Ewa Sienkiewicz
Już trzeci raz pomagam w Szlachetnej Paczce. Dobrze pamiętam swój pierwszy raz. O pomoc prosiła wówczas rodzina z niepełnosprawnym synem. Został pobity, a rodzina czekała na koniec procesu i odszkodowanie. Nie czekała bezczynnie, potrzebna była rehabilitacja, więc się wyprzedawali. Spieniężali wszystko, co miało jakąś wartość. Miłość rodziców, którzy troskliwie opiekowali się dzieckiem, była ogromna. Prosili jedynie o żywność i środki czystości oraz sprzęt AGD, bo syn posiłki przyjmował tylko w konsystencji papek. Nie kryli, że jedzenie dostają także od rodziny, bliskich i znajomych. Z niektórymi osobami mam kontakt do dziś, składamy sobie życzenia na święta, pytam, co potrzeba, a później ze znajomymi robimy takie minipaczki. Nie wyobrażam sobie, żeby odejść ze Szlachetnej Paczki.
Martyna Piotrowska
Już nie jestem debiutantką, po raz pierwszy wzięłam udział w akcji przed rokiem. Jak większość osób po prostu o Szlachetnej Paczce przeczytałam w prasie i internecie. Nie zastanawiałam się długo, choć na brak zajęć nie narzekam. Pracuję i uczę się. Nieść pomoc potrzebującym to szczytny cel, ale jak ma też z tego coś dla siebie. Poznałam wielu rewelacyjnych ludzi, którzy są pełnym sercem zaangażowani w tę akcję. Skandal z księdzem, pomysłodawcą Szlachetnej Paczki, nikogo nie zniechęcił do pracy. Nas ta historia nie dotyczyła i nie dotyczy, pracujemy tak samo, jak pracowaliśmy. W tym wszystkim ujmuje mnie pokora ludzi, którzy są obdarowywani. Nie oczekują zbyt wiele i cieszą się szczerze z każdej pomocy. Na pewno będę się angażowała w pomoc przez kolejne lata.
Aleksandra Radecka
Za chwilę stuknie mi czterdziestka, czyli jak na wolontariuszkę to jestem trochę stara. Już po wizycie u pierwszej rodziny, u jakiej byłam, dostałam taki życiowy prztyczek w nos. Nauczyłam się, aby nie oceniać ludzi. To była kobieta z trójką dzieci bez środków do życia. Tłumaczyła, że nie może iść do pracy, bo ma malutkie dzieci, w duchu się buntowałam: a niby dlaczego nie? Moje dzieci też były małe, ja poszłam jednak do pracy, a one do żłobka. Kiedy poznałam bliżej sytuację tej kobiety, spokorniałam. Pierwsze dziecko urodziła jak miała 16 lat, rodzice wyrzucili ją z domu, życie jej się nie układała, była zahukana i bezsilna. Dziś, dzięki pomocy, stanęła na nogi i jej życie toczy się normalnie. Choć jestem przy tej akcji już czwarty rok nadal życie potrafi mnie zaskoczyć.
Agnieszka Janiszewska
Ze Szlachetną Paczką zetknęłam się na wydziale zarządzania Uniwersytetu Technologiczno-Przyrodniczego. Byłam po drugiej stronie barykady, w gronie darczyńców. Opiekun akcji zrezygnował z funkcji i pani dziekan zaproponowała mi tę rolę. Jako wolontariusz pomagam po raz pierwszy. Zobaczyłam, że nieraz pomocy potrzebują ludzie, którzy są blisko nas, sąsiedzi, którzy nie mają odwagi prosić o pomoc. Oczywiście zdarzają się także osoby roszczeniowe. Mam trójkę dzieci, na dodatek na stare lata wybrałam się na studia, ale przekonałam się, że im więcej mam zajęć, to i więcej czasu dla innych. Mąż twierdzi, że mam niestwierdzone ADHD i coś w tym jest. Zachęcam wszystkich do udziału w Szlachetnej Paczce i niech nikt się nie wykręca brakiem czasu. To rewelacyjna akcja, pomagamy konkretnym rodzinom, które mają spersonalizowane potrzeby, najmądrzejsza forma pomocy, jaką znam. Dla mnie szokiem było, jak widziałam, że im mniej człowiek miał, tym mniej oczekiwał. Jeden pan prosił o latarkę na baterię, samotna pani o trochę proszku do prania i innych środków czystości. Dla nas takie kwoty wydają się błahe, a dla osób żyjących skromnie urastają do ogromnych wydatków.
Już w sobotę (8.12) wielki finał tegorocznej edycji Szlachetnej Paczki.
- Przed otwarciem bazy zakładaliśmy, że pomożemy 900 rodzinom w województwie kujawsko-pomorskim. Dziś mamy już ponad 1000 darczyńców i jednocześnie kolejne rodziny czekające na pomoc. To bardzo cieszy, ale jednocześnie stawia przed nami jeszcze większe wymagania - mówi Monika Siewert, koordynator ds. promocji Szlachetnej Paczki i Akademii Przyszłości w Kujawsko-Pomorskiem. - Gdy spotykamy się z rodziną, która chce otrzymać pomoc, mówimy od razu, że nic nie możemy obiecać, ale wiadomo, że każdy z nas chce, aby pomoc otrzymali wszyscy. Do końca będziemy walczyć, żeby każda rodzina dostała paczkę. W zeszłym roku w całej Polsce udało się pomóc wszystkim rodzinom, które zgłosiły się do akcji. Marzymy, by w tym roku było podobnie.
Organizatorzy zwracają uwagę, że paczka to efekt wspólnej pracy i zaangażowania wielu osób. - Jedną paczkę przygotowuje średnio 36 osób, przyjaciele, rodzina czy znajomi z pracy. W zeszłym roku wartość paczki wynosiła średnio 2600 zł. Gdy podzielimy tę kwotę na liczbę osób, które przygotowują pomoc, okazuje się, że nie trzeba wcale wiele, by zapewnić komuś lepsze święta - dodaje Siewert.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze