Nastolatki: macierzyństwo? To sport ekstremalny dla wytrwałych

Klaudia Buczkowska, V LO w Toruniu:

Jeszcze kilkadziesiąt lat temu najważniejszym zadaniem kobiety było urodzenie dzieci, ich wychowywanie, zajmowanie się domem oraz trwanie przy boku męża. Obecnie sprawy mają się zupełnie inaczej. Kto by przypuszczał, że w XXI wieku kobiety będą robić karierę równie dużą jak mężczyźni, zajmować stanowiska przeznaczone głównie dla panów, a ich priorytety zaczną się diametralnie zmieniać? Powyższe przykłady dotyczą dorosłych pań, niemniej jednak mają one wiele wspólnego z młodymi dziewczętami, które powoli wkraczają w dojrzałe życie.

Będąc świadkami postępu cywilizacji, obecnego równouprawnienia i rosnących możliwości, które niesie życie we współczesnych czasach, młode kobiety nierzadko wydają się być niezainteresowane założeniem rodziny i posiadaniem dzieci. Wiele razy, podczas rozmowy z moimi znajomymi, pojawił się temat macierzyństwa. Komentarze dotyczące zagadnienia bywały różne, a opinie podzielone. Często padało stwierdzenie "nie chcę mieć dzieci, ponieważ ich nie lubię", "nie nadaję się do tego", "może kiedyś przyjdzie czas". Przyznam, że często śmieszyły mnie takie wypowiedzi, bowiem znam historie, kiedy kobiety niezamierzające mieć dziecko były dumnymi mamami dwójki, trójki pociech. Jednak czy należy traktować takie deklaracje niepoważnie? Czy należy winić dziewczęta za takie podejście do tematu? Wizja wspaniałego życia i wielkiej kariery przysłania kwestie niekiedy daleko wybiegające w przyszłość. Dziewczęta najczęściej skupiają się na ukończeniu szkoły z jak najlepszym wynikiem, dostaniu się na wymarzone studia, a później na znalezieniu pracy, która pomoże osiągnąć spełnienie. Nie bez powodu populacja, głównie Europy, spada, a społeczeństwo naszego kontynentu zaliczamy do społeczeństw starzejących się. Nie można powiedzieć, że na to zjawisko wpływa polityka społeczna państw europejskich, bowiem w wielu z nich jest ona na bardzo dobrym poziomie, a odpowiada za to fakt uświadomienia młodych ludzi. Zarówno kobiety, jak i mężczyźni wybierają  karierę, nie rodzinę, i z tego względu można zauważyć popularny obecnie model rodziny 2+1.

Rzecz jasna od każdej reguły istnieją wyjątki - a może to współcześnie wyjątki stanowią większość? Młode dziewczęta z racji, że wkrótce staną się dorosłymi kobietami, odczuwają chęć posiadania potomka i pragną wychowywać dziecko. Należę do tej części dziewcząt, choć także myślę o spełnieniu zawodowym. Pomimo zachodzących zmian dorastające kobiety nie zapominają o tym, jak naturalną i wyjątkową rzeczą jak zakładanie rodziny. Każda z nas pragnie być kochana i każda posiada duże pokłady miłości w sercu. Dziecko jak nikt inny kocha szczerze i pozwala być kochanym. Choć sama jestem dopiero licealistką, mogę tylko przypuszczać jak ogromną radość mogą one przynosić. Wiele z młodych kobiet zdaje sobie z tego sprawę i pomimo ambicji oraz różnych planów, nie przekreśla szansy bycia matką. Dzieci? Owszem, ale w swoim czasie.

