W 1968 r. na terenie Bydgoszczy działało pięć spółdzielczych pijalni piwa prowadzonych przez spółdzielnię "Pokój". Jednak w kolejnym roku przystąpiono do budowy czterech nowych: przy ul. Grottgera, na pl. Kościuszki, u zbiegu ulic Fordońskiej i Kijowskiej oraz w Łęgnowie.
Jak donosił na swoich łamach w lutym 1969 r. "Dziennik Wieczorny" - "nowe pijalnie będą się różnić znacznie od dotychczasowych - przede wszystkim estetyczniejszym wyglądem wnętrz".
Na zdjęciach jeden punktów sprzedaży piwa - fotografie pochodzące z prywatnych zbiorów wykonano pod koniec lat 60.
archiwum prywatne
Jedną z najbardziej popularnych pijalni w mieście był "Piwosz" mieszczący się na osiedlu Kapuściska, przy ul. Monterów.
- To był jedyny punkt na Górnym Tarasie, w którym w niedzielę można było kupić piwo. Kolejki były gigantyczne, aby się napić trzeba było stać godzinami - opowiada Janusz Smeja. - Pamiętam, jak tam ludzie przychodzili z wiadrami czy wanienkami.
- No pewnie, że tak było - mówi Marek Strzyżewski. - Jak ktoś już doczekał się swojej kolejki, to nalewał kuflem więcej do wiadra czy takiej kanki od mleka, a później siadał sobie niedaleko i rozlewał z tego sobie i kolegom. Bo największy problem to było dostanie kufla - kolejna osoba z kolejki mogła kupić piwo tylko, jeśli ktoś z klientów opróżnił swój kufel i go oddał przy barze.
Na zdjęciu pawilon, w którym mieścił się "Piwosz".
- Tu zawsze wiele się działo - wspomina Strzyżewski. - Zwłaszcza jak pojawiał się w barze dzielnicowy. Sprawdzał dowody i jak zobaczył, że ktoś nie pracuje, to wyciągał stąd na zewnątrz. Ale piwo było kiedyś tu dobre - bydgoski Kujawiak prosto z beczki - dodaje.
Codziennym widokiem w "Piwoszu" były także kobiety - często z małymi płaczącymi dziećmi na rękach - poszukujące wieczorami swoich mężów.
- Na Kapuściskach ludzie się znali, bo prawie wszyscy pracowali w Zachemie, więc bardziej trzeźwi koledzy odprowadzali takiego delikwenta do domu - wspomina Jerzy Stawski.
Żarty bydgoskiego rysownika Jerzego Wróblewskiego dotyczące barów piwnych i ich klientów.
Jerzy Wróblewski
Co ciekawe w bydgoskich pijalniach piwa prawie zawsze można było kupić cukierki czy lizaki.
- To dlatego, że na jedno małe piwko wyskakiwali ojcowie którzy mieli w tym czasie zajmować się dziećmi - opowiada Stawski. - Więc później było tak, że tacy ojcowie stali z kuflami w środku, albo z boku kiosku, gdzie było okienko do wydawania piwa, a dzieci bawiły się na pobliskim trawniku zajadając te cukierki.
Na zdjęciu boczne okienko, przez które podawano kufle w "Piwoszu".
Plan zamknięcia w 1970 r. pijalni "Zagłoba" zapowiedziano z dużym wyprzedzeniem na łamach bydgoskich gazet.
"Raj dla piwoszów, szczególnego zresztą autoramentu, jakim jest piwiarnia Zagłoba za rok przestanie istnieć. Na to miejsce dyrekcja BZG przewiduje otwarcie cukierni, która wyręczy w dotychczasowych czynnościach stanowisko ciastkarskie znajdujące się w kawiarni Cristal" - informował "Dziennik Wieczorny".
Redakcja otrzymała wiele listów od stałych klientów "Zagłoby". Ostatecznie, żeby zrekompensować im stratę, piwiarnia została przeniesiona do Baru Poznańskiego.
Na zdjęciu jeden z punktów sprzedaży piwa - fotografię pochodzącą z prywatnych zbiorów wykonano pod koniec lat 60.
- W 1989 roku wszystko się skończyło, bo powstawały sklepy z piwem. Obroty spadały i nie było sensu już "Piwosza" otwierać - mówi Janusz Smeja.
Większość pawilonów należących do spółdzielni "Pokój" oraz BZG rozebrano w latach 90. W niektórych otwarto sklepy czy punkty usługowe. W miejscu "Piwosza" przez wiele lat działał sklep z częściami samochodowymi (na zdjęciu). Ostatecznie pawilon wyburzono w lipcu 2012 r. Obecnie w tym miejscu parkują samochody mieszkańcy pobliskiego bloku.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze