Pstrąg potokowy (na zdjęciu: u góry). Występuje w niemal całej Europie oraz północnej Afryce i nielicznie w Azji. W Polsce liczny na południu i północy kraju. Ubarwienie ma bardzo zmienne - zależne od miejsca przebywania. Na ciele liczne czarne i czerwone kropki. Brzuch żółto-biały lub żółty. Płetwa tłuszczowa jasna, ciemnoobrzeżona. Młode osobniki mają duże, wyraźne niebiesko-szare plamy na bokach. Żywi się głównie rybami i owadami. Do tarła przystępuje jesienią, podejmując krótkie (z reguły kilkukilometrowe) wędrówki do niewielkich dopływów ze żwirowym dnem. Jednej samicy zazwyczaj towarzyszy kilka samców. Ikra jest składana do zagłębień wykopanych w żwirze. Zapiaszczenie tego żwiru ma silny wpływ na przeżywalność ikry i w miejscach, gdzie jest ono bardzo silne, tarło może się okazać nieefektywne i larwy się nie wylęgną. Larwy tuż po wylęgu mają duży woreczek żółtkowy.
Pstrąg tęczowy (na zdjęciu: u dołu). Naturalnie występuje w Ameryce Północnej, sztucznie rozpowszechniony niemal we wszystkich krajach świata. Do Polski sprowadzony w XIX w., spotkać go można - w niewielkiej liczbie - w każdej niemal rzece oraz w wielu stawach i jeziorach. Ubarwienie jest zależne od wieku i miejsca przebywania. Najczęściej srebrne boki, niebiesko-szary lub zielono-szary grzbiet, różowa wstęga wzdłuż linii bocznej (której zawdzięcza swoją nazwę) oraz zawsze czarne plamki na bokach i płetwach. Żywi się rybami, owadami, kijankami, żabami. Tarło odbywa się od grudnia do maja. Ryby wyszukują żwirowate ujścia rzek. Samica wykopuje w odpowiednim miejscu dołek, szybko machając płetwą. Składa do niego ikrę, którą samiec zapładnia. Samiczka ostrożnie zakrywa ikrę drobnymi kamyczkami i piaskiem. Młode pstrągi wykluwają się w różnym czasie, zależnie od temperatury wody.
Wszystkie komentarze