Prawdy i mity o najlepszym liceum w Bydgoszczy. Jak jest?

Znani absolwenci VI LO? Jan Kulczyk przychodzi nam do głowy jako pierwszy. Potem Zbigniew Boniek, Adrianna Biedrzyńska. Ale tych, co kończyli ,,szóstkę'', spotkamy też w wielu gabinetach lekarskich, przy dyrektorskich biurkach, w kancelariach prawnych. Do ,,szóstki'' chodził onkolog Bogdan Małkowski, prezydent miasta Rafał Bruski, jego zastępczyni - Iwona Waszkiewicz (oboje na zdjęciu).
Gdzie są absolwenci z ostatnich lat? Wielu studiuje w Warszawie, najczęściej na politechnice i Szkole Głównej Handlowej. Niektórzy jeszcze przed magisterką dostają pracę w międzynarodowych firmach konsultingowych, np. Deloitte, czy PwC.
Tomek Kulczyński, piekielnie zdolny informatyk, w ogólniaku wygrywał międzynarodowe konkursy. Na Uniwersytecie Warszawskim od razu dostał swój gabinet, by uczyć się indywidualnym tokiem.
Na Facebooku szkoła chwali się tymi, którzy po studiach dostali staż w Google?u w Zurychu, czy wyjechali do Doliny Krzemowej w Kalifornii.
A ci, co kręcą się po szkolnych korytarzach, próbują ich dogonić. Drugiej takiej szkoły w mieście nie ma. I pewnie dlatego krążą o niej legendy, czasem sprzeczne ze sobą. Sprawdzamy, ile w nich prawdy.

Coś w tym jest. Wśród pierwszaków nie ma osoby, która nie skończyłaby gimnazjum ze świadectwem z paskiem. Większość ma średnią powyżej 5,0. I ambicje. W zeszłym roku 289 licealistów z ,,szóstki'' wystartowało w olimpiadach przedmiotowych.
- Inteligencji uczniom nie brakuje, pracowitości też. Ale to też ludzie zwyczajnie sprytni - nie ukrywa Wiesława Burlińska, dyrektorka szkoły. - Za sukcesami w olimpiadach stoi oczywiście pasja, ale też strategia. Młodzi doskonale wiedzą, na których przedmiotach zależy im najbardziej i w nie inwestują. Nie uczą się dla ocen, ale solidnie pracują na swoją przyszłość. Z pewnością uczą się więcej niż inni, ale to zwyczajne, kochane dzieci. Niezwyczajne jedynie w tym sensie, że bardziej ambitne, zdyscyplinowane. I pewnie z trochę większym potencjałem.
Wszyscy, którzy przychodzą do ,,szóstki'' z etykietkami ,,najlepszy'', ,,wzorowy'', w pierwszych miesiącach nauki przeżywają rozczarowanie. - W ławkach siedzą koledzy z takimi samymi osiągnięciami - mówi Burlińska. - To jest punkt wyjścia, z którego dopiero z czasem wyłaniają się jednostki wybitne. To trudne, bolesne. W tak młodym wieku przeżywają to, czego większość z nas doświadczy dopiero w dorosłości, w życiu zawodowym.
Ale ze szkoły nikt nie rezygnuje.

VI LO od dekad czuje na plecach oddech I LO przy pl. Wolności. Co mówią uczniowie ,,jedynki'' o ,,szóstce''?
Iga Kiełczewska, maturzystka z klasy humanistyczno-prawnej: - To bardzo dobre liceum. Czy z nim konkurujemy? To raczej ukryta rywalizacja między nauczycielami, nie uczniami.
Emilia Piotrowska, pierwszoklasistka: - ,,Szóstka'' to dobra szkoła. Ale tam nie liczy się nic, poza nauką. Wyścig szczurów.
Maciej i Radek, maturzyści z klasy matematyczno-fizycznej: - ,,Szóstka'' jest szkołą, w której są dobrzy uczniowie, a nauczyciele - przeciętni. I to właśnie uczniowie podnoszą poziom szkoły. W ,,jedynce'' jest na odwrót.
Spytaliśmy też uczniów ,,szóstki'', co myślą o ,,jedynce''.
Agata Wiśniewska z 2d: - To szkoła o wysokim poziomie, ale nie przywiązuje się tam tak wielkiej wagi do nauki jak u nas.
Zuzia z klasy biologicznej: - Uprzedzeń nie mam. Nawet rozważałam, czy się tam nie uczyć.
Paulina Łataś: - Liceum jak liceum. Mówi się o wojnie między nami a nimi, dwiema najlepszymi szkołami. Tak na serio to nie ma czegoś takiego. A nawet jeśli miałoby być, to i tak ,,szóstka'' wygrywa we wszystkich konkursach i rankingach! Napiszcie, że pozdrawiam wszystkich z ,,jedynki''!

Prawda to? Pytamy uczniów.
- Są wśród nas osoby, które mają więcej wolnego czasu. Tyle że oni osiągają słabsze wyniki w nauce - mówi licealistka z biol-chemu. - Jest też spora grupa, która oprócz uczenia się, pomaga w akcjach charytatywnych, imprezach organizowanych w szkole.
- Sami narzucamy sobie taki pracowity tryb życia - dodaje Agata z 2d: Wielu z nas chce się nauczyć więcej, niż jest w programie, więc dodatkowy materiał wprowadza się na lekcje.
Paulina Łataś, maturzystka z klasy ekonomicznej, wybiera się na geodezję na Politechnice Warszawskiej: - Mam wielu znajomych, którzy dodatkowo chodzą na lekcje kilku języków, trenują sporty. Szkoła sprzyja rozwijaniu zainteresowań. Przez trzy lata, kiedy tu się uczę, powstało kilka zespołów. Szkoła dała im salę na próby, tak samo aktorom.
Wiesława Burlińska, dziś dyrektorka VI LO, jest jego absolwentką. Jak wspomina okres liceum? - Cudowne lata - wspomina. - Większość czasu spędzałam w książkach, ale czasy były inne. Miałam bardzo wymagających nauczycieli. Teraz zmienił się model nauczania, staramy się wszyscy pamiętać, że młodość ma swoje prawa i czasem trzeba uczniom odpuścić, że młodzi po prostu muszą się czasem wybiegać. Widać to doskonale, od kiedy mamy orlika. Tłoczno na nim. Szczególnie chłopcy takiej równowagi między książką a inną, sportową aktywnością, szukają.
Lista przedsięwzięć organizowanych przez szkolny samorząd jest długa. Uczniowie na jednym oddechu wymieniają: dzień chłopaka, Góra Grosza, Cecyliada, bal karnawałowy, koncerty charytatywne, walentynki, dzień kobiet, dni nauki, Klaps ? ogólnopolski konkurs filmów amatorskich.

O problemach wychowawczych w szkole przy ul. Staszica, mówi się mało. Ale to nie znaczy, że uczniowie się nie buntują. Najgłośniej było o nich w ostatnie wakacje. Wtedy wielu protestowało przeciwko zmianie dyrektora. Bronili eks-szefowej Agnieszki Łysio.
Burlińska nie ma o to żalu: - Młodych łatwo zmanipulować. Uwierzyli, że stają w obronie tych, którym dzieje się krzywda.
W ciągu roku uczniowie wielokrotnie interweniują w dyrektorskim gabinecie. - W moich czasach do głowy uczniom nie przychodziło, by za swoją porażkę obwiniać pedagoga - mówi Burlińska. - A uczniowie przychodzą i dowodzą, że to profesor bezpodstawnie się zdenerwował, że to on, a nie uczeń popełnił błąd. Na szczęście to dojrzałe, rozsądne dzieci. Jak się z nimi pogada, potraktuje partnersko, przekona solidną argumentacją, przyznają nauczycielowi rację.
Ale w ostatnich latach potrafili też przyjść do gabinetu i domagać się zmiany nauczyciela. Nie dlatego, że jest ostry. Dlatego że ich zdaniem słabo uczy, albo zbyt mało się angażuje i oni czują, że coś tracą.

Agata Wiśniewska: - Chodzę na zajęcia z języków, jak większość nastolatków. Wiedza przekazywana w szkole jest często dość skomplikowana, więc poświęcam dużo czasu w domu, ucząc się, lub proszę o pomoc kogoś z bliskich. Z korepetycji z zewnątrz nie korzystam.
Dziewczyna z biol-chemu: - Chodzę na korepetycje z matematyki i chemii. Wiedza w szkole nie zawsze jest przekazywana w zrozumiały dla mnie sposób. Korepetycje pomagają ją sobie przyswoić i uporządkować.
Dyrektor Burlińska przyznaje, że z korepetycji korzystają nawet naprawdę dobrzy uczniowie. Dlaczego? - Taka moda. Gdy hospitowałam lekcje we Francji, zapytałam tamtejszych nauczycieli o korepetycje. Nie wiedzieli, co to takiego. U nich to dodatkowe lekcje brane wyłącznie przez bogaczy, w typowych szkołach w ogóle nie funkcjonują. U nas w latach 90. utrwaliło się takie przekonanie, że trzeba zapłacić, żeby się porządnie nauczyć. Że jak się nie zapłaci, to nie zrobiło się wszystkiego jak trzeba dla dobra dziecka. To minie, przypuszczam - uważa dyrektorka.
Na dodatkowe zajęcia można zapisać się w szkole. Czasem prowadzi je nauczyciel, czasem ktoś z zewnątrz, odbywają się także w soboty. Są opłacane z pieniędzy unijnych, część ? z rady rodziców. Ci płacą co miesiąc po ok. 45 zł. Tyle, co w niektórych szkołach na cały rok.
Burlińska: - Ale często nauczyciele pracują dodatkowo, na życzenie uczniów. W ferie przychodziłam do szkoły codziennie. Gdy trzeci raz z rzędu spotkałam matematyczkę na korytarzu, zapytałam w końcu, co tu robisz? Okazało się, że uczniowie poprosili, by spotykać się podczas ferii. Dzień w dzień. Szaleństwo!

Na forach internetowych można przeczytać opinie, że ?szóstka? przyjmuje uczniów tak zdolnych i pracowitych, że właściwie uczą się sami. A nauczyciele tylko spijają śmietankę i ogrzewają się sukcesami młodych.
Mikołaj, który skończył VI LO kilka lat temu, uważa, że szkoła jedzie na renomie: ? Dobra renoma to dobrzy kandydaci, dobrzy kandydaci równa się dobrzy absolwenci, dobrzy absolwenci to dobra renoma i tak w kółko. Nie jest to szkoła jakiś wybitnych nauczycieli. Jest parę osób naprawdę świetnych, ale tak jest w każdym liceum. Zawsze trafi się grupa z pasją.
Burlińska: ? Do tanga trzeba dwojga. Uczniowie są ambitni, wiele wymagają od nauczycieli. To cieszy, i boli jednocześnie. Kadra musi się nieustannie dokształcać, by spełniać oczekiwania. I liczy się nie tylko merytoryczna wiedza przedmiotowa. Jesteśmy permanentnie oceniani. Licealiści sprawdzają, czy czytamy, co czytamy, lubią, gdy dzielimy się wiedzą ogólną. Wtedy nauczyciela szanują. Oczywiście, gdybyśmy nie dostali tak zdolnej i ambitnej młodzieży, pracowałoby nam się trudniej. Ale o to, by taka właśnie młodzież do nas przyszła, staraliśmy się przez ostatnie 25 lat. I udało się.

Na internetowych forach absolwenci ,,szóstki'' uwielbiają dyskutować o swoich nauczycielach. Zwłaszcza o tych najostrzejszych. Przewijają się m.in. nazwiska prof. Olejniczaka od geografii, który uważa, że mapę świata licealista musi znać na wyrywki, matematyczki prof. Graczyk, prof. Zielińskiej z polskiego. Absolwenci wspominają też nauczyciela matematyki, który notował sobie przy nazwiskach uczniów ,,wc'' albo ,,c'', czyli ,,wielki cwaniak'' albo ,,cwaniak''.
Dyrektor Burlińska: - Ostry nauczyciele byli i będą. Ale jest ich coraz mniej. Styl nauczania się zmienił, uczeń ma więcej autonomii, sam decyduje, w co włoży więcej energii.
Romanistka Wiesława Burlińska sama należy do tych surowych. Dorobiła się szkolnej ksywy ,,Bura''.
Kto jest najostrzejszy dziś? Geograf Wojciech Olejniczak wciąż jest najczęściej wymieniany przez licealistów.
- Wymaga i jest bardzo surowy - mówi drugoklasistka biol-chemu. - Mam trudności z tym przedmiotem.
Paulina Łataś z 3e: - W szkole jest wielu specyficznych nauczycieli. Ale nie dlatego, że mocno nas gnębią. Większość potrafi zostać po lekcjach, czy na przerwie wyjaśnić, jeśli czegoś nie rozumiesz.
Agata Wiśniewska z 2d: - Uczniowie przyzwyczaili nauczycieli do tego, że lubią się uczyć i poświęcą na naukę dużo czasu. Efekt? Duże wymagania. To chyba dobrze, nie?

Paulina Łataś, maturzystka z VI LO: - Jak każda normalna nastolatka, mam mieszane uczucia co do mojego liceum. To w końcu szkoła. Ale nie wyobrażam sobie być gdzie indziej. Nasze liceum uczy kultury, szacunku i wzajemnej pomocy. VI LO ma swój poziom, ale to my go budujemy. Do tej szkoły chodzą naprawdę bardzo ambitni ludzie. Nauczyciele są wykładowcami, to od nas zależy, ile się nauczymy. Szkoła nauczyła mnie wiele. Także tego jak się zachować, jak prezentować, jak mówić. To wiedza na całe życie.

Wiesława Burlińska, dyrektorka VI LO: - To nie jest szkoła dla tych, którym brakuje ambicji. Jeśli nastolatek chce przez liceum przejść lekko, to nie u nas. Lepiej niech poszuka liceum, w którym nie wymaga się wysiłku. U nas trzeba być solidnym. I to codziennie. A nie każdemu młodemu się chce, ja to rozumiem. ,,Szóstka'' jest w pewnym sensie szkołą dla przekornych: gdy na świecie lansowany jest spryt, my doceniamy rzetelność.