Wybierz prenumeratę, by czytać to, co Cię ciekawi Sprawdź ofertę
    Szukaj
    Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
    wyborcza.pl Bydgoszcz

    Tak rosły nasze osiedla. Bydgoszcz w latach 60-tych, w ujęciu Ildefonsa Bańkowskiego [ZDJĘCIA]

    Wiadomości z Bydgoszczy
    ml
    Był projektantem okładek płyt winylowych, folderów reklamowych oraz fotografii reklamowej, ale najciekawiej fotografował architekturę. We wtorek o godz. 18 wernisaż wystawy "Czarno-biały świat lat 60. w fotografii Ildefonsa Bańkowskiego".
    20 tysięcy czarno-białych negatywów i ponad 300 czarno-białych fotografii przekazała w tym roku Galerii Miejskiej bwa w Bydgoszczy pierwsza żona Ildefonsa Bańkowskiego, dr inż. arch. Barbara Bańkowska. Wszystkie poukładane były chronologicznie, złożone w pięciu pudełkach. - Jest to historia dość prozaiczna. Po prostu pewnego dnia, krótko po wojnie, otrzymałem w prezencie aparat fotograficzny - artysta opowiadał w jednym z wywiadów o początkach swojej pasji. W dziedzinie fotografii był samoukiem, eksperymentatorem, propagatorem fotografii barwnej - pisze o fotografiku Agnieszka Gorzaniak, kurator wystawy, która jest pierwszą pośmiertną ekspozycją prac zmarłego w 1982 roku Bańkowskiego. Z wykształcenia był architektem. Zawód ten zdobył po wojnie. Choć był bardzo zdolnym projektantem - jest autorem 4 projektów nadproży i portali kamienic Drogi Królewskiej w powojennym Gdańsku - to ostatecznie porzucił zawód, by w pełni oddać się fotografowaniu. Architekturę jednakże do końca życia fotografował w sposób szczególny. Sporo jego zdjęć pokazuje Bydgoszcz, z którą związał się na 25 lat. To on dokumentował m.in. wielkie budowy lat 60-tych na obszarze województwa bydgoskiego. - Bańskowski niewątpliwie był twórcą swojej epoki, a jego zdjęcia wynikały z logiki bieżących problemów architektonicznych: zniszczenia miast i ich odbudowy, restytucji przemysłu i wreszcie budowy osiedli mieszkaniowych. Był zatem kronikarzem nie tylko swoich czasów, ale przede wszystkim profesji przechodzącej znaczące przemiany wynikające z kolejnych dyrektyw i planów gospodarczych oraz zmian w technice budowlanej - mówi o znaczeniu zdjęć fotografika architekt, Maciej Szymanowicz.
    Ildefons Bańkowski
    1 z 21

    20 tysięcy czarno-białych negatywów i ponad 300 czarno-białych fotografii przekazała w tym roku Galerii Miejskiej bwa w Bydgoszczy pierwsza żona Ildefonsa Bańkowskiego, dr inż. arch. Barbara Bańkowska. Wszystkie poukładane były chronologicznie, złożone w pięciu pudełkach. - Jest to historia dość prozaiczna. Po prostu pewnego dnia, krótko po wojnie, otrzymałem w prezencie aparat fotograficzny - artysta opowiadał w jednym z wywiadów o początkach swojej pasji. W dziedzinie fotografii był samoukiem, eksperymentatorem, propagatorem fotografii barwnej - pisze o fotografiku Agnieszka Gorzaniak, kurator wystawy, która jest pierwszą pośmiertną ekspozycją prac zmarłego w 1982 roku Bańkowskiego. Z wykształcenia był architektem. Zawód ten zdobył po wojnie. Choć był bardzo zdolnym projektantem - jest autorem 4 projektów nadproży i portali kamienic Drogi Królewskiej w powojennym Gdańsku - to ostatecznie porzucił zawód, by w pełni oddać się fotografowaniu. Architekturę jednakże do końca życia fotografował w sposób szczególny. Sporo jego zdjęć pokazuje Bydgoszcz, z którą związał się na 25 lat. To on dokumentował m.in. wielkie budowy lat 60-tych na obszarze województwa bydgoskiego. - Bańskowski niewątpliwie był twórcą swojej epoki, a jego zdjęcia wynikały z logiki bieżących problemów architektonicznych: zniszczenia miast i ich odbudowy, restytucji przemysłu i wreszcie budowy osiedli mieszkaniowych. Był zatem kronikarzem nie tylko swoich czasów, ale przede wszystkim profesji przechodzącej znaczące przemiany wynikające z kolejnych dyrektyw i planów gospodarczych oraz zmian w technice budowlanej - mówi o znaczeniu zdjęć fotografika architekt, Maciej Szymanowicz.
    20 tysięcy czarno-białych negatywów i ponad 300 czarno-białych fotografii przekazała w tym roku Galerii Miejskiej bwa w Bydgoszczy pierwsza żona Ildefonsa Bańkowskiego, dr inż. arch. Barbara Bańkowska. Wszystkie poukładane były chronologicznie, złożone w pięciu pudełkach. - Jest to historia dość prozaiczna. Po prostu pewnego dnia, krótko po wojnie, otrzymałem w prezencie aparat fotograficzny - artysta opowiadał w jednym z wywiadów o początkach swojej pasji. W dziedzinie fotografii był samoukiem, eksperymentatorem, propagatorem fotografii barwnej - pisze o fotografiku Agnieszka Gorzaniak, kurator wystawy, która jest pierwszą pośmiertną ekspozycją prac zmarłego w 1982 roku Bańkowskiego. Z wykształcenia był architektem. Zawód ten zdobył po wojnie. Choć był bardzo zdolnym projektantem - jest autorem 4 projektów nadproży i portali kamienic Drogi Królewskiej w powojennym Gdańsku - to ostatecznie porzucił zawód, by w pełni oddać się fotografowaniu. Architekturę jednakże do końca życia fotografował w sposób szczególny. Sporo jego zdjęć pokazuje Bydgoszcz, z którą związał się na 25 lat. To on dokumentował m.in. wielkie budowy lat 60-tych na obszarze województwa bydgoskiego. - Bańskowski niewątpliwie był twórcą swojej epoki, a jego zdjęcia wynikały z logiki bieżących problemów architektonicznych: zniszczenia miast i ich odbudowy, restytucji przemysłu i wreszcie budowy osiedli mieszkaniowych. Był zatem kronikarzem nie tylko swoich czasów, ale przede wszystkim profesji przechodzącej znaczące przemiany wynikające z kolejnych dyrektyw i planów gospodarczych oraz zmian w technice budowlanej - mówi o znaczeniu zdjęć fotografika architekt, Maciej Szymanowicz.
    Ildefons Bańkowski
    2 z 21

    20 tysięcy czarno-białych negatywów i ponad 300 czarno-białych fotografii przekazała w tym roku Galerii Miejskiej bwa w Bydgoszczy pierwsza żona Ildefonsa Bańkowskiego, dr inż. arch. Barbara Bańkowska. Wszystkie poukładane były chronologicznie, złożone w pięciu pudełkach. - Jest to historia dość prozaiczna. Po prostu pewnego dnia, krótko po wojnie, otrzymałem w prezencie aparat fotograficzny - artysta opowiadał w jednym z wywiadów o początkach swojej pasji. W dziedzinie fotografii był samoukiem, eksperymentatorem, propagatorem fotografii barwnej - pisze o fotografiku Agnieszka Gorzaniak, kurator wystawy, która jest pierwszą pośmiertną ekspozycją prac zmarłego w 1982 roku Bańkowskiego. Z wykształcenia był architektem. Zawód ten zdobył po wojnie. Choć był bardzo zdolnym projektantem - jest autorem 4 projektów nadproży i portali kamienic Drogi Królewskiej w powojennym Gdańsku - to ostatecznie porzucił zawód, by w pełni oddać się fotografowaniu. Architekturę jednakże do końca życia fotografował w sposób szczególny. Sporo jego zdjęć pokazuje Bydgoszcz, z którą związał się na 25 lat. To on dokumentował m.in. wielkie budowy lat 60-tych na obszarze województwa bydgoskiego. - Bańskowski niewątpliwie był twórcą swojej epoki, a jego zdjęcia wynikały z logiki bieżących problemów architektonicznych: zniszczenia miast i ich odbudowy, restytucji przemysłu i wreszcie budowy osiedli mieszkaniowych. Był zatem kronikarzem nie tylko swoich czasów, ale przede wszystkim profesji przechodzącej znaczące przemiany wynikające z kolejnych dyrektyw i planów gospodarczych oraz zmian w technice budowlanej - mówi o znaczeniu zdjęć fotografika architekt, Maciej Szymanowicz.
    20 tysięcy czarno-białych negatywów i ponad 300 czarno-białych fotografii przekazała w tym roku Galerii Miejskiej bwa w Bydgoszczy pierwsza żona Ildefonsa Bańkowskiego, dr inż. arch. Barbara Bańkowska. Wszystkie poukładane były chronologicznie, złożone w pięciu pudełkach. - Jest to historia dość prozaiczna. Po prostu pewnego dnia, krótko po wojnie, otrzymałem w prezencie aparat fotograficzny - artysta opowiadał w jednym z wywiadów o początkach swojej pasji. W dziedzinie fotografii był samoukiem, eksperymentatorem, propagatorem fotografii barwnej - pisze o fotografiku Agnieszka Gorzaniak, kurator wystawy, która jest pierwszą pośmiertną ekspozycją prac zmarłego w 1982 roku Bańkowskiego. Z wykształcenia był architektem. Zawód ten zdobył po wojnie. Choć był bardzo zdolnym projektantem - jest autorem 4 projektów nadproży i portali kamienic Drogi Królewskiej w powojennym Gdańsku - to ostatecznie porzucił zawód, by w pełni oddać się fotografowaniu. Architekturę jednakże do końca życia fotografował w sposób szczególny. Sporo jego zdjęć pokazuje Bydgoszcz, z którą związał się na 25 lat. To on dokumentował m.in. wielkie budowy lat 60-tych na obszarze województwa bydgoskiego. - Bańskowski niewątpliwie był twórcą swojej epoki, a jego zdjęcia wynikały z logiki bieżących problemów architektonicznych: zniszczenia miast i ich odbudowy, restytucji przemysłu i wreszcie budowy osiedli mieszkaniowych. Był zatem kronikarzem nie tylko swoich czasów, ale przede wszystkim profesji przechodzącej znaczące przemiany wynikające z kolejnych dyrektyw i planów gospodarczych oraz zmian w technice budowlanej - mówi o znaczeniu zdjęć fotografika architekt, Maciej Szymanowicz.
    Ildefons Bańkowski
    3 z 21

    20 tysięcy czarno-białych negatywów i ponad 300 czarno-białych fotografii przekazała w tym roku Galerii Miejskiej bwa w Bydgoszczy pierwsza żona Ildefonsa Bańkowskiego, dr inż. arch. Barbara Bańkowska. Wszystkie poukładane były chronologicznie, złożone w pięciu pudełkach. - Jest to historia dość prozaiczna. Po prostu pewnego dnia, krótko po wojnie, otrzymałem w prezencie aparat fotograficzny - artysta opowiadał w jednym z wywiadów o początkach swojej pasji. W dziedzinie fotografii był samoukiem, eksperymentatorem, propagatorem fotografii barwnej - pisze o fotografiku Agnieszka Gorzaniak, kurator wystawy, która jest pierwszą pośmiertną ekspozycją prac zmarłego w 1982 roku Bańkowskiego. Z wykształcenia był architektem. Zawód ten zdobył po wojnie. Choć był bardzo zdolnym projektantem - jest autorem 4 projektów nadproży i portali kamienic Drogi Królewskiej w powojennym Gdańsku - to ostatecznie porzucił zawód, by w pełni oddać się fotografowaniu. Architekturę jednakże do końca życia fotografował w sposób szczególny. Sporo jego zdjęć pokazuje Bydgoszcz, z którą związał się na 25 lat. To on dokumentował m.in. wielkie budowy lat 60-tych na obszarze województwa bydgoskiego. - Bańskowski niewątpliwie był twórcą swojej epoki, a jego zdjęcia wynikały z logiki bieżących problemów architektonicznych: zniszczenia miast i ich odbudowy, restytucji przemysłu i wreszcie budowy osiedli mieszkaniowych. Był zatem kronikarzem nie tylko swoich czasów, ale przede wszystkim profesji przechodzącej znaczące przemiany wynikające z kolejnych dyrektyw i planów gospodarczych oraz zmian w technice budowlanej - mówi o znaczeniu zdjęć fotografika architekt, Maciej Szymanowicz.
    20 tysięcy czarno-białych negatywów i ponad 300 czarno-białych fotografii przekazała w tym roku Galerii Miejskiej bwa w Bydgoszczy pierwsza żona Ildefonsa Bańkowskiego, dr inż. arch. Barbara Bańkowska. Wszystkie poukładane były chronologicznie, złożone w pięciu pudełkach. - Jest to historia dość prozaiczna. Po prostu pewnego dnia, krótko po wojnie, otrzymałem w prezencie aparat fotograficzny - artysta opowiadał w jednym z wywiadów o początkach swojej pasji. W dziedzinie fotografii był samoukiem, eksperymentatorem, propagatorem fotografii barwnej - pisze o fotografiku Agnieszka Gorzaniak, kurator wystawy, która jest pierwszą pośmiertną ekspozycją prac zmarłego w 1982 roku Bańkowskiego. Z wykształcenia był architektem. Zawód ten zdobył po wojnie. Choć był bardzo zdolnym projektantem - jest autorem 4 projektów nadproży i portali kamienic Drogi Królewskiej w powojennym Gdańsku - to ostatecznie porzucił zawód, by w pełni oddać się fotografowaniu. Architekturę jednakże do końca życia fotografował w sposób szczególny. Sporo jego zdjęć pokazuje Bydgoszcz, z którą związał się na 25 lat. To on dokumentował m.in. wielkie budowy lat 60-tych na obszarze województwa bydgoskiego. - Bańskowski niewątpliwie był twórcą swojej epoki, a jego zdjęcia wynikały z logiki bieżących problemów architektonicznych: zniszczenia miast i ich odbudowy, restytucji przemysłu i wreszcie budowy osiedli mieszkaniowych. Był zatem kronikarzem nie tylko swoich czasów, ale przede wszystkim profesji przechodzącej znaczące przemiany wynikające z kolejnych dyrektyw i planów gospodarczych oraz zmian w technice budowlanej - mówi o znaczeniu zdjęć fotografika architekt, Maciej Szymanowicz.
    Ildefons Bańkowski
    4 z 21

    20 tysięcy czarno-białych negatywów i ponad 300 czarno-białych fotografii przekazała w tym roku Galerii Miejskiej bwa w Bydgoszczy pierwsza żona Ildefonsa Bańkowskiego, dr inż. arch. Barbara Bańkowska. Wszystkie poukładane były chronologicznie, złożone w pięciu pudełkach. - Jest to historia dość prozaiczna. Po prostu pewnego dnia, krótko po wojnie, otrzymałem w prezencie aparat fotograficzny - artysta opowiadał w jednym z wywiadów o początkach swojej pasji. W dziedzinie fotografii był samoukiem, eksperymentatorem, propagatorem fotografii barwnej - pisze o fotografiku Agnieszka Gorzaniak, kurator wystawy, która jest pierwszą pośmiertną ekspozycją prac zmarłego w 1982 roku Bańkowskiego. Z wykształcenia był architektem. Zawód ten zdobył po wojnie. Choć był bardzo zdolnym projektantem - jest autorem 4 projektów nadproży i portali kamienic Drogi Królewskiej w powojennym Gdańsku - to ostatecznie porzucił zawód, by w pełni oddać się fotografowaniu. Architekturę jednakże do końca życia fotografował w sposób szczególny. Sporo jego zdjęć pokazuje Bydgoszcz, z którą związał się na 25 lat. To on dokumentował m.in. wielkie budowy lat 60-tych na obszarze województwa bydgoskiego. - Bańskowski niewątpliwie był twórcą swojej epoki, a jego zdjęcia wynikały z logiki bieżących problemów architektonicznych: zniszczenia miast i ich odbudowy, restytucji przemysłu i wreszcie budowy osiedli mieszkaniowych. Był zatem kronikarzem nie tylko swoich czasów, ale przede wszystkim profesji przechodzącej znaczące przemiany wynikające z kolejnych dyrektyw i planów gospodarczych oraz zmian w technice budowlanej - mówi o znaczeniu zdjęć fotografika architekt, Maciej Szymanowicz.
    20 tysięcy czarno-białych negatywów i ponad 300 czarno-białych fotografii przekazała w tym roku Galerii Miejskiej bwa w Bydgoszczy pierwsza żona Ildefonsa Bańkowskiego, dr inż. arch. Barbara Bańkowska. Wszystkie poukładane były chronologicznie, złożone w pięciu pudełkach. - Jest to historia dość prozaiczna. Po prostu pewnego dnia, krótko po wojnie, otrzymałem w prezencie aparat fotograficzny - artysta opowiadał w jednym z wywiadów o początkach swojej pasji. W dziedzinie fotografii był samoukiem, eksperymentatorem, propagatorem fotografii barwnej - pisze o fotografiku Agnieszka Gorzaniak, kurator wystawy, która jest pierwszą pośmiertną ekspozycją prac zmarłego w 1982 roku Bańkowskiego. Z wykształcenia był architektem. Zawód ten zdobył po wojnie. Choć był bardzo zdolnym projektantem - jest autorem 4 projektów nadproży i portali kamienic Drogi Królewskiej w powojennym Gdańsku - to ostatecznie porzucił zawód, by w pełni oddać się fotografowaniu. Architekturę jednakże do końca życia fotografował w sposób szczególny. Sporo jego zdjęć pokazuje Bydgoszcz, z którą związał się na 25 lat. To on dokumentował m.in. wielkie budowy lat 60-tych na obszarze województwa bydgoskiego. - Bańskowski niewątpliwie był twórcą swojej epoki, a jego zdjęcia wynikały z logiki bieżących problemów architektonicznych: zniszczenia miast i ich odbudowy, restytucji przemysłu i wreszcie budowy osiedli mieszkaniowych. Był zatem kronikarzem nie tylko swoich czasów, ale przede wszystkim profesji przechodzącej znaczące przemiany wynikające z kolejnych dyrektyw i planów gospodarczych oraz zmian w technice budowlanej - mówi o znaczeniu zdjęć fotografika architekt, Maciej Szymanowicz.
    Ildefons Bańkowski
    5 z 21

    20 tysięcy czarno-białych negatywów i ponad 300 czarno-białych fotografii przekazała w tym roku Galerii Miejskiej bwa w Bydgoszczy pierwsza żona Ildefonsa Bańkowskiego, dr inż. arch. Barbara Bańkowska. Wszystkie poukładane były chronologicznie, złożone w pięciu pudełkach. - Jest to historia dość prozaiczna. Po prostu pewnego dnia, krótko po wojnie, otrzymałem w prezencie aparat fotograficzny - artysta opowiadał w jednym z wywiadów o początkach swojej pasji. W dziedzinie fotografii był samoukiem, eksperymentatorem, propagatorem fotografii barwnej - pisze o fotografiku Agnieszka Gorzaniak, kurator wystawy, która jest pierwszą pośmiertną ekspozycją prac zmarłego w 1982 roku Bańkowskiego. Z wykształcenia był architektem. Zawód ten zdobył po wojnie. Choć był bardzo zdolnym projektantem - jest autorem 4 projektów nadproży i portali kamienic Drogi Królewskiej w powojennym Gdańsku - to ostatecznie porzucił zawód, by w pełni oddać się fotografowaniu. Architekturę jednakże do końca życia fotografował w sposób szczególny. Sporo jego zdjęć pokazuje Bydgoszcz, z którą związał się na 25 lat. To on dokumentował m.in. wielkie budowy lat 60-tych na obszarze województwa bydgoskiego. - Bańskowski niewątpliwie był twórcą swojej epoki, a jego zdjęcia wynikały z logiki bieżących problemów architektonicznych: zniszczenia miast i ich odbudowy, restytucji przemysłu i wreszcie budowy osiedli mieszkaniowych. Był zatem kronikarzem nie tylko swoich czasów, ale przede wszystkim profesji przechodzącej znaczące przemiany wynikające z kolejnych dyrektyw i planów gospodarczych oraz zmian w technice budowlanej - mówi o znaczeniu zdjęć fotografika architekt, Maciej Szymanowicz.
    20 tysięcy czarno-białych negatywów i ponad 300 czarno-białych fotografii przekazała w tym roku Galerii Miejskiej bwa w Bydgoszczy pierwsza żona Ildefonsa Bańkowskiego, dr inż. arch. Barbara Bańkowska. Wszystkie poukładane były chronologicznie, złożone w pięciu pudełkach. - Jest to historia dość prozaiczna. Po prostu pewnego dnia, krótko po wojnie, otrzymałem w prezencie aparat fotograficzny - artysta opowiadał w jednym z wywiadów o początkach swojej pasji. W dziedzinie fotografii był samoukiem, eksperymentatorem, propagatorem fotografii barwnej - pisze o fotografiku Agnieszka Gorzaniak, kurator wystawy, która jest pierwszą pośmiertną ekspozycją prac zmarłego w 1982 roku Bańkowskiego. Z wykształcenia był architektem. Zawód ten zdobył po wojnie. Choć był bardzo zdolnym projektantem - jest autorem 4 projektów nadproży i portali kamienic Drogi Królewskiej w powojennym Gdańsku - to ostatecznie porzucił zawód, by w pełni oddać się fotografowaniu. Architekturę jednakże do końca życia fotografował w sposób szczególny. Sporo jego zdjęć pokazuje Bydgoszcz, z którą związał się na 25 lat. To on dokumentował m.in. wielkie budowy lat 60-tych na obszarze województwa bydgoskiego. - Bańskowski niewątpliwie był twórcą swojej epoki, a jego zdjęcia wynikały z logiki bieżących problemów architektonicznych: zniszczenia miast i ich odbudowy, restytucji przemysłu i wreszcie budowy osiedli mieszkaniowych. Był zatem kronikarzem nie tylko swoich czasów, ale przede wszystkim profesji przechodzącej znaczące przemiany wynikające z kolejnych dyrektyw i planów gospodarczych oraz zmian w technice budowlanej - mówi o znaczeniu zdjęć fotografika architekt, Maciej Szymanowicz.
    Ildefons Bańkowski
    6 z 21

    20 tysięcy czarno-białych negatywów i ponad 300 czarno-białych fotografii przekazała w tym roku Galerii Miejskiej bwa w Bydgoszczy pierwsza żona Ildefonsa Bańkowskiego, dr inż. arch. Barbara Bańkowska. Wszystkie poukładane były chronologicznie, złożone w pięciu pudełkach. - Jest to historia dość prozaiczna. Po prostu pewnego dnia, krótko po wojnie, otrzymałem w prezencie aparat fotograficzny - artysta opowiadał w jednym z wywiadów o początkach swojej pasji. W dziedzinie fotografii był samoukiem, eksperymentatorem, propagatorem fotografii barwnej - pisze o fotografiku Agnieszka Gorzaniak, kurator wystawy, która jest pierwszą pośmiertną ekspozycją prac zmarłego w 1982 roku Bańkowskiego. Z wykształcenia był architektem. Zawód ten zdobył po wojnie. Choć był bardzo zdolnym projektantem - jest autorem 4 projektów nadproży i portali kamienic Drogi Królewskiej w powojennym Gdańsku - to ostatecznie porzucił zawód, by w pełni oddać się fotografowaniu. Architekturę jednakże do końca życia fotografował w sposób szczególny. Sporo jego zdjęć pokazuje Bydgoszcz, z którą związał się na 25 lat. To on dokumentował m.in. wielkie budowy lat 60-tych na obszarze województwa bydgoskiego. - Bańskowski niewątpliwie był twórcą swojej epoki, a jego zdjęcia wynikały z logiki bieżących problemów architektonicznych: zniszczenia miast i ich odbudowy, restytucji przemysłu i wreszcie budowy osiedli mieszkaniowych. Był zatem kronikarzem nie tylko swoich czasów, ale przede wszystkim profesji przechodzącej znaczące przemiany wynikające z kolejnych dyrektyw i planów gospodarczych oraz zmian w technice budowlanej - mówi o znaczeniu zdjęć fotografika architekt, Maciej Szymanowicz.
    20 tysięcy czarno-białych negatywów i ponad 300 czarno-białych fotografii przekazała w tym roku Galerii Miejskiej bwa w Bydgoszczy pierwsza żona Ildefonsa Bańkowskiego, dr inż. arch. Barbara Bańkowska. Wszystkie poukładane były chronologicznie, złożone w pięciu pudełkach. - Jest to historia dość prozaiczna. Po prostu pewnego dnia, krótko po wojnie, otrzymałem w prezencie aparat fotograficzny - artysta opowiadał w jednym z wywiadów o początkach swojej pasji. W dziedzinie fotografii był samoukiem, eksperymentatorem, propagatorem fotografii barwnej - pisze o fotografiku Agnieszka Gorzaniak, kurator wystawy, która jest pierwszą pośmiertną ekspozycją prac zmarłego w 1982 roku Bańkowskiego. Z wykształcenia był architektem. Zawód ten zdobył po wojnie. Choć był bardzo zdolnym projektantem - jest autorem 4 projektów nadproży i portali kamienic Drogi Królewskiej w powojennym Gdańsku - to ostatecznie porzucił zawód, by w pełni oddać się fotografowaniu. Architekturę jednakże do końca życia fotografował w sposób szczególny. Sporo jego zdjęć pokazuje Bydgoszcz, z którą związał się na 25 lat. To on dokumentował m.in. wielkie budowy lat 60-tych na obszarze województwa bydgoskiego. - Bańskowski niewątpliwie był twórcą swojej epoki, a jego zdjęcia wynikały z logiki bieżących problemów architektonicznych: zniszczenia miast i ich odbudowy, restytucji przemysłu i wreszcie budowy osiedli mieszkaniowych. Był zatem kronikarzem nie tylko swoich czasów, ale przede wszystkim profesji przechodzącej znaczące przemiany wynikające z kolejnych dyrektyw i planów gospodarczych oraz zmian w technice budowlanej - mówi o znaczeniu zdjęć fotografika architekt, Maciej Szymanowicz.
    Ildefons Bańkowski
    7 z 21

    20 tysięcy czarno-białych negatywów i ponad 300 czarno-białych fotografii przekazała w tym roku Galerii Miejskiej bwa w Bydgoszczy pierwsza żona Ildefonsa Bańkowskiego, dr inż. arch. Barbara Bańkowska. Wszystkie poukładane były chronologicznie, złożone w pięciu pudełkach. - Jest to historia dość prozaiczna. Po prostu pewnego dnia, krótko po wojnie, otrzymałem w prezencie aparat fotograficzny - artysta opowiadał w jednym z wywiadów o początkach swojej pasji. W dziedzinie fotografii był samoukiem, eksperymentatorem, propagatorem fotografii barwnej - pisze o fotografiku Agnieszka Gorzaniak, kurator wystawy, która jest pierwszą pośmiertną ekspozycją prac zmarłego w 1982 roku Bańkowskiego. Z wykształcenia był architektem. Zawód ten zdobył po wojnie. Choć był bardzo zdolnym projektantem - jest autorem 4 projektów nadproży i portali kamienic Drogi Królewskiej w powojennym Gdańsku - to ostatecznie porzucił zawód, by w pełni oddać się fotografowaniu. Architekturę jednakże do końca życia fotografował w sposób szczególny. Sporo jego zdjęć pokazuje Bydgoszcz, z którą związał się na 25 lat. To on dokumentował m.in. wielkie budowy lat 60-tych na obszarze województwa bydgoskiego. - Bańskowski niewątpliwie był twórcą swojej epoki, a jego zdjęcia wynikały z logiki bieżących problemów architektonicznych: zniszczenia miast i ich odbudowy, restytucji przemysłu i wreszcie budowy osiedli mieszkaniowych. Był zatem kronikarzem nie tylko swoich czasów, ale przede wszystkim profesji przechodzącej znaczące przemiany wynikające z kolejnych dyrektyw i planów gospodarczych oraz zmian w technice budowlanej - mówi o znaczeniu zdjęć fotografika architekt, Maciej Szymanowicz.
    20 tysięcy czarno-białych negatywów i ponad 300 czarno-białych fotografii przekazała w tym roku Galerii Miejskiej bwa w Bydgoszczy pierwsza żona Ildefonsa Bańkowskiego, dr inż. arch. Barbara Bańkowska. Wszystkie poukładane były chronologicznie, złożone w pięciu pudełkach. - Jest to historia dość prozaiczna. Po prostu pewnego dnia, krótko po wojnie, otrzymałem w prezencie aparat fotograficzny - artysta opowiadał w jednym z wywiadów o początkach swojej pasji. W dziedzinie fotografii był samoukiem, eksperymentatorem, propagatorem fotografii barwnej - pisze o fotografiku Agnieszka Gorzaniak, kurator wystawy, która jest pierwszą pośmiertną ekspozycją prac zmarłego w 1982 roku Bańkowskiego. Z wykształcenia był architektem. Zawód ten zdobył po wojnie. Choć był bardzo zdolnym projektantem - jest autorem 4 projektów nadproży i portali kamienic Drogi Królewskiej w powojennym Gdańsku - to ostatecznie porzucił zawód, by w pełni oddać się fotografowaniu. Architekturę jednakże do końca życia fotografował w sposób szczególny. Sporo jego zdjęć pokazuje Bydgoszcz, z którą związał się na 25 lat. To on dokumentował m.in. wielkie budowy lat 60-tych na obszarze województwa bydgoskiego. - Bańskowski niewątpliwie był twórcą swojej epoki, a jego zdjęcia wynikały z logiki bieżących problemów architektonicznych: zniszczenia miast i ich odbudowy, restytucji przemysłu i wreszcie budowy osiedli mieszkaniowych. Był zatem kronikarzem nie tylko swoich czasów, ale przede wszystkim profesji przechodzącej znaczące przemiany wynikające z kolejnych dyrektyw i planów gospodarczych oraz zmian w technice budowlanej - mówi o znaczeniu zdjęć fotografika architekt, Maciej Szymanowicz.
    Ildefons Bańkowski
    8 z 21

    20 tysięcy czarno-białych negatywów i ponad 300 czarno-białych fotografii przekazała w tym roku Galerii Miejskiej bwa w Bydgoszczy pierwsza żona Ildefonsa Bańkowskiego, dr inż. arch. Barbara Bańkowska. Wszystkie poukładane były chronologicznie, złożone w pięciu pudełkach. - Jest to historia dość prozaiczna. Po prostu pewnego dnia, krótko po wojnie, otrzymałem w prezencie aparat fotograficzny - artysta opowiadał w jednym z wywiadów o początkach swojej pasji. W dziedzinie fotografii był samoukiem, eksperymentatorem, propagatorem fotografii barwnej - pisze o fotografiku Agnieszka Gorzaniak, kurator wystawy, która jest pierwszą pośmiertną ekspozycją prac zmarłego w 1982 roku Bańkowskiego. Z wykształcenia był architektem. Zawód ten zdobył po wojnie. Choć był bardzo zdolnym projektantem - jest autorem 4 projektów nadproży i portali kamienic Drogi Królewskiej w powojennym Gdańsku - to ostatecznie porzucił zawód, by w pełni oddać się fotografowaniu. Architekturę jednakże do końca życia fotografował w sposób szczególny. Sporo jego zdjęć pokazuje Bydgoszcz, z którą związał się na 25 lat. To on dokumentował m.in. wielkie budowy lat 60-tych na obszarze województwa bydgoskiego. - Bańskowski niewątpliwie był twórcą swojej epoki, a jego zdjęcia wynikały z logiki bieżących problemów architektonicznych: zniszczenia miast i ich odbudowy, restytucji przemysłu i wreszcie budowy osiedli mieszkaniowych. Był zatem kronikarzem nie tylko swoich czasów, ale przede wszystkim profesji przechodzącej znaczące przemiany wynikające z kolejnych dyrektyw i planów gospodarczych oraz zmian w technice budowlanej - mówi o znaczeniu zdjęć fotografika architekt, Maciej Szymanowicz.
    20 tysięcy czarno-białych negatywów i ponad 300 czarno-białych fotografii przekazała w tym roku Galerii Miejskiej bwa w Bydgoszczy pierwsza żona Ildefonsa Bańkowskiego, dr inż. arch. Barbara Bańkowska. Wszystkie poukładane były chronologicznie, złożone w pięciu pudełkach. - Jest to historia dość prozaiczna. Po prostu pewnego dnia, krótko po wojnie, otrzymałem w prezencie aparat fotograficzny - artysta opowiadał w jednym z wywiadów o początkach swojej pasji. W dziedzinie fotografii był samoukiem, eksperymentatorem, propagatorem fotografii barwnej - pisze o fotografiku Agnieszka Gorzaniak, kurator wystawy, która jest pierwszą pośmiertną ekspozycją prac zmarłego w 1982 roku Bańkowskiego. Z wykształcenia był architektem. Zawód ten zdobył po wojnie. Choć był bardzo zdolnym projektantem - jest autorem 4 projektów nadproży i portali kamienic Drogi Królewskiej w powojennym Gdańsku - to ostatecznie porzucił zawód, by w pełni oddać się fotografowaniu. Architekturę jednakże do końca życia fotografował w sposób szczególny. Sporo jego zdjęć pokazuje Bydgoszcz, z którą związał się na 25 lat. To on dokumentował m.in. wielkie budowy lat 60-tych na obszarze województwa bydgoskiego. - Bańskowski niewątpliwie był twórcą swojej epoki, a jego zdjęcia wynikały z logiki bieżących problemów architektonicznych: zniszczenia miast i ich odbudowy, restytucji przemysłu i wreszcie budowy osiedli mieszkaniowych. Był zatem kronikarzem nie tylko swoich czasów, ale przede wszystkim profesji przechodzącej znaczące przemiany wynikające z kolejnych dyrektyw i planów gospodarczych oraz zmian w technice budowlanej - mówi o znaczeniu zdjęć fotografika architekt, Maciej Szymanowicz.
    Ildefons Bańkowski
    9 z 21

    20 tysięcy czarno-białych negatywów i ponad 300 czarno-białych fotografii przekazała w tym roku Galerii Miejskiej bwa w Bydgoszczy pierwsza żona Ildefonsa Bańkowskiego, dr inż. arch. Barbara Bańkowska. Wszystkie poukładane były chronologicznie, złożone w pięciu pudełkach. - Jest to historia dość prozaiczna. Po prostu pewnego dnia, krótko po wojnie, otrzymałem w prezencie aparat fotograficzny - artysta opowiadał w jednym z wywiadów o początkach swojej pasji. W dziedzinie fotografii był samoukiem, eksperymentatorem, propagatorem fotografii barwnej - pisze o fotografiku Agnieszka Gorzaniak, kurator wystawy, która jest pierwszą pośmiertną ekspozycją prac zmarłego w 1982 roku Bańkowskiego. Z wykształcenia był architektem. Zawód ten zdobył po wojnie. Choć był bardzo zdolnym projektantem - jest autorem 4 projektów nadproży i portali kamienic Drogi Królewskiej w powojennym Gdańsku - to ostatecznie porzucił zawód, by w pełni oddać się fotografowaniu. Architekturę jednakże do końca życia fotografował w sposób szczególny. Sporo jego zdjęć pokazuje Bydgoszcz, z którą związał się na 25 lat. To on dokumentował m.in. wielkie budowy lat 60-tych na obszarze województwa bydgoskiego. - Bańskowski niewątpliwie był twórcą swojej epoki, a jego zdjęcia wynikały z logiki bieżących problemów architektonicznych: zniszczenia miast i ich odbudowy, restytucji przemysłu i wreszcie budowy osiedli mieszkaniowych. Był zatem kronikarzem nie tylko swoich czasów, ale przede wszystkim profesji przechodzącej znaczące przemiany wynikające z kolejnych dyrektyw i planów gospodarczych oraz zmian w technice budowlanej - mówi o znaczeniu zdjęć fotografika architekt, Maciej Szymanowicz.
    20 tysięcy czarno-białych negatywów i ponad 300 czarno-białych fotografii przekazała w tym roku Galerii Miejskiej bwa w Bydgoszczy pierwsza żona Ildefonsa Bańkowskiego, dr inż. arch. Barbara Bańkowska. Wszystkie poukładane były chronologicznie, złożone w pięciu pudełkach. - Jest to historia dość prozaiczna. Po prostu pewnego dnia, krótko po wojnie, otrzymałem w prezencie aparat fotograficzny - artysta opowiadał w jednym z wywiadów o początkach swojej pasji. W dziedzinie fotografii był samoukiem, eksperymentatorem, propagatorem fotografii barwnej - pisze o fotografiku Agnieszka Gorzaniak, kurator wystawy, która jest pierwszą pośmiertną ekspozycją prac zmarłego w 1982 roku Bańkowskiego. Z wykształcenia był architektem. Zawód ten zdobył po wojnie. Choć był bardzo zdolnym projektantem - jest autorem 4 projektów nadproży i portali kamienic Drogi Królewskiej w powojennym Gdańsku - to ostatecznie porzucił zawód, by w pełni oddać się fotografowaniu. Architekturę jednakże do końca życia fotografował w sposób szczególny. Sporo jego zdjęć pokazuje Bydgoszcz, z którą związał się na 25 lat. To on dokumentował m.in. wielkie budowy lat 60-tych na obszarze województwa bydgoskiego. - Bańskowski niewątpliwie był twórcą swojej epoki, a jego zdjęcia wynikały z logiki bieżących problemów architektonicznych: zniszczenia miast i ich odbudowy, restytucji przemysłu i wreszcie budowy osiedli mieszkaniowych. Był zatem kronikarzem nie tylko swoich czasów, ale przede wszystkim profesji przechodzącej znaczące przemiany wynikające z kolejnych dyrektyw i planów gospodarczych oraz zmian w technice budowlanej - mówi o znaczeniu zdjęć fotografika architekt, Maciej Szymanowicz.
    Ildefons Bańkowski
    10 z 21

    20 tysięcy czarno-białych negatywów i ponad 300 czarno-białych fotografii przekazała w tym roku Galerii Miejskiej bwa w Bydgoszczy pierwsza żona Ildefonsa Bańkowskiego, dr inż. arch. Barbara Bańkowska. Wszystkie poukładane były chronologicznie, złożone w pięciu pudełkach. - Jest to historia dość prozaiczna. Po prostu pewnego dnia, krótko po wojnie, otrzymałem w prezencie aparat fotograficzny - artysta opowiadał w jednym z wywiadów o początkach swojej pasji. W dziedzinie fotografii był samoukiem, eksperymentatorem, propagatorem fotografii barwnej - pisze o fotografiku Agnieszka Gorzaniak, kurator wystawy, która jest pierwszą pośmiertną ekspozycją prac zmarłego w 1982 roku Bańkowskiego. Z wykształcenia był architektem. Zawód ten zdobył po wojnie. Choć był bardzo zdolnym projektantem - jest autorem 4 projektów nadproży i portali kamienic Drogi Królewskiej w powojennym Gdańsku - to ostatecznie porzucił zawód, by w pełni oddać się fotografowaniu. Architekturę jednakże do końca życia fotografował w sposób szczególny. Sporo jego zdjęć pokazuje Bydgoszcz, z którą związał się na 25 lat. To on dokumentował m.in. wielkie budowy lat 60-tych na obszarze województwa bydgoskiego. - Bańskowski niewątpliwie był twórcą swojej epoki, a jego zdjęcia wynikały z logiki bieżących problemów architektonicznych: zniszczenia miast i ich odbudowy, restytucji przemysłu i wreszcie budowy osiedli mieszkaniowych. Był zatem kronikarzem nie tylko swoich czasów, ale przede wszystkim profesji przechodzącej znaczące przemiany wynikające z kolejnych dyrektyw i planów gospodarczych oraz zmian w technice budowlanej - mówi o znaczeniu zdjęć fotografika architekt, Maciej Szymanowicz.
    20 tysięcy czarno-białych negatywów i ponad 300 czarno-białych fotografii przekazała w tym roku Galerii Miejskiej bwa w Bydgoszczy pierwsza żona Ildefonsa Bańkowskiego, dr inż. arch. Barbara Bańkowska. Wszystkie poukładane były chronologicznie, złożone w pięciu pudełkach. - Jest to historia dość prozaiczna. Po prostu pewnego dnia, krótko po wojnie, otrzymałem w prezencie aparat fotograficzny - artysta opowiadał w jednym z wywiadów o początkach swojej pasji. W dziedzinie fotografii był samoukiem, eksperymentatorem, propagatorem fotografii barwnej - pisze o fotografiku Agnieszka Gorzaniak, kurator wystawy, która jest pierwszą pośmiertną ekspozycją prac zmarłego w 1982 roku Bańkowskiego. Z wykształcenia był architektem. Zawód ten zdobył po wojnie. Choć był bardzo zdolnym projektantem - jest autorem 4 projektów nadproży i portali kamienic Drogi Królewskiej w powojennym Gdańsku - to ostatecznie porzucił zawód, by w pełni oddać się fotografowaniu. Architekturę jednakże do końca życia fotografował w sposób szczególny. Sporo jego zdjęć pokazuje Bydgoszcz, z którą związał się na 25 lat. To on dokumentował m.in. wielkie budowy lat 60-tych na obszarze województwa bydgoskiego. - Bańskowski niewątpliwie był twórcą swojej epoki, a jego zdjęcia wynikały z logiki bieżących problemów architektonicznych: zniszczenia miast i ich odbudowy, restytucji przemysłu i wreszcie budowy osiedli mieszkaniowych. Był zatem kronikarzem nie tylko swoich czasów, ale przede wszystkim profesji przechodzącej znaczące przemiany wynikające z kolejnych dyrektyw i planów gospodarczych oraz zmian w technice budowlanej - mówi o znaczeniu zdjęć fotografika architekt, Maciej Szymanowicz.
    Ildefons Bańkowski
    11 z 21

