Pamiętam, że maturę pisało się w sali gimnastycznej. Część pisemna trwała tak długo, że rodzice przygotowywali nam kanapki, w których mój kolega schował ściągę na egzamin z matematyki. Był to przedmiot na maturze obowiązkowy, tak jak teraz. Nie lubiłem matematyki. Natomiast najbardziej lubiłem propedeutykę nauki o społeczeństwie, dzisiaj to się nazywa wiedza o społeczeństwie. Orientowałem się w bieżących wydarzeniach, więc nie miałam z tym problemu, ale otrzymałem ocenę dobrą, chociaż liczyłem na bardzo dobrą. Był to egzamin tylko ustny. Z języka polskiego miałem ocenę dobrą. Oczywiście pamiętam stres, który towarzyszył nam wszystkim przed maturą. Ale każdy musi przez to przejść.
Maturę zdawałam 26 lat temu, ale do dzisiaj pamiętam ten czas jako czas wytężonej pracy i wyjątkowego skupienia, a nauki miałam sporo, bo chodziłam do technikum. By podejść do matury, musiałam zdać egzamin dyplomowy. Matura wydawała się prostym egzaminem w porównaniu z dwustopniowym (teoretycznym i praktycznym) egzaminem dyplomowym, który zdawałam 28 kwietnia 1991 roku, tydzień potem przystępowałam do matury. Te dwa ważne egzaminy stanowiły najlepszą dietę w moim życiu (śmiech), bo chudłam w oczach. Przygotowania do matury zaczęłam dość wcześnie. Dużo czytałam, chodziłam na dodatkowe lekcje z języka niemieckiego, który wybrałam sobie na maturę ustną. Dodam, że ten język zdawały zaledwie dwie osoby w szkole. Z góry założyłam, że muszę dostać piątkę. Z wiadomych powodów nie bałam się egzaminu z języka polskiego, ale matematyka budziła mój autentyczny strach. W dodatku to nie był przedmiot, którego szło się zwyczajnie nauczyć. Matematykę trzeba było zrozumieć! Czy czegoś mi brakowało? Chyba nie, choć nie mieliśmy takiej opieki jak współcześni maturzyści. Nikt nie organizował nam dodatkowych zajęć. Byliśmy dorośli i tak nas traktowano. To my odpowiadaliśmy za swoją przyszłość. Do głowy nam nie przychodziło, by za swoją niewiedzę obwiniać nauczycieli, co dzisiaj jest wręcz nagminne. Była w nas jakaś godność. Świetnie funkcjonowała też pomoc koleżeńska. Uśmiecham się, gdy przypominam sobie nasze mamy przygotowujące kanapki na maturę. Świeże bułeczki prosto z piekarni były chrupiące, smaczne i kolorowe. Matura pisemna trwała pięć godzin i dbano o nas szczególnie. W niektórych kanapkach były specjalne dodatki (śmiech). Nigdy nie zapomnę wielkiej hali Spożywczaka, w której pisaliśmy ten ważny egzamin. Kilkaset osób ramię w ramię pociło się nad maturalnymi zadaniami. Na każdej ławce jakiś misiek na szczęście i czuwający nad nami dyskretnie nauczyciele. Ech. aż się łezka w oku kręci. Maturzystom życzę spokoju. Za chwilę ten egzamin wyda się błahostką. Przed wami o wiele trudniejsze egzaminy z życia, które zdawać będziecie każdego dnia. A matura. cóż. poradzicie sobie. Kto jak nie Wy?
Maturę zdawałam w XX wieku i były to "inne czasy'. Niewiele pamiętam z przygotowań. Miałam bardzo wymagającą panią profesor, wobec czego nie potrzebowałam wiele czasu na powtórzenia wiadomości, bo powtórki były przed maturą... Niczego mi nie zabrakło. Można było korzystać ze słownika ortograficznego. Były trzy tematy z języka polskiego - jeden do wyboru. Matura z matematyki polegała na rozwiązaniu trzech zadań z treścią wybranych spośród pięciu. Czasami, aby dotrzeć do końcowego rozwiązania, trzeba było rozwiązać trzy części. Czas pisania obejmował 5 godzin wraz z przerwą na śniadanie - kanapki wniesione przez rodziców z Komitetu Rodzicielskiego.
Zawsze jest jakiś stres przed nieznanym. Nie było kiedyś egzaminów próbnych. Nikt nie wiedział dokładnie, jak taka matura przebiega, aż do pierwszego dnia. Zdawaliśmy w sali gimnastycznej - stoliki stały chyba w pięciu rzędach. Zadania zapisywane były na tablicach. Nie wiadomo było, czy trafi się jakiś ciekawy dla mnie temat. Każdy temat obejmował przekrój wiedzy ze wszystkich okresów literackich. Trzeba było znać wszystkie lektury. Nie było opracowań, więc wtedy czytało się wszystkie lektury. Jak coś się przeczytało, to każdy to pamiętał....
Matura, to przeżycie, które się zapamiętuje na zawsze. Pamiętam do dziś, gdzie siedziałam, trochę stresu, potem oczekiwanie na wyniki. Nie wiem, czy wiecie, że kiedyś za 3 błędy ortograficzne oblewało się maturę...
Rad nie ma. Uważam, że macie znacznie łatwiej. Teksty są, wystarczy odrobina wiedzy. Wtedy wypracowania z języka polskiego musiały mieć co najmniej 4 strony...
Nie przypominam sobie, żebym w jakiś szczególny sposób stresował się maturą. Moja mama do dziś wspomina, że byłem bardzo pozytywnie nastawiony. Zdawaliśmy: j. polski, matematykę, po raz pierwszy postanowiono na nas poeksperymentować i na maturze znalazł się przedmiot propedeutyka oraz przedmiot dodatkowy - ja wybrałem fizykę.
Najbardziej pamiętam egzamin maturalny z owej nieszczęsnej propedeutyki. Na dzień przed egzaminem ktoś przyniósł pytania w zestawach i powiedział, że to te, które będą na egzaminie. Wszyscy zgodnie podzieliliśmy materiał do opracowania i zabraliśmy się do ciężkiej pracy. Mi trafiło m.in. pytanie, którego chyba nie zapomnę do końca życia: "zarys historyczny polskiego systemu partyjnego" - to nie były czasy internetu i komputerów. Okazało się, że było to pytanie nie do opracowania z dostępnymi źródłami. Jak się nietrudno domyślać, to właśnie ja je wylosowałem - zdałem. Z każdej historii można wyciągnąć jakiś morał: drodzy uczniowie, trzeba na lekcji uważać, bo nie wiecie, jakie pytanie w przyszłości może was zaskoczyć.
Jak wspominam moją maturę? Bardzo pozytywnie, choć na pewno było stresująco. Egzaminy zdawałam w latach 90. Wtedy egzamin pisemny trwał 5 godzin, a egzamin ustny był loterią zestawów pytań, które opracowywali nauczyciele z mojej szkoły. Skala ocen była od 2 do 5 i żeby zdać, trzeba było uzyskać ocenę minimum dostateczną. Do egzaminu byłam przygotowana dobrze, bo maturę zdałam całkiem nieźle i dostałam się na studia bez żadnego problemu. Najlepiej pamiętam egzamin pisemny z historii. Zdawałam go w dużej sali. Z miejsca w ostatniej ławce pod oknem miałam świetny widok na szanowną komisję, która zasłaniała się przed nami dużymi gazetami. Bardzo pomocne były też mamy, które roznosiły smaczne kanapki i napoje. Teraz matura wygląda całkiem inaczej, ale jedno nie zmieniło się wcale - bywa stresująca. Oby ten stres był dla tegorocznych Abiturientów motywujący! Trzymam kciuki! Powodzenia!
Pamiętam, że matura składała się z części pisemnej i ustnej. Na języku polskim trzeba było napisać minimum pięć stron A4, a byli uczniowie, którzy pisali po kilkanaście stron. Nie można było zrobić więcej błędów ortograficznych niż trzy. Jeżeli otrzymało się ocenę bardzo dobrą, było się zwolnionym z egzaminu ustnego. Na szczęście udało mi się tak napisać i mnie to ominęło. Matematyka nie była wtedy obowiązkowa, ale raczej wielu uczniów się na nią decydowało. Łatwiej było natomiast ściągać. Matura z historii składała się tylko z wypracowania. Były trzy tematy i trzeba było to tak napisać, żeby otrzymać 50%. Taki był minimalny prób, aby zdać maturę.
Maturę zdawałam blisko 30 lat temu w XXIV Liceum Ogólnokształcącym w Łodzi, jednak pamiętam te dni doskonale, jakby to było wczoraj. Najpierw były egzaminy pisemne. W moim wypadku to język polski (obowiązkowy dla wszystkich) i matematyka. Jako uczennica klasy o profilu biologiczno-chemicznym miałam do wyboru biologię lub matematykę. Z dwojga złego wybrałam matematykę, bo wiedziałam, że z matematyki jedno zadanie na pewno zrobię dobrze. Były to zadania z rachunku prawdopodobieństwa, często zrozumiałe tylko dla humanistów. Z biologii tematyka prac pisemnych była tak szeroka, że trudno było przewidzieć, co będzie na maturze. Do egzaminów pisemnych podchodziłam lekko zdenerwowana, ale wiedziałam, że sobie poradzę z polskim, a z matematyki liczyłam tylko na rachunek prawdopodobieństwa i w duchu sobie powtarzałam, że przecież skoro tyle tysięcy przede mną zdało, to ja też na pewno zdam. Takiemu kompletnemu antytalenciu matematycznemu, co tabliczkę mnożenia zna tylko do 5x, powtarzanie sobie, że zdam, było bardzo kojące. Później przyszedł czas na egzaminy ustne. Tu wiedziałam, że nie będę miała żadnych problemów. Oczywiście zdawałam język polski i miałam banalne w moim odczuciu pytania o romantyzm, z gramatyki o jery w języku polskim. Potem był język rosyjski i opowiadanie o dzisiejszym Sankt Petersburgu. Wówczas był to Leningrad. A na koniec jak wisienka na torcie egzamin z języka łacińskiego, który zdawałam jako pierwsza absolwentka mojego liceum. To był jedyny egzamin, przed którym odczuwałam szybsze bicie serca, bo i komisja egzaminacyjna była większa (ze względu na to, że ten egzamin był ewenementem w szkole) i była na niej ówczesna Pani Dyrektor mojej szkoły. W szkole mówiono: Gdzie diabeł nie może, tam Beatę pośle (a ona sprawę załatwi). Tak było też z tym egzaminem, uparłam się, że będę zdawać maturę z tego przedmiotu i tak długo sprawę drążyłam, aż to się stało. Natomiast kiedy już wylosowałam zestaw, otworzyłam go i zobaczyłam tekst po łacinie, wiedziałam, że dalej będzie już tylko łatwo i przyjemnie. Bowiem był to fragment Księgi I Gajusza Juliusza Cezara O Wojnie Galijskiej. Galia jako całość dzieli się na trzy części. Jedną z nich zamieszkują Belgowie, drugą Akwitanowie, a trzecią te plemiona, które we własnym języku noszą nazwę Celtów, a w naszym Gallów.
Nie wiem, czy dobrze robię jako nauczyciel, że teraz się do tego przyznam, ale może to będzie dla dzisiejszych uczniów dobra okazja, aby pewne sprawy przemyśleć. Niestety nie należałem do zbytnio ambitnych uczniów w technikum. Kiedy skończyłem piątą klasę technikum, to przez dwa lata nie chciało mi się podejść do egzaminu maturalnego. Ważniejsi byli koledzy, życie towarzyskie i sport niż zastanawianie się nad jakąś tam maturą. Działa się jednak dziwna rzecz ze mną, kiedy już zbliżała się matura, a ja do niej nie podchodziłem. Wtedy odczuwałem pewien dyskomfort psychiczny, a nawet miałem wyrzuty sumienia. Do tego pamiętam zawiedziony wzrok mojej Mamy. Moja Mama by nie miała mi za złe, jeżeli bym się uczył i nie zdał matury. Moja Mama była po prostu zawiedziona, że nie podjąłem nawet próby. Dlatego moje przygotowania do matury trwały bardzo długo. Nie chodzi jednak, że dużo się do niej uczyłem. Chodzi o to, że długo "dojrzewałem" do tego egzaminu. dojrzałości. Co ciekawe, na studiach otrzymywałem stypendium naukowe za dobre wyniki w nauce. Cóż mnie zmobilizowało do intensywnej nauki? To proste! Jak płacili za naukę, to... zacząłem się dobrze uczyć.
Kiedy w końcu postanowiłem podejść do matury, to uczyłem się do niej "bite" sześć dni. Byłem leniwy, ale wiedza wchodziła mi bez większego problemu. Trudno może będzie uwierzyć w to, co teraz napiszę, ale "o mały włos" znowu nie podszedłbym do matury, gdyż okazało się, że. marynarka na mnie nie pasuje. Na szczęście mój kolega przyjechał po mnie samochodem i powiedział, żebym się nie wygłupiał.
Wiele pamiętam i wiele sytuacji miło wspominam. Może jednak wrócę do wątku z moim kolegą. Kiedy jechaliśmy na maturę, to marudziłem koledze, że słabo umiem i chyba nie zdam. Potem okazało się, że ja zdałem na "4" i "5", a kolega na samych słabych ocenach. Trochę głupio się czułem, gdyż właściwie zawdzięczałem mu, że podszedłem do tej matury.
Moje rady dla maturzystów? Po pierwsze "kiedy piłka w grze", to walczcie o swoją lepszą przyszłość i nie poddawajcie się przed "meczem". Przegracie, to trudno, ale nie oddawajcie "meczu" walkowerem. Po drugie, w trakcie egzaminu już się nie stresujcie, gdyż to już nic nie da.
Pamiętam, że matura składała się z egzaminu pisemnego z języka polskiego i matematyki oraz z trzech egzaminów ustnych: języka polskiego, propedeutyki i wybranego trzeciego przedmiotu. Wybrałem geografię gospodarczą, ponieważ bardzo lubiłem ten przedmiot, tak samo jak język polski. Pierwszego dnia, gdy pisałem język polski, miałem do wyboru pięć tematów. Wszyscy oczywiście stawiali na Mickiewicza, co nam się później opłaciło. Pisałem o przemianie jednego z bohaterów,, Pana Tadeusza", Jacka Soplicy. Polonistka kazała nam kupić dwa zestawy długopisów, żeby móc poprawić brakujące przecinki i kropki. Poprosiła także, bym podyktował siedzącemu obok mnie koledze, część pracy. Oczywiście to uczyniłem, bo wiedziałem, że kolega zrewanżuje się na egzaminie z matematyki. Wszystkie zadania zaproponowane kuratorium przez naszego psora od matematyki wróciły do nas na maturę. Z polskiego otrzymałem ocenę bardzo dobrą i taką samą ocenę dostałem również z propedeutyki i z geografii. Z matematyki otrzymałem ocenę dostateczną, ale asem z tego przedmiotu nigdy nie byłem.
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze