-owskich chwytów. Posłanka przygotowała się do debaty perfekcyjnie, umiejętnie balansowała między sprawami lokalnymi i krajowymi, a dodatkowo wbijała celne szpile w rządzących, co pokazuje, że politycznego instynktu nie zatraciła. W przyszłym Sejmie pewnie znajdzie miejsce, ale nie będzie się już tam najlepiej czuć. Czasy takiego uprawiania polityki, jak preferuje Bańkowska, skończyły się jakieś dziesięć lat temu.

Grzegorz Chmielewski, Polskie Stronnictwo Ludowe
Nasza ocena: 3 plus

Rolnik spod Świecia, więc realista, który doskonale zdaje sobie sprawę, że szanse na mandat ma jak jeden do miliona. Mimo wszystko nie traci rezonu i klasy. Podczas debaty wypadł poprawnie, a czasem nawet zaskoczył niekonwencjonalnym pomysłem. Jako jedyny zadał np. pytanie publiczności. Przygotował też sportowe akcenty bydgoskie i całkiem nieźle wypadł w zwarciu z tak cwanym wyjadaczem jak Roman Jasiakiewicz. Plusik za odwagę i klasę.

Konstanty Dombrowicz, niezależny
Nasza ocena: 3 plus

To już tylko cień Dombrowicza sprzed ośmiu lat. Jeszcze w ostatniej kampanii samorządowej wywoływał chociaż emocje, teraz pozbył się nawet tej cechy. Wypowiedzi nudne, mało konkretne, przepełnione wspomnieniami o dawnej sławie. Mało konkretnych pomysłów, wiele schematów wprost przeniesionych z ubiegłorocznej kampanii prezydenckiej. Plusik za kapitalne pytanie do Jasiakiewicza, którym wprawił swojego odwiecznego rywala w kilkusekundowe osłupienie: ?Czy po wyborach wróci pan do PO?? Tym Dombrowicz pokazał, że chyba lepiej, gdyby został w dziennikarstwie, a nie uciekał do polityki.

Marek Gralik, Prawo i Sprawiedliwość
Nasza ocena: 5 minus

Naszym zdaniem - zwycięzca tej debaty. W odpowiednich proporcjach dowcipny i stanowczy. Świetnie przygotowany. Naturalny luz łączy z bardzo konserwatywnym podejściem do życia. O swoich przekonaniach mówi z lekkością i broni ich z gracją. Widać to było choćby wtedy, kiedy opowiadał o narodzinach piątki swoich dzieci. Studentki na widowni aż jęknęły z podziwu, a Gralik natychmiast nawiązał z młodzieżą dialog. No i pytania, które zadawał były ostre, a jednocześnie nie obraźliwe. To był dzień Marka Gralika.

Roman Jasiakiewicz, niezależny
Nasza ocena: 3 plus

Największy zawód. Stracił mnóstwo czasu na rozległe monologi, z których nic nie wynikało. Po co na debacie studenckiej dwukrotnie wracać do problemów działkowców, opowiadać o uniwersytetach trzeciego wieku czy o problemach budżetowych małych miast i gmin? Odnosiliśmy wrażenie, że z Jasiakiewicza jakby uszło powietrze. Może jest już tą kampanią znużony? Nie potrafił też sobie poradzić z atakami rywali i publiczności. Tylko momentami przypominał siebie z zimowej kampanii samorządowej.

Andrzej Kobiak, Platforma Obywatelska
Nasza ocena: 3

Boimy się takich polityków. Mają wszystko, oprócz charyzmy. Mówią tak, żeby nic nie powiedzieć. Każde zdanie jest okrągłe i wymuskane jak gładź na nowej ścianie. Do szpiku kości lojalny wobec swojej partii, w każdym wyrzucanym z siebie ogólniku zbliża się do wyborczego celu. Przekaz płynie z tego mizerny, temperatura dyskusji żadna. I do tego fatalna gestykulacja. Zamierzenie było takie, żeby przypominać  klasowych mówców. Nie wyszło. To były raczej gesty początkującego wikarego na swojej prymicyjnej mszy.

Henryk Kotrzewski - Polska Partia Pracy
Nasza ocena: 2 plus

Trudno powiedzieć, po co tacy kandydaci jak Kotrzewski startują w wyborach do senatu. Kampani nie prowadzi prawie żadnej, tylko cud może sprawić, że odniesie sukces. Przekaz, który formułował to raczej problemy rady osiedla, a nie izby wyższej parlamentu. Pasjonują go głównie bolączki bydgoskich spółdzielców i działkowców. Wspomniał też o kolejarzach i skorumpowanych działaczach piłkarskich. I przedstawił swój opozycyjny życiorys. Choćby za to należy się plusik.

Anna Mackiewicz - SLD
Nasza ocena: 4 plus

Wydaje się, że Mackiewicz i Gralika dzieli przepaść, a tak naprawdę są do siebie bardzo podobni. W debacie oboje wypadli znakomicie. Mackiewicz też potrafi z wdziękiem mówić o swoich przekonaniach (tylko, że lewicowych) i nie drażni tym nawet swoich rywali. Ma do siebie dystans. Z dużego wzrostu żartuje ze smakiem i cechę, która u wielu powoduje kompleksy wykorzystuje in plus. Jeśli już zabiera głos, to w sprawach, w których jest kompetentna. No i plusik za to, że publicznie nie boi się powiedzieć ?nie wiem?. Inni politycy niech się uczą!

Streich Ryszard - Liga Obrony Suwerenności

Nasza ocena: 2
To bez wątpienia największa niespodzianka i odkrycie senackiej debaty. Nie ma nic do powiedzenia, polityką się nie interesuje, kampanii nie zamierza prowadzić, ale się tego nie wstydzi. Publiczność pokochała go od pierwszej odpowiedzi, zdawkowej i trwającej raptem trzy sekundy (miał minutę czasu). Swoją szansę na autoprezentację wykorzystał na zadanie pytania o szwederowski MDK. No i obiecał, że kiedy zostanie wybrany, ?zrobi dla Polski bardzo wiele?. Niestety, co się kryje pod tym ?wiele?, raczej się nie przekonamy.