Luiza Hanczewska, VII LO w Toruniu: Mam 17 lat i wiedzę  o macierzyństwie czerpię tylko z doświadczeń innych osób. Przyglądam się z dużym zaciekawieniem, jak radzą sobie matki z wychowaniem dzieci. Niektóre z nich podziwiam. Chociaż są mi znane przypadki matek, które mają duży problem z wychowywaniem swojego dziecka. Najbardziej ciekawym przypadkiem wydają mi się kobiety,które urodziły bliźnięta. Wtedy robią wszystko z podwojoną mocą. Mimo tego, że tak dzielnie pracują nad dobrym wychowaniem swoich dzieci,  to wyglądają naprawdę bardzo dobrze. Zastanawiam się, w jaki sposób  znajdują czas na pieluchy, zaprowadzanie dzieci  do  szkół, gotowanie, etc. A co najważniejsze - mają czas DLA SIEBIE.

Ja, jako nastolatka, często rozmyślam o roli mam. Myślę, że jest to sport ekstremalny dla bardzo wytrwałych kobiet. W przyszłości bardzo chciałabym mieć dzieci, którymi mądrze  bym się zajmowała.

Wiktoria Nowińska, VII LO: Ludzie nie są przyzwyczajeni do doceniania tego, co mają, a raczej - kogo mają, czyli swoich mam. I choć każda z matek zasługuje na to, by dziękować jej każdego dnia - dzieci często o tym zapominają. Nie mówię o wszystkich, ale nie da się ukryć, że zdecydowana większość nastolatków ma problem z wyrażaniem swoich emocji, okazywaniem szacunku i zaufania. Trudno nam

dziękować, co nie znaczy,  że nie doceniamy tego, co mamy. Tym bardziej uważam, że choć nasze matki  zasługują na to, by dziękować im każdego dnia, to w dniu ich święta należą im się szczególne podziękowania. To nasze mamy przez dziewięć miesięcy zmagały się z różnego rodzaju dolegliwościami, nosiły nas pod sercem i dbały o dobry rozwój ciąży. To te kobiety przechodziły prawdziwe męczarnie, byśmy mogli przyjść na świat i to one troszczą się o nas całe życie, niezależnie od tego, jak się zachowywaliśmy.  Nieważne, czy mamy kilka miesięcy, przechodzimy okres młodzieńczego buntu lub jesteśmy dorośli. Nasze mamy zawsze przedkładają dobro swoich dzieci ponad własne, robiąc wszystko, byśmy byli szczęśliwi. Nie jest istotne, ile razy mówimy: "Kocham Cię". Nieważne, że zdarzają się kłótnie lub ciche dni, ponieważ należy zrozumieć, że rodzicielstwo bywa trudne, a wyrzeczenia są wpisane w rolę każdej matki. Co więcej, mimo wielu przeciwności, one zawsze wybierają nas - swoje dzieci. A więc podziękujmy tym, które naprawdę na to zasługują i starajmy się to robić najczęściej, jak się da, niekoniecznie raz do roku.

Wiktoria Juchcińska, VII LO w Toruniu: Większość młodych kobiet nie rwie się do macierzyństwa - chcą najpierw inwestować w siebie, w swój rozwój i karierę, pragną najpierw się spełnić.

Nie spieszy mi się do bycia matką, ale w przyszłości chciałabym adoptować dziecko. Wtedy całkowicie poświęcę się dla niego. Będę z nim przez pierwsze lata jego życia aż  do momentu,  gdy już nie będzie potrzebowało tak dużej uwagi i matczynej opieki. Myślę, że byłabym taką samą matką jak moja mama dla mnie. Moja babcia, mama mojej mamy, była i nadal jest gotowa poświęcić wszystko dla dobra swoich dzieci. Są to kobiety, które od moich narodzin we mnie wierzyły, były moją podporą, zawsze gotowe do wsparcia. Chociaż mama jak i babcia są przeciwne moim kolczykom i tatuażom, to mimo wszystko mnie akceptują taką,  jaką jestem. I właśnie taką chciałabym być matką -  taką,  jaką jest moja babcia dla mojej mamy i taką, jaką jest moja mama dla mnie.