    20 tysięcy czarno-białych negatywów i ponad 300 czarno-białych fotografii przekazała w tym roku Galerii Miejskiej bwa w Bydgoszczy pierwsza żona Ildefonsa Bańkowskiego, dr inż. arch. Barbara Bańkowska. Wszystkie poukładane były chronologicznie, złożone w pięciu pudełkach. - Jest to historia dość prozaiczna. Po prostu pewnego dnia, krótko po wojnie, otrzymałem w prezencie aparat fotograficzny - artysta opowiadał w jednym z wywiadów o początkach swojej pasji. W dziedzinie fotografii był samoukiem, eksperymentatorem, propagatorem fotografii barwnej - pisze o fotografiku Agnieszka Gorzaniak, kurator wystawy, która jest pierwszą pośmiertną ekspozycją prac zmarłego w 1982 roku Bańkowskiego. Z wykształcenia był architektem. Zawód ten zdobył po wojnie. Choć był bardzo zdolnym projektantem - jest autorem 4 projektów nadproży i portali kamienic Drogi Królewskiej w powojennym Gdańsku - to ostatecznie porzucił zawód, by w pełni oddać się fotografowaniu. Architekturę jednakże do końca życia fotografował w sposób szczególny. Sporo jego zdjęć pokazuje Bydgoszcz, z którą związał się na 25 lat. To on dokumentował m.in. wielkie budowy lat 60-tych na obszarze województwa bydgoskiego. - Bańskowski niewątpliwie był twórcą swojej epoki, a jego zdjęcia wynikały z logiki bieżących problemów architektonicznych: zniszczenia miast i ich odbudowy, restytucji przemysłu i wreszcie budowy osiedli mieszkaniowych. Był zatem kronikarzem nie tylko swoich czasów, ale przede wszystkim profesji przechodzącej znaczące przemiany wynikające z kolejnych dyrektyw i planów gospodarczych oraz zmian w technice budowlanej - mówi o znaczeniu zdjęć fotografika architekt, Maciej Szymanowicz.
    20 tysięcy czarno-białych negatywów i ponad 300 czarno-białych fotografii przekazała w tym roku Galerii Miejskiej bwa w Bydgoszczy pierwsza żona Ildefonsa Bańkowskiego, dr inż. arch. Barbara Bańkowska. Wszystkie poukładane były chronologicznie, złożone w pięciu pudełkach. - Jest to historia dość prozaiczna. Po prostu pewnego dnia, krótko po wojnie, otrzymałem w prezencie aparat fotograficzny - artysta opowiadał w jednym z wywiadów o początkach swojej pasji. W dziedzinie fotografii był samoukiem, eksperymentatorem, propagatorem fotografii barwnej - pisze o fotografiku Agnieszka Gorzaniak, kurator wystawy, która jest pierwszą pośmiertną ekspozycją prac zmarłego w 1982 roku Bańkowskiego. Z wykształcenia był architektem. Zawód ten zdobył po wojnie. Choć był bardzo zdolnym projektantem - jest autorem 4 projektów nadproży i portali kamienic Drogi Królewskiej w powojennym Gdańsku - to ostatecznie porzucił zawód, by w pełni oddać się fotografowaniu. Architekturę jednakże do końca życia fotografował w sposób szczególny. Sporo jego zdjęć pokazuje Bydgoszcz, z którą związał się na 25 lat. To on dokumentował m.in. wielkie budowy lat 60-tych na obszarze województwa bydgoskiego. - Bańskowski niewątpliwie był twórcą swojej epoki, a jego zdjęcia wynikały z logiki bieżących problemów architektonicznych: zniszczenia miast i ich odbudowy, restytucji przemysłu i wreszcie budowy osiedli mieszkaniowych. Był zatem kronikarzem nie tylko swoich czasów, ale przede wszystkim profesji przechodzącej znaczące przemiany wynikające z kolejnych dyrektyw i planów gospodarczych oraz zmian w technice budowlanej - mówi o znaczeniu zdjęć fotografika architekt, Maciej Szymanowicz.
    Wojciech Wozniak art.foto.ZPAF
    12 z 21

    20 tysięcy czarno-białych negatywów i ponad 300 czarno-białych fotografii przekazała w tym roku Galerii Miejskiej bwa w Bydgoszczy pierwsza żona Ildefonsa Bańkowskiego, dr inż. arch. Barbara Bańkowska. Wszystkie poukładane były chronologicznie, złożone w pięciu pudełkach. - Jest to historia dość prozaiczna. Po prostu pewnego dnia, krótko po wojnie, otrzymałem w prezencie aparat fotograficzny - artysta opowiadał w jednym z wywiadów o początkach swojej pasji. W dziedzinie fotografii był samoukiem, eksperymentatorem, propagatorem fotografii barwnej - pisze o fotografiku Agnieszka Gorzaniak, kurator wystawy, która jest pierwszą pośmiertną ekspozycją prac zmarłego w 1982 roku Bańkowskiego. Z wykształcenia był architektem. Zawód ten zdobył po wojnie. Choć był bardzo zdolnym projektantem - jest autorem 4 projektów nadproży i portali kamienic Drogi Królewskiej w powojennym Gdańsku - to ostatecznie porzucił zawód, by w pełni oddać się fotografowaniu. Architekturę jednakże do końca życia fotografował w sposób szczególny. Sporo jego zdjęć pokazuje Bydgoszcz, z którą związał się na 25 lat. To on dokumentował m.in. wielkie budowy lat 60-tych na obszarze województwa bydgoskiego. - Bańskowski niewątpliwie był twórcą swojej epoki, a jego zdjęcia wynikały z logiki bieżących problemów architektonicznych: zniszczenia miast i ich odbudowy, restytucji przemysłu i wreszcie budowy osiedli mieszkaniowych. Był zatem kronikarzem nie tylko swoich czasów, ale przede wszystkim profesji przechodzącej znaczące przemiany wynikające z kolejnych dyrektyw i planów gospodarczych oraz zmian w technice budowlanej - mówi o znaczeniu zdjęć fotografika architekt, Maciej Szymanowicz.
    20 tysięcy czarno-białych negatywów i ponad 300 czarno-białych fotografii przekazała w tym roku Galerii Miejskiej bwa w Bydgoszczy pierwsza żona Ildefonsa Bańkowskiego, dr inż. arch. Barbara Bańkowska. Wszystkie poukładane były chronologicznie, złożone w pięciu pudełkach. - Jest to historia dość prozaiczna. Po prostu pewnego dnia, krótko po wojnie, otrzymałem w prezencie aparat fotograficzny - artysta opowiadał w jednym z wywiadów o początkach swojej pasji. W dziedzinie fotografii był samoukiem, eksperymentatorem, propagatorem fotografii barwnej - pisze o fotografiku Agnieszka Gorzaniak, kurator wystawy, która jest pierwszą pośmiertną ekspozycją prac zmarłego w 1982 roku Bańkowskiego. Z wykształcenia był architektem. Zawód ten zdobył po wojnie. Choć był bardzo zdolnym projektantem - jest autorem 4 projektów nadproży i portali kamienic Drogi Królewskiej w powojennym Gdańsku - to ostatecznie porzucił zawód, by w pełni oddać się fotografowaniu. Architekturę jednakże do końca życia fotografował w sposób szczególny. Sporo jego zdjęć pokazuje Bydgoszcz, z którą związał się na 25 lat. To on dokumentował m.in. wielkie budowy lat 60-tych na obszarze województwa bydgoskiego. - Bańskowski niewątpliwie był twórcą swojej epoki, a jego zdjęcia wynikały z logiki bieżących problemów architektonicznych: zniszczenia miast i ich odbudowy, restytucji przemysłu i wreszcie budowy osiedli mieszkaniowych. Był zatem kronikarzem nie tylko swoich czasów, ale przede wszystkim profesji przechodzącej znaczące przemiany wynikające z kolejnych dyrektyw i planów gospodarczych oraz zmian w technice budowlanej - mówi o znaczeniu zdjęć fotografika architekt, Maciej Szymanowicz.
    Wojciech Wozniak art.foto.ZPAF
    13 z 21

    20 tysięcy czarno-białych negatywów i ponad 300 czarno-białych fotografii przekazała w tym roku Galerii Miejskiej bwa w Bydgoszczy pierwsza żona Ildefonsa Bańkowskiego, dr inż. arch. Barbara Bańkowska. Wszystkie poukładane były chronologicznie, złożone w pięciu pudełkach. - Jest to historia dość prozaiczna. Po prostu pewnego dnia, krótko po wojnie, otrzymałem w prezencie aparat fotograficzny - artysta opowiadał w jednym z wywiadów o początkach swojej pasji. W dziedzinie fotografii był samoukiem, eksperymentatorem, propagatorem fotografii barwnej - pisze o fotografiku Agnieszka Gorzaniak, kurator wystawy, która jest pierwszą pośmiertną ekspozycją prac zmarłego w 1982 roku Bańkowskiego. Z wykształcenia był architektem. Zawód ten zdobył po wojnie. Choć był bardzo zdolnym projektantem - jest autorem 4 projektów nadproży i portali kamienic Drogi Królewskiej w powojennym Gdańsku - to ostatecznie porzucił zawód, by w pełni oddać się fotografowaniu. Architekturę jednakże do końca życia fotografował w sposób szczególny. Sporo jego zdjęć pokazuje Bydgoszcz, z którą związał się na 25 lat. To on dokumentował m.in. wielkie budowy lat 60-tych na obszarze województwa bydgoskiego. - Bańskowski niewątpliwie był twórcą swojej epoki, a jego zdjęcia wynikały z logiki bieżących problemów architektonicznych: zniszczenia miast i ich odbudowy, restytucji przemysłu i wreszcie budowy osiedli mieszkaniowych. Był zatem kronikarzem nie tylko swoich czasów, ale przede wszystkim profesji przechodzącej znaczące przemiany wynikające z kolejnych dyrektyw i planów gospodarczych oraz zmian w technice budowlanej - mówi o znaczeniu zdjęć fotografika architekt, Maciej Szymanowicz.
    20 tysięcy czarno-białych negatywów i ponad 300 czarno-białych fotografii przekazała w tym roku Galerii Miejskiej bwa w Bydgoszczy pierwsza żona Ildefonsa Bańkowskiego, dr inż. arch. Barbara Bańkowska. Wszystkie poukładane były chronologicznie, złożone w pięciu pudełkach. - Jest to historia dość prozaiczna. Po prostu pewnego dnia, krótko po wojnie, otrzymałem w prezencie aparat fotograficzny - artysta opowiadał w jednym z wywiadów o początkach swojej pasji. W dziedzinie fotografii był samoukiem, eksperymentatorem, propagatorem fotografii barwnej - pisze o fotografiku Agnieszka Gorzaniak, kurator wystawy, która jest pierwszą pośmiertną ekspozycją prac zmarłego w 1982 roku Bańkowskiego. Z wykształcenia był architektem. Zawód ten zdobył po wojnie. Choć był bardzo zdolnym projektantem - jest autorem 4 projektów nadproży i portali kamienic Drogi Królewskiej w powojennym Gdańsku - to ostatecznie porzucił zawód, by w pełni oddać się fotografowaniu. Architekturę jednakże do końca życia fotografował w sposób szczególny. Sporo jego zdjęć pokazuje Bydgoszcz, z którą związał się na 25 lat. To on dokumentował m.in. wielkie budowy lat 60-tych na obszarze województwa bydgoskiego. - Bańskowski niewątpliwie był twórcą swojej epoki, a jego zdjęcia wynikały z logiki bieżących problemów architektonicznych: zniszczenia miast i ich odbudowy, restytucji przemysłu i wreszcie budowy osiedli mieszkaniowych. Był zatem kronikarzem nie tylko swoich czasów, ale przede wszystkim profesji przechodzącej znaczące przemiany wynikające z kolejnych dyrektyw i planów gospodarczych oraz zmian w technice budowlanej - mówi o znaczeniu zdjęć fotografika architekt, Maciej Szymanowicz.
    Ildefons Bańkowski
    14 z 21

    20 tysięcy czarno-białych negatywów i ponad 300 czarno-białych fotografii przekazała w tym roku Galerii Miejskiej bwa w Bydgoszczy pierwsza żona Ildefonsa Bańkowskiego, dr inż. arch. Barbara Bańkowska. Wszystkie poukładane były chronologicznie, złożone w pięciu pudełkach. - Jest to historia dość prozaiczna. Po prostu pewnego dnia, krótko po wojnie, otrzymałem w prezencie aparat fotograficzny - artysta opowiadał w jednym z wywiadów o początkach swojej pasji. W dziedzinie fotografii był samoukiem, eksperymentatorem, propagatorem fotografii barwnej - pisze o fotografiku Agnieszka Gorzaniak, kurator wystawy, która jest pierwszą pośmiertną ekspozycją prac zmarłego w 1982 roku Bańkowskiego. Z wykształcenia był architektem. Zawód ten zdobył po wojnie. Choć był bardzo zdolnym projektantem - jest autorem 4 projektów nadproży i portali kamienic Drogi Królewskiej w powojennym Gdańsku - to ostatecznie porzucił zawód, by w pełni oddać się fotografowaniu. Architekturę jednakże do końca życia fotografował w sposób szczególny. Sporo jego zdjęć pokazuje Bydgoszcz, z którą związał się na 25 lat. To on dokumentował m.in. wielkie budowy lat 60-tych na obszarze województwa bydgoskiego. - Bańskowski niewątpliwie był twórcą swojej epoki, a jego zdjęcia wynikały z logiki bieżących problemów architektonicznych: zniszczenia miast i ich odbudowy, restytucji przemysłu i wreszcie budowy osiedli mieszkaniowych. Był zatem kronikarzem nie tylko swoich czasów, ale przede wszystkim profesji przechodzącej znaczące przemiany wynikające z kolejnych dyrektyw i planów gospodarczych oraz zmian w technice budowlanej - mówi o znaczeniu zdjęć fotografika architekt, Maciej Szymanowicz.
    20 tysięcy czarno-białych negatywów i ponad 300 czarno-białych fotografii przekazała w tym roku Galerii Miejskiej bwa w Bydgoszczy pierwsza żona Ildefonsa Bańkowskiego, dr inż. arch. Barbara Bańkowska. Wszystkie poukładane były chronologicznie, złożone w pięciu pudełkach. - Jest to historia dość prozaiczna. Po prostu pewnego dnia, krótko po wojnie, otrzymałem w prezencie aparat fotograficzny - artysta opowiadał w jednym z wywiadów o początkach swojej pasji. W dziedzinie fotografii był samoukiem, eksperymentatorem, propagatorem fotografii barwnej - pisze o fotografiku Agnieszka Gorzaniak, kurator wystawy, która jest pierwszą pośmiertną ekspozycją prac zmarłego w 1982 roku Bańkowskiego. Z wykształcenia był architektem. Zawód ten zdobył po wojnie. Choć był bardzo zdolnym projektantem - jest autorem 4 projektów nadproży i portali kamienic Drogi Królewskiej w powojennym Gdańsku - to ostatecznie porzucił zawód, by w pełni oddać się fotografowaniu. Architekturę jednakże do końca życia fotografował w sposób szczególny. Sporo jego zdjęć pokazuje Bydgoszcz, z którą związał się na 25 lat. To on dokumentował m.in. wielkie budowy lat 60-tych na obszarze województwa bydgoskiego. - Bańskowski niewątpliwie był twórcą swojej epoki, a jego zdjęcia wynikały z logiki bieżących problemów architektonicznych: zniszczenia miast i ich odbudowy, restytucji przemysłu i wreszcie budowy osiedli mieszkaniowych. Był zatem kronikarzem nie tylko swoich czasów, ale przede wszystkim profesji przechodzącej znaczące przemiany wynikające z kolejnych dyrektyw i planów gospodarczych oraz zmian w technice budowlanej - mówi o znaczeniu zdjęć fotografika architekt, Maciej Szymanowicz.
    Ildefons Bańkowski
    15 z 21

    20 tysięcy czarno-białych negatywów i ponad 300 czarno-białych fotografii przekazała w tym roku Galerii Miejskiej bwa w Bydgoszczy pierwsza żona Ildefonsa Bańkowskiego, dr inż. arch. Barbara Bańkowska. Wszystkie poukładane były chronologicznie, złożone w pięciu pudełkach. - Jest to historia dość prozaiczna. Po prostu pewnego dnia, krótko po wojnie, otrzymałem w prezencie aparat fotograficzny - artysta opowiadał w jednym z wywiadów o początkach swojej pasji. W dziedzinie fotografii był samoukiem, eksperymentatorem, propagatorem fotografii barwnej - pisze o fotografiku Agnieszka Gorzaniak, kurator wystawy, która jest pierwszą pośmiertną ekspozycją prac zmarłego w 1982 roku Bańkowskiego. Z wykształcenia był architektem. Zawód ten zdobył po wojnie. Choć był bardzo zdolnym projektantem - jest autorem 4 projektów nadproży i portali kamienic Drogi Królewskiej w powojennym Gdańsku - to ostatecznie porzucił zawód, by w pełni oddać się fotografowaniu. Architekturę jednakże do końca życia fotografował w sposób szczególny. Sporo jego zdjęć pokazuje Bydgoszcz, z którą związał się na 25 lat. To on dokumentował m.in. wielkie budowy lat 60-tych na obszarze województwa bydgoskiego. - Bańskowski niewątpliwie był twórcą swojej epoki, a jego zdjęcia wynikały z logiki bieżących problemów architektonicznych: zniszczenia miast i ich odbudowy, restytucji przemysłu i wreszcie budowy osiedli mieszkaniowych. Był zatem kronikarzem nie tylko swoich czasów, ale przede wszystkim profesji przechodzącej znaczące przemiany wynikające z kolejnych dyrektyw i planów gospodarczych oraz zmian w technice budowlanej - mówi o znaczeniu zdjęć fotografika architekt, Maciej Szymanowicz.
    20 tysięcy czarno-białych negatywów i ponad 300 czarno-białych fotografii przekazała w tym roku Galerii Miejskiej bwa w Bydgoszczy pierwsza żona Ildefonsa Bańkowskiego, dr inż. arch. Barbara Bańkowska. Wszystkie poukładane były chronologicznie, złożone w pięciu pudełkach. - Jest to historia dość prozaiczna. Po prostu pewnego dnia, krótko po wojnie, otrzymałem w prezencie aparat fotograficzny - artysta opowiadał w jednym z wywiadów o początkach swojej pasji. W dziedzinie fotografii był samoukiem, eksperymentatorem, propagatorem fotografii barwnej - pisze o fotografiku Agnieszka Gorzaniak, kurator wystawy, która jest pierwszą pośmiertną ekspozycją prac zmarłego w 1982 roku Bańkowskiego. Z wykształcenia był architektem. Zawód ten zdobył po wojnie. Choć był bardzo zdolnym projektantem - jest autorem 4 projektów nadproży i portali kamienic Drogi Królewskiej w powojennym Gdańsku - to ostatecznie porzucił zawód, by w pełni oddać się fotografowaniu. Architekturę jednakże do końca życia fotografował w sposób szczególny. Sporo jego zdjęć pokazuje Bydgoszcz, z którą związał się na 25 lat. To on dokumentował m.in. wielkie budowy lat 60-tych na obszarze województwa bydgoskiego. - Bańskowski niewątpliwie był twórcą swojej epoki, a jego zdjęcia wynikały z logiki bieżących problemów architektonicznych: zniszczenia miast i ich odbudowy, restytucji przemysłu i wreszcie budowy osiedli mieszkaniowych. Był zatem kronikarzem nie tylko swoich czasów, ale przede wszystkim profesji przechodzącej znaczące przemiany wynikające z kolejnych dyrektyw i planów gospodarczych oraz zmian w technice budowlanej - mówi o znaczeniu zdjęć fotografika architekt, Maciej Szymanowicz.
    Ildefons Bańkowski
    16 z 21

    20 tysięcy czarno-białych negatywów i ponad 300 czarno-białych fotografii przekazała w tym roku Galerii Miejskiej bwa w Bydgoszczy pierwsza żona Ildefonsa Bańkowskiego, dr inż. arch. Barbara Bańkowska. Wszystkie poukładane były chronologicznie, złożone w pięciu pudełkach. - Jest to historia dość prozaiczna. Po prostu pewnego dnia, krótko po wojnie, otrzymałem w prezencie aparat fotograficzny - artysta opowiadał w jednym z wywiadów o początkach swojej pasji. W dziedzinie fotografii był samoukiem, eksperymentatorem, propagatorem fotografii barwnej - pisze o fotografiku Agnieszka Gorzaniak, kurator wystawy, która jest pierwszą pośmiertną ekspozycją prac zmarłego w 1982 roku Bańkowskiego. Z wykształcenia był architektem. Zawód ten zdobył po wojnie. Choć był bardzo zdolnym projektantem - jest autorem 4 projektów nadproży i portali kamienic Drogi Królewskiej w powojennym Gdańsku - to ostatecznie porzucił zawód, by w pełni oddać się fotografowaniu. Architekturę jednakże do końca życia fotografował w sposób szczególny. Sporo jego zdjęć pokazuje Bydgoszcz, z którą związał się na 25 lat. To on dokumentował m.in. wielkie budowy lat 60-tych na obszarze województwa bydgoskiego. - Bańskowski niewątpliwie był twórcą swojej epoki, a jego zdjęcia wynikały z logiki bieżących problemów architektonicznych: zniszczenia miast i ich odbudowy, restytucji przemysłu i wreszcie budowy osiedli mieszkaniowych. Był zatem kronikarzem nie tylko swoich czasów, ale przede wszystkim profesji przechodzącej znaczące przemiany wynikające z kolejnych dyrektyw i planów gospodarczych oraz zmian w technice budowlanej - mówi o znaczeniu zdjęć fotografika architekt, Maciej Szymanowicz.
    20 tysięcy czarno-białych negatywów i ponad 300 czarno-białych fotografii przekazała w tym roku Galerii Miejskiej bwa w Bydgoszczy pierwsza żona Ildefonsa Bańkowskiego, dr inż. arch. Barbara Bańkowska. Wszystkie poukładane były chronologicznie, złożone w pięciu pudełkach. - Jest to historia dość prozaiczna. Po prostu pewnego dnia, krótko po wojnie, otrzymałem w prezencie aparat fotograficzny - artysta opowiadał w jednym z wywiadów o początkach swojej pasji. W dziedzinie fotografii był samoukiem, eksperymentatorem, propagatorem fotografii barwnej - pisze o fotografiku Agnieszka Gorzaniak, kurator wystawy, która jest pierwszą pośmiertną ekspozycją prac zmarłego w 1982 roku Bańkowskiego. Z wykształcenia był architektem. Zawód ten zdobył po wojnie. Choć był bardzo zdolnym projektantem - jest autorem 4 projektów nadproży i portali kamienic Drogi Królewskiej w powojennym Gdańsku - to ostatecznie porzucił zawód, by w pełni oddać się fotografowaniu. Architekturę jednakże do końca życia fotografował w sposób szczególny. Sporo jego zdjęć pokazuje Bydgoszcz, z którą związał się na 25 lat. To on dokumentował m.in. wielkie budowy lat 60-tych na obszarze województwa bydgoskiego. - Bańskowski niewątpliwie był twórcą swojej epoki, a jego zdjęcia wynikały z logiki bieżących problemów architektonicznych: zniszczenia miast i ich odbudowy, restytucji przemysłu i wreszcie budowy osiedli mieszkaniowych. Był zatem kronikarzem nie tylko swoich czasów, ale przede wszystkim profesji przechodzącej znaczące przemiany wynikające z kolejnych dyrektyw i planów gospodarczych oraz zmian w technice budowlanej - mówi o znaczeniu zdjęć fotografika architekt, Maciej Szymanowicz.
    Ildefons Bańkowski
    17 z 21

    20 tysięcy czarno-białych negatywów i ponad 300 czarno-białych fotografii przekazała w tym roku Galerii Miejskiej bwa w Bydgoszczy pierwsza żona Ildefonsa Bańkowskiego, dr inż. arch. Barbara Bańkowska. Wszystkie poukładane były chronologicznie, złożone w pięciu pudełkach. - Jest to historia dość prozaiczna. Po prostu pewnego dnia, krótko po wojnie, otrzymałem w prezencie aparat fotograficzny - artysta opowiadał w jednym z wywiadów o początkach swojej pasji. W dziedzinie fotografii był samoukiem, eksperymentatorem, propagatorem fotografii barwnej - pisze o fotografiku Agnieszka Gorzaniak, kurator wystawy, która jest pierwszą pośmiertną ekspozycją prac zmarłego w 1982 roku Bańkowskiego. Z wykształcenia był architektem. Zawód ten zdobył po wojnie. Choć był bardzo zdolnym projektantem - jest autorem 4 projektów nadproży i portali kamienic Drogi Królewskiej w powojennym Gdańsku - to ostatecznie porzucił zawód, by w pełni oddać się fotografowaniu. Architekturę jednakże do końca życia fotografował w sposób szczególny. Sporo jego zdjęć pokazuje Bydgoszcz, z którą związał się na 25 lat. To on dokumentował m.in. wielkie budowy lat 60-tych na obszarze województwa bydgoskiego. - Bańskowski niewątpliwie był twórcą swojej epoki, a jego zdjęcia wynikały z logiki bieżących problemów architektonicznych: zniszczenia miast i ich odbudowy, restytucji przemysłu i wreszcie budowy osiedli mieszkaniowych. Był zatem kronikarzem nie tylko swoich czasów, ale przede wszystkim profesji przechodzącej znaczące przemiany wynikające z kolejnych dyrektyw i planów gospodarczych oraz zmian w technice budowlanej - mówi o znaczeniu zdjęć fotografika architekt, Maciej Szymanowicz.
    20 tysięcy czarno-białych negatywów i ponad 300 czarno-białych fotografii przekazała w tym roku Galerii Miejskiej bwa w Bydgoszczy pierwsza żona Ildefonsa Bańkowskiego, dr inż. arch. Barbara Bańkowska. Wszystkie poukładane były chronologicznie, złożone w pięciu pudełkach. - Jest to historia dość prozaiczna. Po prostu pewnego dnia, krótko po wojnie, otrzymałem w prezencie aparat fotograficzny - artysta opowiadał w jednym z wywiadów o początkach swojej pasji. W dziedzinie fotografii był samoukiem, eksperymentatorem, propagatorem fotografii barwnej - pisze o fotografiku Agnieszka Gorzaniak, kurator wystawy, która jest pierwszą pośmiertną ekspozycją prac zmarłego w 1982 roku Bańkowskiego. Z wykształcenia był architektem. Zawód ten zdobył po wojnie. Choć był bardzo zdolnym projektantem - jest autorem 4 projektów nadproży i portali kamienic Drogi Królewskiej w powojennym Gdańsku - to ostatecznie porzucił zawód, by w pełni oddać się fotografowaniu. Architekturę jednakże do końca życia fotografował w sposób szczególny. Sporo jego zdjęć pokazuje Bydgoszcz, z którą związał się na 25 lat. To on dokumentował m.in. wielkie budowy lat 60-tych na obszarze województwa bydgoskiego. - Bańskowski niewątpliwie był twórcą swojej epoki, a jego zdjęcia wynikały z logiki bieżących problemów architektonicznych: zniszczenia miast i ich odbudowy, restytucji przemysłu i wreszcie budowy osiedli mieszkaniowych. Był zatem kronikarzem nie tylko swoich czasów, ale przede wszystkim profesji przechodzącej znaczące przemiany wynikające z kolejnych dyrektyw i planów gospodarczych oraz zmian w technice budowlanej - mówi o znaczeniu zdjęć fotografika architekt, Maciej Szymanowicz.
    Wojciech Wozniak art.foto.ZPAF
    18 z 21

    20 tysięcy czarno-białych negatywów i ponad 300 czarno-białych fotografii przekazała w tym roku Galerii Miejskiej bwa w Bydgoszczy pierwsza żona Ildefonsa Bańkowskiego, dr inż. arch. Barbara Bańkowska. Wszystkie poukładane były chronologicznie, złożone w pięciu pudełkach. - Jest to historia dość prozaiczna. Po prostu pewnego dnia, krótko po wojnie, otrzymałem w prezencie aparat fotograficzny - artysta opowiadał w jednym z wywiadów o początkach swojej pasji. W dziedzinie fotografii był samoukiem, eksperymentatorem, propagatorem fotografii barwnej - pisze o fotografiku Agnieszka Gorzaniak, kurator wystawy, która jest pierwszą pośmiertną ekspozycją prac zmarłego w 1982 roku Bańkowskiego. Z wykształcenia był architektem. Zawód ten zdobył po wojnie. Choć był bardzo zdolnym projektantem - jest autorem 4 projektów nadproży i portali kamienic Drogi Królewskiej w powojennym Gdańsku - to ostatecznie porzucił zawód, by w pełni oddać się fotografowaniu. Architekturę jednakże do końca życia fotografował w sposób szczególny. Sporo jego zdjęć pokazuje Bydgoszcz, z którą związał się na 25 lat. To on dokumentował m.in. wielkie budowy lat 60-tych na obszarze województwa bydgoskiego. - Bańskowski niewątpliwie był twórcą swojej epoki, a jego zdjęcia wynikały z logiki bieżących problemów architektonicznych: zniszczenia miast i ich odbudowy, restytucji przemysłu i wreszcie budowy osiedli mieszkaniowych. Był zatem kronikarzem nie tylko swoich czasów, ale przede wszystkim profesji przechodzącej znaczące przemiany wynikające z kolejnych dyrektyw i planów gospodarczych oraz zmian w technice budowlanej - mówi o znaczeniu zdjęć fotografika architekt, Maciej Szymanowicz.
    20 tysięcy czarno-białych negatywów i ponad 300 czarno-białych fotografii przekazała w tym roku Galerii Miejskiej bwa w Bydgoszczy pierwsza żona Ildefonsa Bańkowskiego, dr inż. arch. Barbara Bańkowska. Wszystkie poukładane były chronologicznie, złożone w pięciu pudełkach. - Jest to historia dość prozaiczna. Po prostu pewnego dnia, krótko po wojnie, otrzymałem w prezencie aparat fotograficzny - artysta opowiadał w jednym z wywiadów o początkach swojej pasji. W dziedzinie fotografii był samoukiem, eksperymentatorem, propagatorem fotografii barwnej - pisze o fotografiku Agnieszka Gorzaniak, kurator wystawy, która jest pierwszą pośmiertną ekspozycją prac zmarłego w 1982 roku Bańkowskiego. Z wykształcenia był architektem. Zawód ten zdobył po wojnie. Choć był bardzo zdolnym projektantem - jest autorem 4 projektów nadproży i portali kamienic Drogi Królewskiej w powojennym Gdańsku - to ostatecznie porzucił zawód, by w pełni oddać się fotografowaniu. Architekturę jednakże do końca życia fotografował w sposób szczególny. Sporo jego zdjęć pokazuje Bydgoszcz, z którą związał się na 25 lat. To on dokumentował m.in. wielkie budowy lat 60-tych na obszarze województwa bydgoskiego. - Bańskowski niewątpliwie był twórcą swojej epoki, a jego zdjęcia wynikały z logiki bieżących problemów architektonicznych: zniszczenia miast i ich odbudowy, restytucji przemysłu i wreszcie budowy osiedli mieszkaniowych. Był zatem kronikarzem nie tylko swoich czasów, ale przede wszystkim profesji przechodzącej znaczące przemiany wynikające z kolejnych dyrektyw i planów gospodarczych oraz zmian w technice budowlanej - mówi o znaczeniu zdjęć fotografika architekt, Maciej Szymanowicz.
    Ildefons Bańkowski
    19 z 21

    20 tysięcy czarno-białych negatywów i ponad 300 czarno-białych fotografii przekazała w tym roku Galerii Miejskiej bwa w Bydgoszczy pierwsza żona Ildefonsa Bańkowskiego, dr inż. arch. Barbara Bańkowska. Wszystkie poukładane były chronologicznie, złożone w pięciu pudełkach. - Jest to historia dość prozaiczna. Po prostu pewnego dnia, krótko po wojnie, otrzymałem w prezencie aparat fotograficzny - artysta opowiadał w jednym z wywiadów o początkach swojej pasji. W dziedzinie fotografii był samoukiem, eksperymentatorem, propagatorem fotografii barwnej - pisze o fotografiku Agnieszka Gorzaniak, kurator wystawy, która jest pierwszą pośmiertną ekspozycją prac zmarłego w 1982 roku Bańkowskiego. Z wykształcenia był architektem. Zawód ten zdobył po wojnie. Choć był bardzo zdolnym projektantem - jest autorem 4 projektów nadproży i portali kamienic Drogi Królewskiej w powojennym Gdańsku - to ostatecznie porzucił zawód, by w pełni oddać się fotografowaniu. Architekturę jednakże do końca życia fotografował w sposób szczególny. Sporo jego zdjęć pokazuje Bydgoszcz, z którą związał się na 25 lat. To on dokumentował m.in. wielkie budowy lat 60-tych na obszarze województwa bydgoskiego. - Bańskowski niewątpliwie był twórcą swojej epoki, a jego zdjęcia wynikały z logiki bieżących problemów architektonicznych: zniszczenia miast i ich odbudowy, restytucji przemysłu i wreszcie budowy osiedli mieszkaniowych. Był zatem kronikarzem nie tylko swoich czasów, ale przede wszystkim profesji przechodzącej znaczące przemiany wynikające z kolejnych dyrektyw i planów gospodarczych oraz zmian w technice budowlanej - mówi o znaczeniu zdjęć fotografika architekt, Maciej Szymanowicz.
    20 tysięcy czarno-białych negatywów i ponad 300 czarno-białych fotografii przekazała w tym roku Galerii Miejskiej bwa w Bydgoszczy pierwsza żona Ildefonsa Bańkowskiego, dr inż. arch. Barbara Bańkowska. Wszystkie poukładane były chronologicznie, złożone w pięciu pudełkach. - Jest to historia dość prozaiczna. Po prostu pewnego dnia, krótko po wojnie, otrzymałem w prezencie aparat fotograficzny - artysta opowiadał w jednym z wywiadów o początkach swojej pasji. W dziedzinie fotografii był samoukiem, eksperymentatorem, propagatorem fotografii barwnej - pisze o fotografiku Agnieszka Gorzaniak, kurator wystawy, która jest pierwszą pośmiertną ekspozycją prac zmarłego w 1982 roku Bańkowskiego. Z wykształcenia był architektem. Zawód ten zdobył po wojnie. Choć był bardzo zdolnym projektantem - jest autorem 4 projektów nadproży i portali kamienic Drogi Królewskiej w powojennym Gdańsku - to ostatecznie porzucił zawód, by w pełni oddać się fotografowaniu. Architekturę jednakże do końca życia fotografował w sposób szczególny. Sporo jego zdjęć pokazuje Bydgoszcz, z którą związał się na 25 lat. To on dokumentował m.in. wielkie budowy lat 60-tych na obszarze województwa bydgoskiego. - Bańskowski niewątpliwie był twórcą swojej epoki, a jego zdjęcia wynikały z logiki bieżących problemów architektonicznych: zniszczenia miast i ich odbudowy, restytucji przemysłu i wreszcie budowy osiedli mieszkaniowych. Był zatem kronikarzem nie tylko swoich czasów, ale przede wszystkim profesji przechodzącej znaczące przemiany wynikające z kolejnych dyrektyw i planów gospodarczych oraz zmian w technice budowlanej - mówi o znaczeniu zdjęć fotografika architekt, Maciej Szymanowicz.
    Ildefons Bańkowski
    20 z 21

    20 tysięcy czarno-białych negatywów i ponad 300 czarno-białych fotografii przekazała w tym roku Galerii Miejskiej bwa w Bydgoszczy pierwsza żona Ildefonsa Bańkowskiego, dr inż. arch. Barbara Bańkowska. Wszystkie poukładane były chronologicznie, złożone w pięciu pudełkach. - Jest to historia dość prozaiczna. Po prostu pewnego dnia, krótko po wojnie, otrzymałem w prezencie aparat fotograficzny - artysta opowiadał w jednym z wywiadów o początkach swojej pasji. W dziedzinie fotografii był samoukiem, eksperymentatorem, propagatorem fotografii barwnej - pisze o fotografiku Agnieszka Gorzaniak, kurator wystawy, która jest pierwszą pośmiertną ekspozycją prac zmarłego w 1982 roku Bańkowskiego. Z wykształcenia był architektem. Zawód ten zdobył po wojnie. Choć był bardzo zdolnym projektantem - jest autorem 4 projektów nadproży i portali kamienic Drogi Królewskiej w powojennym Gdańsku - to ostatecznie porzucił zawód, by w pełni oddać się fotografowaniu. Architekturę jednakże do końca życia fotografował w sposób szczególny. Sporo jego zdjęć pokazuje Bydgoszcz, z którą związał się na 25 lat. To on dokumentował m.in. wielkie budowy lat 60-tych na obszarze województwa bydgoskiego. - Bańskowski niewątpliwie był twórcą swojej epoki, a jego zdjęcia wynikały z logiki bieżących problemów architektonicznych: zniszczenia miast i ich odbudowy, restytucji przemysłu i wreszcie budowy osiedli mieszkaniowych. Był zatem kronikarzem nie tylko swoich czasów, ale przede wszystkim profesji przechodzącej znaczące przemiany wynikające z kolejnych dyrektyw i planów gospodarczych oraz zmian w technice budowlanej - mówi o znaczeniu zdjęć fotografika architekt, Maciej Szymanowicz.
    20 tysięcy czarno-białych negatywów i ponad 300 czarno-białych fotografii przekazała w tym roku Galerii Miejskiej bwa w Bydgoszczy pierwsza żona Ildefonsa Bańkowskiego, dr inż. arch. Barbara Bańkowska. Wszystkie poukładane były chronologicznie, złożone w pięciu pudełkach. - Jest to historia dość prozaiczna. Po prostu pewnego dnia, krótko po wojnie, otrzymałem w prezencie aparat fotograficzny - artysta opowiadał w jednym z wywiadów o początkach swojej pasji. W dziedzinie fotografii był samoukiem, eksperymentatorem, propagatorem fotografii barwnej - pisze o fotografiku Agnieszka Gorzaniak, kurator wystawy, która jest pierwszą pośmiertną ekspozycją prac zmarłego w 1982 roku Bańkowskiego. Z wykształcenia był architektem. Zawód ten zdobył po wojnie. Choć był bardzo zdolnym projektantem - jest autorem 4 projektów nadproży i portali kamienic Drogi Królewskiej w powojennym Gdańsku - to ostatecznie porzucił zawód, by w pełni oddać się fotografowaniu. Architekturę jednakże do końca życia fotografował w sposób szczególny. Sporo jego zdjęć pokazuje Bydgoszcz, z którą związał się na 25 lat. To on dokumentował m.in. wielkie budowy lat 60-tych na obszarze województwa bydgoskiego. - Bańskowski niewątpliwie był twórcą swojej epoki, a jego zdjęcia wynikały z logiki bieżących problemów architektonicznych: zniszczenia miast i ich odbudowy, restytucji przemysłu i wreszcie budowy osiedli mieszkaniowych. Był zatem kronikarzem nie tylko swoich czasów, ale przede wszystkim profesji przechodzącej znaczące przemiany wynikające z kolejnych dyrektyw i planów gospodarczych oraz zmian w technice budowlanej - mówi o znaczeniu zdjęć fotografika architekt, Maciej Szymanowicz.
    Ildefons Bańkowski
    21 z 21

    20 tysięcy czarno-białych negatywów i ponad 300 czarno-białych fotografii przekazała w tym roku Galerii Miejskiej bwa w Bydgoszczy pierwsza żona Ildefonsa Bańkowskiego, dr inż. arch. Barbara Bańkowska. Wszystkie poukładane były chronologicznie, złożone w pięciu pudełkach. - Jest to historia dość prozaiczna. Po prostu pewnego dnia, krótko po wojnie, otrzymałem w prezencie aparat fotograficzny - artysta opowiadał w jednym z wywiadów o początkach swojej pasji. W dziedzinie fotografii był samoukiem, eksperymentatorem, propagatorem fotografii barwnej - pisze o fotografiku Agnieszka Gorzaniak, kurator wystawy, która jest pierwszą pośmiertną ekspozycją prac zmarłego w 1982 roku Bańkowskiego. Z wykształcenia był architektem. Zawód ten zdobył po wojnie. Choć był bardzo zdolnym projektantem - jest autorem 4 projektów nadproży i portali kamienic Drogi Królewskiej w powojennym Gdańsku - to ostatecznie porzucił zawód, by w pełni oddać się fotografowaniu. Architekturę jednakże do końca życia fotografował w sposób szczególny. Sporo jego zdjęć pokazuje Bydgoszcz, z którą związał się na 25 lat. To on dokumentował m.in. wielkie budowy lat 60-tych na obszarze województwa bydgoskiego. - Bańskowski niewątpliwie był twórcą swojej epoki, a jego zdjęcia wynikały z logiki bieżących problemów architektonicznych: zniszczenia miast i ich odbudowy, restytucji przemysłu i wreszcie budowy osiedli mieszkaniowych. Był zatem kronikarzem nie tylko swoich czasów, ale przede wszystkim profesji przechodzącej znaczące przemiany wynikające z kolejnych dyrektyw i planów gospodarczych oraz zmian w technice budowlanej - mówi o znaczeniu zdjęć fotografika architekt, Maciej Szymanowicz.
    Więcej

      Popularne

      Komentarze
      Zaloguj się
      Chcesz dołączyć do dyskusji? Kup prenumeratę, by czytać artykuły i je komentować

      Wszystkie komentarze

      sortuj:
      od najnowszego od najstarszego od najpopularniejszego od najmniej popularnego
      Szkoda, że redaktor nie zadał sobie trudu aby pokazać naprawdę wartościowe ujęcia, które świadczą o historii bydgoskich osiedli, jak zaznaczył w tytule. Jedno zdjęcie z nieistniejącym już układem drogowym w ul.Szubińskiej to trochę mało. Co by szkodziło podpisać poszczególne ujęcia? Pewnie redaktor za młody... Trzeba było podpytać starszych mieszkańców miasta, a powstałaby interesująca sekwencja starych, już historycznych zdjęć. A swoją drogą ciekawe, co w tym galimatiasie fotek robi warszawski Torwar? Nie było zapewne zdjęcia Torbydu. Ale na pewno można było w to miejsce pokazać coś ciekawszego z owych tysięcy zdjęć.
      już oceniałe(a)ś
      0
      0
      Zgłoś
      Odpowiedz
      Stosowanie końcówki fleksyjnej "-tych" jest błędem. Poprawnie to: ...w latach 60. lub sześćdziesiątych. Niestety, to dość powszechny błąd. Przykro tylko, że utrwalany przez dziennikarzy.
      już oceniałe(a)ś
      0
      0
      Zgłoś
      Odpowiedz

      Tematy ważne dla Bydgoszczy

      Tematy
      Miejsca

      Warto przeczytać

      Magazyn Kuchnia
      Magazyny
      Licytacje, przetargi
      wyborcza.pl
      Serwisy partnerskie

      Copyright © Wyborcza sp. z o.o.

      Właściciel niniejszego serwisu nie wyraża zgody na zwielokrotnianie ani inne korzystanie z utworów rozpowszechnionych w tym serwisie, w celu eksploracji tekstów i danych. Więcej informacji w zastrzeżeniu dot. eksploracji tekstów i danych.