Raport ze szpitali. Gdzie matka śpi na drewnianym krześle

Chory maluch trafia do bydgoskiego szpitala i w każdym bez wyjątku zajmują się nim fachowo i najlepiej, jak potrafią. To podkreśla większość rodziców. W naszym raporcie nie chcemy osądzać, który szpital najlepiej leczy dzieci, ale ocenić warunki, w jakich przychodzi egzystować towarzyszącym im rodzicom czy dziadkom.

Pobyt dziecka w szpitalu to rewolucja w rodzinie. Z chorym maluchem zazwyczaj jest ktoś 24 godziny na dobę. Dla każdego rodzica najważniejsze jest, by jego dziecko wyzdrowiało, więc - nawet gdy pobyt w lecznicy okazuje się koszmarem - matki i ojcowie nie narzekają. Na jakie warunki mogą liczyć w bydgoskich szpitalach? Czy personel traktuje ich po ludzku?

W raporcie pokazujemy dwie strony medalu. Warunkami dla rodziców chwalą się same lecznice (na zdjęciu: wigilia na oddziale chirurgii szpitala im. Jurasza), ale też oceniają je rodzice, którzy w ostatnim roku trafili na szpitalne oddziały:

- Agnieszka, matka 8-miesięcznego Olka, była na pediatrii w szpitalu zakaźnym i na hematologii w Juraszu wiosną oraz na pediatrii w szpitalu dziecięcym jesienią.

- Marek, ojciec 7-miesięcznego Szymona, był na pediatrii w dziecięcym w listopadzie.

- Sandra - mama 17-miesięcznego Mikołaja, który trafił na kardiologię do dziecięcego w lutym, na chirurgię do Jurasza w sierpniu i w grudniu, a na pediatrię w zakaźnym w listopadzie.

- Ola, mama rocznej Martyny, która chorowała w listopadzie w szpitalu dziecięcym, na pediatrii.

- Marcin, był z rocznym Pawełkiem na oddziale pediatrycznym w szpitalu zakaźnym w listopadzie.

W którym szpitalu traktowano ich najlepiej, a w którym najgorzej?

Wojewódzki Szpital Dziecięcy to największa lecznica w regionie dla chorych dzieci. 10 oddziałów specjalistycznychm z 220 łóżkami. 
Rodzice mogą zająć łóżka, jeżeli są wolne. W salkach dla niemowląt się nie mieszczą, więc rodzice mają do dyspozycji fotele. Opłata za dobę wynosi 18 zł. W jej ramach rodzic może też korzystać z węzła sanitarnego, kuchni na oddziale wyposażonej w mikrofalówkę i elektryczny czajnik. - Oczywiście jeśli dziecko jest przewlekle chore i rodzina ma trudną sytuację materialną, odstępujemy od opłat - informuje Danuta Kurylak, dyrektor do spraw lecznictwa. - W każdym z oddziałów rodzic lub opiekun może przebywać z dzieckiem całą dobę, z wyjątkiem intensywnej terapii.
Jak zapowiada, niebawem polepszy się sytuacja rodziców, którzy towarzyszą starszym dzieciom. - Jesteśmy w trakcie przetargu na 60 łóżek, które - w zależności od potrzeby - będą przeznaczone dla pacjentów lub rodziców. Obecnie niestety często miejsc do spania brakuje. Rodzice przynoszą własne materace lub składane łóżka.
Na każdym z oddziałów znajduje się pokój do zabaw, świetlica (na zdjęciu), gdzie rodzic może się bawić z dzieckiem, można tam także za darmo oglądać telewizję i korzystać z internetu.

Już pierwsze zetknięcie ze szpitalem dziecięcym robi wrażenie. Lecznica jest nowa, mały pacjent przechodzi przez izbę przyjęć. Z jej poziomu windami wieziony jest na oddziały.

Ola: - Przyjęcie przebiega sprawnie. Rodzic z dzieckiem od razu przejmowany jest przez pielęgniarki oddziałowe, które fachowo zajmują się maluchem, a także szczegółowo informują matkę czy ojca, jakie zasady panują na oddziale, gdzie jest łazienka, lodówka, gdzie oddawać brudne naczynia, zrobić dziecku mleko czy sobie kawę.

Sandra: - Byłam mile zaskoczona, poinformowano mnie, że mogę zamówić sobie odpłatnie posiłki, które będą przyjeżdżały razem z posiłkami dziecka. To bardzo wygodne, z czymś podobnym się w żadnym szpitalu nie spotkałam. Nie podobało mi się tylko, że nie wolno było jeść w sali, tylko w świetlicy. Pierwszego dnia mąż przywiózł mi jedzenie z fast foodu. W świetlicy bawiły się dzieci i głupio było jeść frytki pod ich okiem.

Podczas przyjęcia na oddział dziecko przejmowane jest przez lekarza, który od tej chwili jest jego lekarzem prowadzącym i odwiedza go przynajmniej dwa razy dziennie.

Ola: - Lekarze mają świetne podejście do maluchów, chętnie informują o wszystkim, co interesuje rodziców. Miałam poczucie, że moja Martyna jest pod najlepszą opieką.

Jak wyglądają noce w szpitalu dziecięcym?

Marek: - Niemowlak dostaje łóżeczko, a rodzic - rozkładany fotel, koc i pościel. Fotel (na zdjęciu) dobrze wygląda i jest wygodny do siedzenia w dzień, ale kompletnie nie nadaje się do spania. Można na nim co najwyżej pokimać. Położyłem koc na ziemi i spałem pod łóżeczkiem. Nie było wygodnie, ale lepiej niż na tym koszmarnym fotelu. Próbowałem wnieść na oddział łóżko polowe, ale nie pozwolili mi na nim spać.

Agnieszka: - Wolałam ten fotel od materaca, który mi dali w Juraszu. Nie był wygodny, ale przynajmniej nie zmarzłam.

Sandra: -Trafiłam do sali 2-osobowej, gdzie poza łóżeczkami wstawiono zwykłe łóżka. Pozwolono mi spać na jednym z nich, było wygodnie.

Szpital im. Jurasza ma dwa oddziały dziecięce i dwie kliniki, razem 155 łóżek. Jak twierdzą w lecznicy, jeśli pozwala na to powierzchnia sali, wstawiana jest wersalka dla opiekuna.

? Rodzicom w miarę możliwości staramy się udostępniać łóżka oraz pościel. Łóżek na razie jest za mało w stosunku do oczekiwań, ale niebawem kupujemy nowe, więc sytuacja się zmieni - mówi Marta Laska, rzeczniczka szpitala. - Poza tym nie zawsze warunki lokalowe pozwalają, aby łóżko do sali chorych wstawić - zastrzega.

Rodzic płaci 18 zł za dobę, za miejsce do spania oraz korzystanie z infrastruktury szpitala. Z opłat zwolnione są jedynie matki karmiące piersią. - Cena jest zryczałtowana, jeśli pobyt jest długoterminowy, wówczas tyle samo kosztuje tydzień korzystania z wersalki, łazienki i kuchni - mówi Laska.
W Juraszu do dyspozycji rodziców są łazienki, w których mogą się wykąpać, oraz zaplecze socjalne z kuchnią, lodówką, czajnikiem i mikrofalówką. Są też miejsca do zabaw z dziećmi.

- Mamy trzy świetlice dostępne dla maluchów, są w nich telewizory, komputery, zabawki, gry i książki, odbywają się także zajęcia edukacyjno-artystyczne. Dzięki współpracy z wieloma wolontariuszami praktycznie codziennie organizowane są różne animacje i zabawy. Prowadzona jest również edukacja szkolna na wszystkich poziomach przez nauczycieli z Zespołu Szkół nr 33.
W miniony piątek na oddziale chirurgii oddana została do użytku specjalna strefa dla rodzica (na zdjęciu). Hol został gruntownie wyremontowany, wstawiono tu odpowiednie meble, dopasowane do potrzeb rodziców i dzieci. Dodatkowo wyposażono go w składane łóżka dla opiekunów, którzy będą chcieli spędzić noc przy łóżku swojego chorego dziecka.

Warunki w szpitalu im. Jurasza rodzice oceniają najgorzej.

Agnieszka: - Oddział, na który trafiłam, wygląda jak za czasów PRL-u. Dostałam centymetrowy materac do spania. Było zimno i się przeziębiłam. I tak miałam szczęście, bo trzecia kobieta z pokoju już materaca nie dostała. Całą noc spała na drewnianym krześle. Szafki były niewielkie, niewiele się w nich mieściło. Kompletnie nie przykładano wagi do tego, by pacjenci na sali byli mniej więcej w równym wieku. Z 7-tygodniowym maluchem trafiłam do sali z hałasującymi, ruchliwymi 2- i 3-latkami.

Sandra: - Ja z moim niemowlakiem dostałam salę z dwoma 10-letnimi chłopcami. Było ciasno, więc łóżeczko wciśnięto koło zlewu, a ja spałam na karimacie pod zlewem, dopiero drugiej nocy dostałam rozkładane krzesło. Mały po zabiegu ciągle chciał ssać pierś, cały dzień musiałam się pod tym zlewem kamuflować. Czułam się mocno niekomfortowo. Za drugim razem trafiłam do sali 4-osobowej. Też było bardzo ciasno, fotele można było rozłożyć tylko dla dwóch dorosłych, reszta spała na krzesłach.

Rodzice pozytywnie oceniają za to atmosferę w szpitalu oraz kontakt z lekarzami.

Sandra: - Na chirurgii jest bardzo rodzinnie. Na szczęście nie trzeba siedzieć w tych ciasnych salach, bo jest hol, gdzie można bawić się z dziećmi. Teraz dodatkowo będzie tam strefa rodzica (na zdjęciu). Bardzo dobry kontakt jest z lekarzami, którzy traktują rodzica jak partnera, czego nie czułam np. w szpitalu dziecięcym. Lekarz długo i szczegółowo wyjaśniał, na czym polegał zabieg dziecka.

Agnieszka najgorzej wspomina przerzut z jednego szpitala do drugiego. - Zakaźny zdecydował, że mały musi być przetransportowany do Jurasza. Znaleźli nam miejsce, więc myślałam, że mnie zawiozą i od razu zaprowadzą do pokoju. Byłam sama, bo mąż pracował. Miałam dwie torby i 7-tygodniowe dziecko w nosidełku. Okazało się, że muszę 1,5 godziny czekać w Juraszu w kolejce w izbie przyjęć, aż małego po raz kolejny zbada lekarz. To był naprawdę koszmar.

Szpital zakaźny ma jeden oddział pediatryczny, 30 łóżek. Dla rodziców są leżaki po 13 zł za dobę.

- Tylko w listopadzie z takiej możliwości skorzystało 11 osób - mówi Katarzyna Pawlak z sekcji statystyki i dokumentacji. - Nasze leżaki nie należą do bardzo wygodnych, jak rodzice by tego oczekiwali. Ze względów epidemiologicznych po prostu muszą być dezynfekowane - wyjaśnia.

W szpitalu zakaźnym prawie wszyscy rodzice małych pacjentów nie odchodzą od ich łóżek. W związku ze specyfiką lecznicy, nie można opuszczać pokoi, nie ma świetlicy do wspólnych zabaw. Do dyspozycji opiekunów jest czajnik elektryczny, lodówka i mikrofalówka w oddziałowej kuchni. 
- Można korzystać z sanitariatów i pryszniców w łazienkach - informuje Pawlak. - Na parterze szpitala znajduje się bufet, gdzie odpłatnie można zjeść śniadanie czy obiad.

Agnieszka: - Byłam z dzieckiem we wszystkich bydgoskich szpitalach, które mają oddziały dla maluchów, i ten - pod względem warunków wspominam najlepiej. Leżak dla rodzica (na zdjęciu) był wygodny, rozkładał się tak, że można było się na nim położyć. Sprzęt w salach jest prawie nowy, przy każdej łazienka. Jedyne, na co mogłam narzekać, to brak prysznica dla rodziców. Personel zaznaczył mi, że jest tylko dla pacjentów, że nie wolno mi się tam kąpać. Nie wskazano mi żadnego innego miejsca, gdzie mogłabym wziąć prysznic. Trzeba było mieć też własny koc i pościel, bo nie dawali, tak jak w dziecięcym.

Marcin: - Warunki są bardzo dobre. Kolorowe sale, na leżakach da się spać. Pielęgniarki są bardzo sympatyczne, nazywają same siebie ciociami.

Sandra: - Mały bardzo wymiotował i ciągle trzeba było mu zmieniać pościel. Ani razu nie odczułam, że jest z tym jakiś problem. Pielęgniarki wręcz uspokajały, że to normalne i nie mam się czym przejmować.

Agnieszka: - Bardzo dobrze oceniam lekarza, który przyjmował mnie w izbie przyjęć. Długo wyjaśniał mi, co jest synkowi i dlaczego musi zostać na oddziale. Ogólnie na oddziale bardzo zwracali uwagę, że moje dziecko jest bardzo małe - miało wtedy 7 tygodni, brali to pod uwagę przy dobieraniu innych dzieci do tej samej sali, co kompletnie ignorowali w Juraszu.